Bardzo mi się podobała. Lubię taki styl pisania. Przemyślane detale, fakty i zdarzenia, szczegóły historii nie "depczą po sobie". Opisy postaci, miejsc i zdarzeń odzwierciedlające lokalną kulturę ludzi mieszkających w danym miejscu. Fajnie autor "przygotowuje" czytelnika do tego by historia miała silny fundament psychologiczny pod późniejsze wybory bohaterów. Dlatego nawet mało prawdopodobne zdarzenie staje się mieć uzasadnienie.

Bardzo mi się podobała. Lubię taki styl pisania. Przemyślane detale, fakty i zdarzenia, szczegóły historii nie "depczą po sobie". Opisy postaci, miejsc i zdarzeń odzwierciedlające lokalną kulturę ludzi mieszkających w danym miejscu. Fajnie autor "przygotowuje" czytelnika do tego by historia miała silny fundament psychologiczny pod późniejsze wybory bohaterów. Dlatego nawet...

No nie jest to Hary Hole, jeśli tego szukacie. Gdybym nie czytał wcześniej książek Jo Nesbo, to pewnie książka by mi się podobała. Nesbo nie pisze źle. Ale to w porównaniu do innych jego książek jest słabsze.

No nie jest to Hary Hole, jeśli tego szukacie. Gdybym nie czytał wcześniej książek Jo Nesbo, to pewnie książka by mi się podobała. Nesbo nie pisze źle. Ale to w porównaniu do innych jego książek jest słabsze.

Męcząca książka, bardzo długa i bardzo powoli rozkręca się akcja... Skończyłam ją tylko dlatego, że postanowiłam dać szansę Nesbo.


Historia dwóch braci, bardzo zazyla relacja między nimi, ponieważ starszy brat czuł się odpowiedzialny za młodszego, przez to co robił mu ojciec w dzieciństwie. Po latach młodszy brat wraca do miasteczka, z poślubiona żoną i chcę zbudować hotel. Później jego brat nawiązuje romans z jego żoną, później próba zabicia siebie nawzajem, ostatecznie mąż zabija żonę, jednocześnie pozbawiajac prawdziwej miłości bratu.

Męcząca książka, bardzo długa i bardzo powoli rozkręca się akcja... Skończyłam ją tylko dlatego, że postanowiłam dać szansę Nesbo.


Historia dwóch braci, bardzo zazyla relacja między nimi, ponieważ starszy brat czuł się odpowiedzialny za młodszego, przez to co robił mu ojciec w dzieciństwie. Po latach młodszy brat wraca do miasteczka, z poślubiona żoną i chcę zbudować...

Generalnie książka jest dobra, ale rozkręca się dopiero po 100 stronach (ja już ją nawet odłożyłam, ale wyczytałam w innych komentarzach tą informację i faktycznie po 100 stronach kartki zaczęły płynąć jedna po drugiej z pragnieniem przeczytania więcej, a wcześniej po kilku stronach oko się zamykało).
Generalnie ciekawie poprowadzona fabuła, a ocena moralna postępowania głównego bohatera i jego brata zostaje tylko w rękach odbiorcy :-)

Generalnie książka jest dobra, ale rozkręca się dopiero po 100 stronach (ja już ją nawet odłożyłam, ale wyczytałam w innych komentarzach tą informację i faktycznie po 100 stronach kartki zaczęły płynąć jedna po drugiej z pragnieniem przeczytania więcej, a wcześniej po kilku stronach oko się zamykało).
Generalnie ciekawie poprowadzona fabuła, a ocena moralna postępowania...

Wszystko bierze się ze wstydu. Czasami trzeba zrobić wszystko, żeby tylko się nie wydało. Całą machinę nakręca to uczucie, a później idzie jak z górki. Pada na podatny grunt, rodzinę z defektem. Opgardowie zajmują swoje Królestwo na uboczu, w górach, gdzie mogą trzymać z dala swoje tajemnice. I mieć na oku Kocioł, który jest śmietnikiem i niebezpiecznym niewypałem.
Książka jest mroczna. Przebija surowa i piękna natura. Główny bohater to Roy, trzydziestokilkuletni mężczyzna, który marzy o prostych rzeczach i spokojnym życiu. Jednak zobowiązania, które ma wobec brata, nie pozwalają mu na to.
Książka momentami tak bardzo zwalnia i ciągnie się, że niestety przynudza. Jednak ostatecznie to całkiem niezła opowieść z trudnymi tematami.

Wszystko bierze się ze wstydu. Czasami trzeba zrobić wszystko, żeby tylko się nie wydało. Całą machinę nakręca to uczucie, a później idzie jak z górki. Pada na podatny grunt, rodzinę z defektem. Opgardowie zajmują swoje Królestwo na uboczu, w górach, gdzie mogą trzymać z dala swoje tajemnice. I mieć na oku Kocioł, który jest śmietnikiem i niebezpiecznym niewypałem.
Książka...

Nietypowy zabieg z odkrytymi tajemnicami - dość szybko bo już na 140 stronie wiele się dowiadujemy. I nie ukrywam że wbiło mnie to trochę w fotel. Nie spodziewałem się tego. Aż "strach" myśleć co będzie dalej. Bardzo dobrze, nie trzeba czekać do ostatnich stron książki żeby się dać zaskoczyć. Nesbo mnie ładnie wkręcił z braćmi. Byłem na 100% pewny że mieli oni związek kazirodczy. Akcja tak stopniowo narastała i odkrywane były kolejne grzeszki głównych bohaterów. Fajnie to zrobione. Na plus autora na pewno to że nie bał się poruszać ciężkich, trudnych tematów. Ocena taka bo jednak sporo tych opisów rozległych które można było trochę skrócić. Tak trochę w stylu Kinga. Miałem też wrażenie że sami bohaterowie tacy nijacy. Pojawiali się to ok ale jak ich nie było to też żadna strata. To moja pierwsza książka Nesbo ale jeszcze jakąś jego przeczytam.

Nietypowy zabieg z odkrytymi tajemnicami - dość szybko bo już na 140 stronie wiele się dowiadujemy. I nie ukrywam że wbiło mnie to trochę w fotel. Nie spodziewałem się tego. Aż "strach" myśleć co będzie dalej. Bardzo dobrze, nie trzeba czekać do ostatnich stron książki żeby się dać zaskoczyć. Nesbo mnie ładnie wkręcił z braćmi. Byłem na 100% pewny że mieli oni związek...

Byłem trochę rozczarowany tą książka autorstwa Jo Nesbo. Momentami miałem wrażenie, że autor „ciągnie” akcję trochę na siłę. Może za bardzo przyzwyczaiłem się do książek tego autora, w których główna postacią był Harry Hole, a tu go niestety nie było. Główny bohater „Królestwa” jest zamieszany w kolejne zabójstwa, trochę wbrew sobie i z fałszywie rozumianego poczucia solidarności rodzinnej. Podczas lektury były fragmenty , które przykuwały moja uwagę, ale były też takie, które się mi dłużyły.Ogólna ocena tej pozycji jest pozytywna, ale bez zbytnich zachwytów.

Byłem trochę rozczarowany tą książka autorstwa Jo Nesbo. Momentami miałem wrażenie, że autor „ciągnie” akcję trochę na siłę. Może za bardzo przyzwyczaiłem się do książek tego autora, w których główna postacią był Harry Hole, a tu go niestety nie było. Główny bohater „Królestwa” jest zamieszany w kolejne zabójstwa, trochę wbrew sobie i z fałszywie rozumianego poczucia...

Dla mnie jest to najlepsza książka Nesbo poza serią z Harrym. Ma w sobie to coś, ale w zasadzie trudno zdefiniować co dokładnie. W dodatku wystarcza na dłużej, bo w tym wydaniu są małe litery, a stron jest prawie 500.

Dla mnie jest to najlepsza książka Nesbo poza serią z Harrym. Ma w sobie to coś, ale w zasadzie trudno zdefiniować co dokładnie. W dodatku wystarcza na dłużej, bo w tym wydaniu są małe litery, a stron jest prawie 500.

Mój powrót do książek Nesbo po niezbyt miłym początku. I tym razem wszystko zagrało. Bohaterowie. Którzy mają tajemnice, postacie o ciekawym i skomplikowanym życiu. Dwaj bracia, których łączy dziwna relacja że sobą i ojcem (nazwę to relacją, żeby nie spoilerować). Opisy przyrody i miejsc akcji sprawiają, że można się poczuć, jak w małej mieścinie w górach. Wątek miłosny płaski, ale odpowiedni do sytuacji. I zakończenie takie, jak powinno być, czyli nieoczywiste. Polecam.

Mój powrót do książek Nesbo po niezbyt miłym początku. I tym razem wszystko zagrało. Bohaterowie. Którzy mają tajemnice, postacie o ciekawym i skomplikowanym życiu. Dwaj bracia, których łączy dziwna relacja że sobą i ojcem (nazwę to relacją, żeby nie spoilerować). Opisy przyrody i miejsc akcji sprawiają, że można się poczuć, jak w małej mieścinie w górach. Wątek miłosny...

Jeżeli chodzi o książki o braterstwie, to od dawna mam do nich olbrzymią słabość. Zwłaszcza, gdy po temat ten sięgają uznani autorzy uprawionego przez nich gatunku. Tacy, jak norweski pisarz Jo Nesbo znany głównie z cyklu kryminałów o niepokornym komisarzu Harrym Hole. Teraz zaś daje się poznać w obyczajowej powieści i zabiera nas na surową Północ.



Carl i Roy, dwaj bracia od zawsze przebywający razem i zwłaszcza Roy, za Carlem byłby gotów skoczyć w ogień. Byle tylko go ochronić przed złem, nieść pomoc i wspierać z całych sił. Z czasem Carl opuszcza rodzinne strony i rusza w świat, a drugi z braci prowadzi w rodzimej wiosce zakład samochodowy i wiedzie w miarę spokojny żywot. Jednak brat wraca i proponuje założenie nowego biznesu, budowę hotelu. Wraz z jego pojawieniem znika spokój i odżywiają demony, o których Roy od dawna starał się zapomnieć.



Jo Nesbo od powieściowego debiutu lubił przemycać do swych opowieści wątki obyczajowe powiązane z kryminalną zagadką. Raz dominował bardziej, innym razem mniej. Mogły rozczarować czytelnika, albo zupełnie wciągnąć w opisywaną historię. Innej opcji nie było. Jednak z czasem Norweg udowadnia, że stał się bardziej dojrzalszy warsztatowo i bardziej świadomy w kierunku do którego zmierza w powieści. Najlepszym tego dowodem jest Królestwo. Ma w sobie wszystko to, co zarówno działa na wyobraźnię i potrafi mocno zaintrygować. Od początku wchodzimy w małomiasteczkowy klimat, poznajemy panujące w małej społeczności prawa i surowość życia - podobną do surowych warunków panujących w górskim miasteczku. Tu wszystko właśnie jest surowe, wyzute z wszelkiej czułości i delikatności, a jedyne co pozostaje, to przywyknąć do tego. Dostosować się, stać się na tyle silnym i przebiegłym, by nie dać się złamać silniejszym, lecz stawić im czoła. Pokonać potwora, z którym na każdym etapie życia przychodzi się zmierzyć. Jedynym ciepłym elementem jest więź i uczucie, którym Roy obdarzył młodszego brata. To z nim pojawiają się wielkie marzenia ale i zagrożenie zdolne zniszczyć spokój. Jo Nesbo wprowadza do reguł górskiej osady powoli, stopniowo przekonujemy się, że senna atmosfera jest jedynie pozorna, a jedynym rozwiązaniem jest morderstwo, by pokonać zagrożenie.



Królestwo to powolna opowieść, która w pewnym momencie nabiera rozpędu, aby później znów zwolnić. Owa "powolność" jest pozorna, niczym spokój panujący w miasteczku. Nie zauważalnie zaczyna przylegać brud, zmierzyć się z ciemną naturą człowieka, która przeraża i zaskakuje znienacka. Każdy musi uporać się z własnymi grzechami przeszłości. Zadbać o pozory i nie pozwolić, by skrywane tajemnice wyszły na jaw. Bohaterowie nieustannie zaskakują i potrafią przybrać różne oblicze. Jo Nesbo natomiast konsekwentnie wprowadza nas w samotność, która towarzyszy każdemu z mieszkańców i przed którą próbują uciec. Snuje opowieść o rodzinnych grzechach, o braterstwie, marzeniach i o tych, których w rzeczywistości mają tylko siebie. Norweski pisarz pokazuje inne oblicze, od tego, do którego zdążyliśmy się przyzwyczaić. Jest ono jednak intrygujące i mam nadzieję, że jeszcze ponownie da o sobie znać.

Jeżeli chodzi o książki o braterstwie, to od dawna mam do nich olbrzymią słabość. Zwłaszcza, gdy po temat ten sięgają uznani autorzy uprawionego przez nich gatunku. Tacy, jak norweski pisarz Jo Nesbo znany głównie z cyklu kryminałów o niepokornym komisarzu Harrym Hole. Teraz zaś daje się poznać w obyczajowej powieści i zabiera nas na surową Północ.



Carl i Roy, dwaj...