Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Główną bohaterką to Gabriela, która w wieku siedemnastu lat przeżyła bardzo wiele. Musiała pożegnać się z dostatkiem i bogactwem, przestawić się na inne tory. To jak przejście z klasy VIP do klasy turystycznej. Pracowita, ambitna, uparta w dążeniu do celu, zamieszkała w akademiku, ukończyła studia na kierunku architekt krajobrazu. Dziś ma dwadzieścia pięć lat i jest bez pracy, zalega z czynszem, a konto bankowe świeci pustką. Bez perspektyw, bez szans na jakiekolwiek zatrudnienie pewnego dnia niespodziewanie na e-maila otrzymuje propozycję, zaprojektowania ogrodu dla tajemniczego inwestora. Ma trochę obiekcji, ale w końcu się zgadza, tylko nie wie, że wraz z tajemniczym pracodawcą wrócą wszystkie nieprzyjemne tajemnice z przeszłości.

Na pozór ciepła, sentymentalna powieść, ale napisaną w taki sposób, żeby przykuć uwagę czytelnika. Historia, w której teraźniejszość przeplata się z przeszłością, a młodzieńcza namiętność dwójki nastolatków przeradza w najprawdziwszy romans dorosłych. Dużo sekretów, tajemnic, nierozwiązanych spraw z przeszłości, z którymi przyjdzie bohaterce się zmierzyć. Agata Czykierda-Grabowska powoli małymi kroczkami wprowadza nas w historię, Gabrieli i Dawida. Po drodze serwując nam mieszankę uczuć z wysublimowaną dawką zmysłowości. To, co mnie zaskoczyło, w twórczości autorki to, to, że o sprawach trudnych i zawiłych opowiada w sposób lekki i subtelny, kładąc nacisk na nieprzewidywalność i kruchość naszego życia.


„Heterochromia serca” akcja powieści płynie spokojnym rytmem, często wywołując uśmiech na twarzy. Jednak fabuła to skomplikowane, szczere relacje międzyludzkie, mamy tu szereg trudnych i złożonych problemów, chwytających za serce swoją prawdziwością.

Główną bohaterką to Gabriela, która w wieku siedemnastu lat przeżyła bardzo wiele. Musiała pożegnać się z dostatkiem i bogactwem, przestawić się na inne tory. To jak przejście z klasy VIP do klasy turystycznej. Pracowita, ambitna, uparta w dążeniu do celu, zamieszkała w akademiku, ukończyła studia na kierunku architekt krajobrazu. Dziś ma dwadzieścia pięć lat i jest bez...

Jerozolima, jedni z nas, tak jak ja, mieli to szczęście, że mogli ją odwiedzić. Jednak myślę, że nie ma wśród nas takiej osoby, która nie słyszała o tym miejscu. Jerozolima to wyjątkowa historia, liczne świątynie, barwne stragany, miliony turystów, ale przede wszystkim to miejsce kultu religijnego dla chrześcijan, muzułmanów i Żydów.

Éric-Emmanuel Schmitt zabiera nas do Izraela, do Ziemi Świętej. Pozwala nam odwiedzić wiele miejsc, które znane są z kart Pisma Świętego, narodziny, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. W każdym z tych miejsc czuć niepowtarzalną magię. Schmitt z niesamowitą szczerością przelewa na papier swoje uczucia, spostrzeżenia, wyznaje nam, jaki wpływ miała ta podróż na jego wiarę. Opowiada nam o wrażeniach, jakie wywarły na nim miejsca święte. Jest to duchowa podróż, pełna przemyśleń i refleksji. Zarówno jego rodzice, jak i on sam, byli ateistami, jednak w dzieciństwie został ochrzczony. Ponieważ „we Francji w 1960 roku niemowlęta chrzczono, ponieważ należały do cywilizacji, w której sakrament ten był nierozerwalnie związany z rodzinami. Był w równym stopniu obrzędem społecznym i aktem wiary’’. Jednak, gdy miała 28 lat, spędził noc na pustyni w Tamanrasset, to wtedy nastąpił przełomem w jego życiu.
Książka liczy zaledwie 240 stron, a każda strona to coś niebywałego. Pomimo że pisarz słynie z wyszukanego języka, to cała relacja została przedstawiona w sposób lekki i zrozumiały dla każdego.

,,Sen o Jerozolimie'' piękna, poruszająca historia, która pozwala nam inaczej spojrzeć na kwestie religii. Dla mnie było to niesamowite doświadczenie, w którym mogłam poczuć, wręcz przeżyć ogromną i głęboką wiarę autora. Po latach ponownie mogłam odwiedzić miejsca ważne dla chrześcijanina.

Jerozolima, jedni z nas, tak jak ja, mieli to szczęście, że mogli ją odwiedzić. Jednak myślę, że nie ma wśród nas takiej osoby, która nie słyszała o tym miejscu. Jerozolima to wyjątkowa historia, liczne świątynie, barwne stragany, miliony turystów, ale przede wszystkim to miejsce kultu religijnego dla chrześcijan, muzułmanów i Żydów.

Éric-Emmanuel Schmitt zabiera nas do...

Waldemar Wilski to syn, lokalnego potentata mięsnego, który ma przejąć po ojcu przedsiębiorstwo. Jednak Waldemar podczas swojego wesela, niczym bańka mydlana, rozpływa się w powietrzu. Rozpoczyna się śledztwo prowadzone przez panią komisarz Sonię Kranz. Brak świadków, brak dowodów, brak poszlak. Jednakże pani detektyw niczym Sherlock Holmes, obdarzona niezwykłym instynktem, ogląda, analizuję, gromadzi informacje, tu nic nie umknie jej uwadze. Praca w policji to jej powołanie, to dzięki niej ludzie mogą czuć się bezpieczni. To osobliwa postać z umiejętnością obserwacji i dedukcji, taka, którą od razu darzy się sympatią. Ta życzliwość pozwala nam na wcielenie się w rolę detektywa. Choć przebieg morderstwa wydaje się nieprawdopodobny, to wraz z bohaterką skupiamy się na motywach i poszukiwaniu dowodów. Bo to one pomogą zrozumieć, co tak naprawdę tam się wydążyło.

Agnieszka Jeż to autorka, która potrafi zaskakiwać czytelnika, doskonale buduje napięcie, wrzuca nas w wir kłamstw i tajemnic. Czuć tu profesjonalizm, znajomość procedur i kulis funkcjonowania policji. Doskonale nakreślone wątki z życia prywatnego policjantów i ich ironiczne dialogi powoduję, że książka stała się bardziej interesująca.
Uwielbiam pióro autorki za realizm postaci i zdarzeń, za lekkość, z jaką pochłania się kolejne rozdziały, za budującą spójną i intrygującą fabułę. Jednak przede wszystkim za moją ulubioną główną bohaterkę, budzącą ogromną sympatię, której mocno kibicuję. Która coraz lepiej odnajduje się w nowym życiu, ale nadal mierzy się z przeszłością, walczy z negatywnymi emocjami i własnymi uczuciami.

„Pastwa” to wzorcowy kryminał połączony z watkami obyczajowymi. Niepokojąco emocjonalna historia mocno wpływająca na zmysły czytelnika.

Waldemar Wilski to syn, lokalnego potentata mięsnego, który ma przejąć po ojcu przedsiębiorstwo. Jednak Waldemar podczas swojego wesela, niczym bańka mydlana, rozpływa się w powietrzu. Rozpoczyna się śledztwo prowadzone przez panią komisarz Sonię Kranz. Brak świadków, brak dowodów, brak poszlak. Jednakże pani detektyw niczym Sherlock Holmes, obdarzona niezwykłym instynktem,...