Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomimo okropnej maniery i obsesji autora na swoim punkcie, pisarskiego egotyzmu. uznałam tą książkę za mądre przedstawienie nieuniknionego upadku moralnego, który w środowiskach opozycyjnych w PRL-u musiał nastąpić.
Ta książka wydała mi się być rozrachunkiem z tymi środowiskami, jednocześnie nie stawiając im zarzutów, podchodząc do tematu od wewnątrz, ze zrozumieniem i zrezygnowanym wzruszeniem ramion. Jakby mówiła tak "jest, bo nie mogło być inaczej". Godząc się na status quo, Konwicki portretuje tę niegasnącą desperacką nadzieję, te niedające się zabić złudzenia, że być może jeszcze jeden zryw, być może ten następny desperacki akt protestu coś zmieni.

Nadzieja pozbawiona wiary, nadzieja z przyzwyczajenia i z wielkiej chęci, wyrastająca nieśmiało trwałym, ostrym płomieniem wśród pola zrezygnowanego, upokarzającego konformizmu. Nareszcie literatura, która jest wobec siebie szczera.

Pomimo okropnej maniery i obsesji autora na swoim punkcie, pisarskiego egotyzmu. uznałam tą książkę za mądre przedstawienie nieuniknionego upadku moralnego, który w środowiskach opozycyjnych w PRL-u musiał nastąpić.
Ta książka wydała mi się być rozrachunkiem z tymi środowiskami, jednocześnie nie stawiając im zarzutów, podchodząc do tematu od wewnątrz, ze zrozumieniem i...

Wrażliwa, czuła, kobieca w ten tradycyjny, potrzebny sposób. Momentami jednak wydała mi się przestylizowana, sztuczna w ten nowoczesny, nieco pretensjonalny sposób. A może to po prostu ja jestem uprzedzona do tej stylizacji dlatego, że kiedy piszę, czasem sama chce wepchnąć mi się do tekstów? Myślę, że może tak być. To mój głupi purytanizm, literacki utylitaryzm, zupełnie niepotrzebny.

Wrażliwa, czuła, kobieca w ten tradycyjny, potrzebny sposób. Momentami jednak wydała mi się przestylizowana, sztuczna w ten nowoczesny, nieco pretensjonalny sposób. A może to po prostu ja jestem uprzedzona do tej stylizacji dlatego, że kiedy piszę, czasem sama chce wepchnąć mi się do tekstów? Myślę, że może tak być. To mój głupi purytanizm, literacki utylitaryzm, zupełnie...

Rozdział "Mrok Virginii" cudowny. Reszta zapewne odkrywcza wtedy, kiedy tę książkę wydano...

Rozdział "Mrok Virginii" cudowny. Reszta zapewne odkrywcza wtedy, kiedy tę książkę wydano...

Tak się cieszę z tych niemal pornograficznych, a jednak tak poetyckich opisów.

Tak się cieszę z tych niemal pornograficznych, a jednak tak poetyckich opisów.

Ta książka jest tak cudowną, szczególnie dla nas, Zetek, bo jak "Sex Education" pokazuje spełnioną utopię inkluzywności, zrozumienia i młodości.

Ta książka jest tak cudowną, szczególnie dla nas, Zetek, bo jak "Sex Education" pokazuje spełnioną utopię inkluzywności, zrozumienia i młodości.

Dziwny konglomerat strzępków. Wrażliwy ale wydaje się byle jaki - niedopracowany. Może dobry dla współczesności, łatwy.

Dziwny konglomerat strzępków. Wrażliwy ale wydaje się byle jaki - niedopracowany. Może dobry dla współczesności, łatwy.

Jakie to dowcipne! Jakie barokowe! Jakie wnikliwe!

Jakie to dowcipne! Jakie barokowe! Jakie wnikliwe!