Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak ja lubię podróże w czasie. Podróże do odległych krain i czasów, gdzie relacje społeczne i egzystencjalne są z góry określone, mają swój określony rytm. Nie pochwalam wyznaczanych norm tylko przez mężczyzn i stawiania kobiety poniżej płci przeciwnej, ale przyglądanie się wydarzeniom z minionych stuleci nieustanne mnie zadziwia.

„Czarownica z Bostonu” przeniosła mnie do tytułowego miasta z XVII wieku, gdzie silna, piękna Mary, mimo wielu przeciwności losu, nie ustaje w walce o siebie i prawo do decydowania o własnym losie. Nowy Świat wbrew pozorom nie jest tak beztroski dla kobiet jakby mogło się wydawać: tyrania mężczyzn, polowania na czarownice, czy mocno ograniczone prawa kobiet. Mary małymi kroczkami, rozsądnie i planem próbuje się wyzwolić spod rąk mężczyzn. Czy jej się to uda?

Powieść oparta na realiach życia kobiet w nowożytności przeraża, wywołuje współczucie i poczucie niesprawiedliwości wobec przyjętych norm społecznych. Zwroty akcji, nowe tropy i przebieg fabuły wokół głośnej sprawy sądowej, która zmienia swój charakter o sto osiemdziesiąt stopni, totalnie zaskakują! Tak, to jedna z tych książek, w których można przepaść.

Jak ja lubię podróże w czasie. Podróże do odległych krain i czasów, gdzie relacje społeczne i egzystencjalne są z góry określone, mają swój określony rytm. Nie pochwalam wyznaczanych norm tylko przez mężczyzn i stawiania kobiety poniżej płci przeciwnej, ale przyglądanie się wydarzeniom z m...

Rozwiń

Zwiń

Mało brakowało, a zapomniałabym opowiedzieć Wam o książkowej grze paragrafowej. Do tej pory nie miałam w rękach połączenia powieści z grą, która wydarza się według naszych wyborów, a tak w zasadzie zaraz po rozwiązaniu zagadek. I tak jako jeż Jagoda podejmujesz pierwszą decyzję o ratowaniu Zieloboru, który przez zanieczyszczenia znika pod warstwą smogu lub po prostu postanawiasz zostawić sprawy ekologiczne swojemu biegowi.
„Zielobór” to gra książkowa zabierająca w fascynującą wędrówkę dziecko, angażująca je w pomoc naszej planecie i pokazująca, jak ważne są dobre praktyki proekologiczne. Niecodzienną przygodę umilają urocze ilustracje i detale, które zdobią książkę, wyznaczając miejsca zagadek oraz przenoszą na odpowiednie strony.

Mało brakowało, a zapomniałabym opowiedzieć Wam o książkowej grze paragrafowej. Do tej pory nie miałam w rękach połączenia powieści z grą, która wydarza się według naszych wyborów, a tak w zasadzie zaraz po rozwiązaniu zagadek. I tak jako jeż Jagoda podejmujesz pierwszą decyzję o ratowaniu...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie kiedy znani Wam Autorzy piszą coś zupełnie nowego? Albo sięgają po inny gatunek, a nawet wychodzą ze strefy komfortu? Właśnie taki obrót spraw nastąpił w przypadku powieści Ani Ziobro „Ostatnia tajemnica”, w której Autorka zabrała nas w podróż w czasie do lat 60., osadzając akcję w Przemyślu. Pokusiła się również (choć nie był to pierwszy raz) o zastosowanie różnych przestrzeni czasowych.

Ta opowieść owiana została nie jednym sekretem, tworzącym nastrój niedopowiedzeń, tajemniczości i ciekawości poznania odpowiedzi na pytania, którymi Autorka intryguje od pierwszych rozdziałów. Fabuła tej historii wiedzie przez rodzinne sekrety, sięgając daleko poza granice Polski, gdzie rozgrywa się główna akcja. Poprzez szczegółowe opisy miejsc – do jakich z dbałością o każdy szczegół, jest zdolna Anna Ziobro, można doskonale wyobrazić sobie przestrzeń i ludzi, których dotykają problemy.

Wielokrotnie już wspomniałam, że powieści Pisarki z Rzeszowa tworzone są emocjami. Nie inaczej jest w „Ostatniej tajemnicy” – uczucia wypływają z książki strumieniami, lecz nie są to tylko przyjemne doznania, ale w znacznej mierze trudne. Mamy bowiem okazję zobaczyć, jak wygląda praca w hospicjum oraz jakie mogą pobudki do podjęcia decyzji o przebywaniu w takim miejscu. Co prawda mamy tutaj szczegółowy obraz tylko jeden osoby – staruszki Sabiny, ale dzięki takiemu spojrzeniu widzimy więcej.
W powieści wykorzystany zostaje zabieg retrospekcji, dzięki któremu możemy poznać młodość Sabiny i znaleźć odpowiedź na jej decyzje w teraźniejszości. Te podróże w czasie, będące rozpamiętywaniem dawnych lat pokazują, jak szybko ucieka czas. Nasze wybory w młodości trudno zmienić z upływem lat, często są one nieodwracalne. Odchodzenie, samotność, rodzinne konflikty, problemy nastolatków – to cześć niełatwych tematów, które odnajdziemy na kartach „Ostatniej tajemnicy”. Ale Ania Ziobro w tej powieści dała również nadzieję na szczęśliwe zakończenie i sprostowanie krętych niegdyś dróg.

Lubicie kiedy znani Wam Autorzy piszą coś zupełnie nowego? Albo sięgają po inny gatunek, a nawet wychodzą ze strefy komfortu? Właśnie taki obrót spraw nastąpił w przypadku powieści Ani Ziobro „Ostatnia tajemnica”, w której Autorka zabrała nas w podróż w czasie do lat 60., osadzając akcję w...

Rozwiń

Zwiń

W jakiej książce ostatnio zatraciliście się zupełnie?

U mnie była to najnowsza powieść @annarybakiewicz
"Do końca moich dni".💔
Autorka napisała książkę inspirowaną historią swojej Babci Marii. Ta wzmianka o sentymentalnej randze tej opowieści zajmującej szczególne miejsce w sercu Pisarki, skłoniła mnie do szybkiego sięgnięcia po lekturę.
Nie zawiodłam się - wręcz przeciwnie, otrzymałam poruszającą powieść o walce i trosce o najbliższych, osadzonej na tle wojny oraz ulokowanej na srogiej Syberii, gdzie warunki przetrwania były skrajnie nieludzkie.
Nieodłącznym elementem wojennej codzienności bohaterów jest strach o życie najbliższych, ale również nadzieja, która niezależnie od okoliczności tli się choćby na dnie serca.
Wzruszająca jest tutaj odpowiedzialność za tych, których darzymy największą miłością. Odpowiedzialność skłaniająca do niełatwych decyzji, ale zawsze podejmowanych w trosce o bliskich.

W jakiej książce ostatnio zatraciliście się zupełnie?

U mnie była to najnowsza powieść @annarybakiewicz
"Do końca moich dni".💔
Autorka napisała książkę inspirowaną historią swojej Babci Marii. Ta wzmianka o sentymentalnej randze tej opowieści zajmującej szczególne miejsce w sercu Pisarki...

Rozwiń

Zwiń