Są takie książki, które kojarzą nam się z wydarzeniami z własnego życia. Mi "Czerwony pamiętnik" zawsze będzie się kojarzył z chwilami w szpitalu kiedy to czekałam na moją małą Z i próbowałam uspokoić swoje myśli.
_
Emilia ma pewną fascynację - stare domy. Potrafi odczytywać ich duszę i znajduje im odpowiednich właścicieli. Oprócz tego prowadzi wraz z przyjacielem galerię sztuki. Nic więc dziwnego, że kiedy otrzymuje w spadku po babci biblioteczce, chce zająć się jej renowacją. I właśnie wtedy odnajduje coś co dawno zostało odkryte. Kim była babcia Emilii skoro ukryła tak starannie swój pamiętnik?
-
Zwróciliście uwagę jak wiele książek z motywem wojennym w ostatnim czasie pojawia się na czytelniczym rynku. Zarówno polscy jak i zagraniczni pisarze prześcigają się w ich tworzeniu. Prawdziwą sztuką jest napisanie powieści tak by wybiła się na tle tych pozostałych i została w pamięci czytelnika. I właśnie to autorce "Czerwony pamiętnik" się udało.
Lubię takie debiuty ale zawsze po skończonej lekturze I kiedy już emocje z nią związane opadną zastanawiam się czy autor nie postawił sam sobie poprzeczki za wysoko i jak na tle tego debiutu wypadną następne powieści. Tu przyznaję trzymam kciuki i czekam na kolejną książkę Eweliny Klimko.

Są takie książki, które kojarzą nam się z wydarzeniami z własnego życia. Mi "Czerwony pamiętnik" zawsze będzie się kojarzył z chwilami w szpitalu kiedy to czekałam na moją małą Z i próbowałam uspokoić swoje myśli.
_
Emilia ma pewną fascynację - stare domy. Potrafi odczytywać ich duszę i znajduje im odpowiednich właścicieli. Oprócz tego prowadzi wraz z przyjacielem galerię...

Już od dziecka miałam kajety, w których notowałam swoje myśli. Nie byłam w tym regularna, dawno już tego nie robiłam, ale mam jeden swój czerwony pamiętnik, przypadek? 😉

Przypadkowe odkrycie zapisków babci Emilii, sprawia, że ta poznaje swoją przodkinię na nowo, poznaje jej młodość, wielką miłość, z czym się mierzyła, a każdego dnia była wystawiona na niebezpieczeństwo. Otwierają się przed dziewczyną karty zupełnie nowej historii, pięknej, wzruszającej, ale też bardzo trudnej.

Po tę książkę sięgnęłam głównie ze względu na wątek sztuki, bowiem Emilia prowadzi galerię sztuki, pracownię konserwacji dzieł. Te tematy od zawsze mnie fascynują. Codzienne obcowanie z malarstwem, rzeźbą, czy rzemiosłem artystycznym to jakby podróżowanie do innych światów, bo każdy przedmiot, każde dzieło sztuk skrywa w sobie niezwykłe historie.
Podążałam za Emilią, towarzyszyłam jej w podróżach, spotkaniach z marszandami, chodziłam na wernisaże i aukcje. To było wspaniałe uczucie, a wszystko to przeplatała opowieść Jarzębiny.
Bardzo lubię kiedy w danej historii możemy przenosić się w czasie, tą drugą perspektywą czasową były okres II wojny światowej… Jarzębina w swoim pamiętniku opisywała swoje bolączki, swoją stratę, uczucie, swoje działania. Chłonęłam każde słowo i dumałam nad losem innych w tym czasie, nad tym czego musieli się wyrzec, co poświęcić, co ukryć przed innymi.

Ewelina Klimko poruszyła mnie tą historią, sprawiła, że poczułam ogromną wieź z bohaterami, że zapłakałam. Dziękuję za tę podróż.

Już od dziecka miałam kajety, w których notowałam swoje myśli. Nie byłam w tym regularna, dawno już tego nie robiłam, ale mam jeden swój czerwony pamiętnik, przypadek? 😉

Przypadkowe odkrycie zapisków babci Emilii, sprawia, że ta poznaje swoją przodkinię na nowo, poznaje jej młodość, wielką miłość, z czym się mierzyła, a każdego dnia była wystawiona na niebezpieczeństwo....

Pozostaje w absolutnej miłości do tej książki i jej autentyczności. Cudowna powieść, wspaniały debiut autorki. Bardzo polecam !

Pozostaje w absolutnej miłości do tej książki i jej autentyczności. Cudowna powieść, wspaniały debiut autorki. Bardzo polecam !

„Czerwony pamiętnik” to debiutancka powieść Eweliny Klimko. Ja bardzo chętnie sięgam po debiuty, a już zwłaszcza te, które swoją akcją przenoszą nas do czasów wojennych, do których, w literaturze, bardzo chętnie się wybieram.
Emilia to młoda kobieta, która wraz ze swoim przyjacielem Michałem prowadzi galerię sztuki, ale zajmuje się również odrestaurowywaniem starych rzeczy, dając im tym samym drugie życie. Nie mogła postąpić inaczej, gdy po śmierci babci Michaliny odziedziczyła jej starą biblioteczkę, jak ją odrestaurować i dać możliwość dalszego służenia. Podczas jej porządkowania znajduje czerwony pamiętnik, w którym Michalina zapisała swoją historię.
Akcja książki toczy się dwutorowo. Z pierwszej perspektywy jesteśmy tu i teraz wraz z Emilią, która wyrusza na odkrycie przeszłości swojej babci, która jak się dowiaduje z pamiętnika, miała pseudonim Jarzębina i działała w podziemiach na rzecz ratowania polskich dzieł literackich, które znajdowały się w Lwowskich bibliotekach. Poznaje również uczucie babci i Jana Piórko, a także dowiaduje się, że wszystko w życiu dzieje się z jakiegoś powodu, a nic nie jest efektem przypadku.
Druga perspektywa to oczywiście postać Michaliny, która zabiera nas w wyjątkową niebezpieczną, ale również miłosną podróż. Przybliża swoją historię i wiele pozwala zrozumieć.
Autorka wspaniale poprowadziła bohaterów przez losy, które dla nich przygotowała. Książkę czyta się niezwykle przyjemnie i szybko. Dla mnie zdecydowanie jest to udany debiut i mam nadzieję, że autorka na nim nie poprzestanie. Serdecznie polecam ten tytuł, szczególnie tym którzy podobnie jak ja, uwielbiają wracać w literaturze do historii i trudnych wojennych czasów w naszym kraju.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu.

„Czerwony pamiętnik” to debiutancka powieść Eweliny Klimko. Ja bardzo chętnie sięgam po debiuty, a już zwłaszcza te, które swoją akcją przenoszą nas do czasów wojennych, do których, w literaturze, bardzo chętnie się wybieram.
Emilia to młoda kobieta, która wraz ze swoim przyjacielem Michałem prowadzi galerię sztuki, ale zajmuje się również odrestaurowywaniem starych rzeczy,...

Do debiutów podchodzę ostrożnie, ale nie negatywnie, ponieważ sama kiedyś debiutowałam jako autorka i pamiętam jak bardzo drżałam na samą informację o tym, że ktoś przeczytał moją książkę.
Powieści o podobnej tematyce trochę nam się w ostatnim czasie namnożyło, historie z wojną w tle stały się modne, ale ja chętnie czytam tego typu powieści.
Fabuła tej książki to połączenie dwóch historii. Jednej odnoszącej się do drugiej wojny światowej, a drugiej do współczesności.
Główną bohaterką jednej części jest młoda dziewczyna, pochodząca z bogatej i wpływowej rodziny, działająca w czasie wojny w konspiracji. Rodzina jednak niewiele wiedziała o młodości Michaliny, pseudonim Jarzębina, dopiero odnaleziony przez jej wnuczkę pamiętnik otworzył drzwi do przeszłości.
W części współczesnej poznajemy Emilię, kobietę prowadzącą pracownię konserwacji dzieł sztuki, zafascynowaną historią i wyglądem starych domów.
Biorąc do ręki tę lekturę spodziewałam się kolejnej powieści obyczajowej z historią w tle i ta książka jest tego typu, ale wczytując się w jej fabułę uznałam, że nie jest ona typową powieścią obyczajową, mamy w niej bowiem również ciekawy wątek kryminalny.
Książka jak już wspomniałam wcześniej jest debiutem i jak na debiut myślę, że autorka ma przed sobą dobrze zapowiadającą się przyszłość pisarską.
Powieść dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych, ale autorka zadbała o to, aby czytelnik płynnie przenosił się z jednego czasu w drugi.
Fabuła jest pełna tajemnic i nieoczekiwanych zwrotów akcji, z pewnością wielu czytelników zaskoczy wątek kryminalny, ale mamy tutaj również wątki obyczajowy i romantyczny.
Czytając tę lekturę śledzimy losy dwóch kobiet żyjących w zupełnie różnych czasach i muszę przyznać, że zarówno intrygi mające miejsce w życiu Michaliny, jak i te odnoszące się do życia Emilii wywołały we mnie sporo emocji.
Z rozmysłem wykreowane osobowości zarówno obu kobiet jak i również pozostałych bohaterów są nie tyle dodatkiem do fabuły, co jej uzupełnieniem. Michalina i Emilia to młode, piękne, mądre i odważne kobiety emanujące inteligencją i wewnętrzną siłą.
Przyznam szczerze, że trudno mi było oderwać się od tej lektury, kibicowałam obu bohaterkom trzymając mocne kciuki za ich przyszłość.
Początkowo fabuła toczy się dość spokojnie, można nawet powiedzieć, że niepozornie, ale im głębiej się w niej zatapiamy, tym bardziej się rozwija i mocniej zaciekawia.
Dla mnie z pewnością komfortem czytania była większa, bardzo wyrazista czcionka. Bardzo za to dziękuję wydawnictwu Dragon. Od jakiegoś czasu bardzo zwracam na to uwagę, bo czasami zdarzają się ciekawe lektury, ale wydane tak, że trudno skupić się na czytaniu właśnie z powodu zbyt małej czcionki.
Myślę, że ta książka pozwoli wielu czytelnikom na porządny relaks i oderwanie się chociaż na chwilę od problemów (jeżeli ktoś je ma) dnia codziennego.
Tajemnica rodzinna, życie w obliczu wojennej zawieruchy, konspiracja a także świat wielkiej sztuki i wielkich pieniędzy, a do tego romans i kryminał w jednym. Czyż nie zapowiada się intrygująco?
Moim zdaniem jak na debiut to jest to świetna lektura, polecam ją z czystym sercem i trzymam mocne kciuki za kolejne książki tej autorki.

Do debiutów podchodzę ostrożnie, ale nie negatywnie, ponieważ sama kiedyś debiutowałam jako autorka i pamiętam jak bardzo drżałam na samą informację o tym, że ktoś przeczytał moją książkę.
Powieści o podobnej tematyce trochę nam się w ostatnim czasie namnożyło, historie z wojną w tle stały się modne, ale ja chętnie czytam tego typu powieści.
Fabuła tej książki to połączenie...

Piękna historia babci spisana w pamiętniku, której elementy łączą się z teraźniejszością.
Z całego serca polecam

Piękna historia babci spisana w pamiętniku, której elementy łączą się z teraźniejszością.
Z całego serca polecam

"Czerwony pamiętnik" to debiutancka powieść pani Eweliny Klimko, która miała premierę 28 lutego 2024r. Debiut uważam za bardzo udany, bo Autorka pisze lekko, pięknym i barwnym językiem, a także potrafi zaciekawić czytelnika.

Ukłon w stronę przeszłości i historii rodzinnej mnie wzruszył i przywołał wspomnienia z dzieciństwa:
"Tu i teraz zapominamy, że życie to smak czereśni zjadanych na drzewie przed śniadaniem, promienie słońca na policzku podczas kąpieli w blaszanej wanience w ogrodzie, zapach ciasta drożdżowego babci, mruczenie kota kołyszące do snu".

Emilia Lobsdorf i jej babcia Michalina były sobie bardzo bliskie. A jednak wnuczka nie znała do końca jej bolesnej historii z lat młodości. Kluczem do zrozumienia przeszłości stał się czerwony pamiętnik odnaleziony w starej biblioteczce po śmierci babci. Co skrywał ten dziennik pełen tajemniczych i intrygujących zapisków?

Emilia poznała losy babci w czasie wojny. Te przeżycia nie były łatwe, ale młodzi ludzie w tamtych czasach musieli szybko dorosnąć. Mieli tyle marzeń i planów, gdy w ich życie wkradła się brutalność wroga i niepewność, co się wydarzy każdego dnia.

Babcia pod pseudonimem Jarzębina przystąpiła do tajnej grupy zajmującej się ochroną dóbr kultury narodowej. Z narażeniem życia ratowała je dla przyszłych pokoleń, bo książki i dzieła polskich pisarzy i artystów stanowiły ważne dziedzictwo.

Dawne życie Michaliny i współczesne jej wnuczki znalazły teraz punkt styczny. Emilia prowadzi małą galerię sztuki i poznaje ludzi, którzy pasjonują się sztuką. Jednak czy do końca mają szlachetne zamiary? W taki sposób pojawia się w książce wątek momentami szpiegowski a nawet kryminalny.

Przyznaję, że zabrakło mi trochę większego napięcia i emocji, ale nie umniejszyło zainteresowania tą historią. Historią o pięknej miłości, przyjaźni, odwadze i marzeniom młodych ludzi, na przekór czasom, w których przyszło im żyć.

"Czerwony pamiętnik" to debiutancka powieść pani Eweliny Klimko, która miała premierę 28 lutego 2024r. Debiut uważam za bardzo udany, bo Autorka pisze lekko, pięknym i barwnym językiem, a także potrafi zaciekawić czytelnika.

Ukłon w stronę przeszłości i historii rodzinnej mnie wzruszył i przywołał wspomnienia z dzieciństwa:
"Tu i teraz zapominamy, że życie to smak...

Emilia, wychowywana w dzieciństwie przez Babcię, prowadzi wraz z przyjacielem Michałem pracownię konserwacji dzieł sztuki i galerię, a także agencję nieruchomości – w jej ofercie znajdują się jednak tylko stare, przedwojenne dworki. I właśnie na jeden z takich dworków ma ochotę tajemniczy kupiec.

Po śmierci Babci Ewelina postanawia się zająć renowacją odziedziczonej biblioteczki i tam odkrywa ukryte zapiski starszej pani, które przeniosą nas do wojennych czasów i zdradzą tajemnice Michaliny Lobsdorf.

W tym samym czasie Emilia wyrusza na wakacje nad włoskie jezioro Como, gdzie – jak jej się wydaje, przez przypadek - spotyka swojego asystenta Szymona. Zostają oni wciągnięci w świat milionerów i miłośników dzieł sztuki. Czy aby na pewno miłośników?

Akcja powieści toczy się dwutorowo. Michalina żyje w 1938 roku w Truskawcu, gdzie staje się członkiem tajnej grupy zajmującej się ochroną literatury polskiej. To jej sposób na walkę z okupantami, którzy już niebawem zawładną okolicami Lwowa. Wraz z Eweliną w 2011 roku odkrywamy kolejne tajemnice tytułowego czerwonego pamiętnika i dowiadujemy się, kim była jej Babcia Michalina, a także jaki miała związek z lwowskimi matematykami.

Muszę przyznać, że trochę mnie rozczarowała ta książka, bo autorka nie do końca wykorzystała jej potencjał. Z zapartym tchem czekałam na pogłębienie historii matematyków i walki z okupantem – niestety nie doczekałam się. Trochę też dziwiła mnie naiwność Eweliny, która swój biznes prowadzi niejako przypadkiem i nawet niezwykły przelew bez faktury nie zapala jej wystarczająco ostrzegawczej lampki.

Jeśli jednak chcecie się dowiedzieć, kim był David Griffin, jaką rolę odegra Szymon, kim jest tajemniczy kupiec dworku, kim była Jarzębina i dlaczego Cyganka przepowiedziała jej, że spotka się z Piórem pod studnią, sięgnijcie po debiut Eweliny Klimko.

Czytałam mnóstwo entuzjastycznych recenzji, więc najlepiej sami się przekonajcie, co myślicie o tej historii. Jestem pewna, że wielu z Was przypadnie ona do gustu.

Emilia, wychowywana w dzieciństwie przez Babcię, prowadzi wraz z przyjacielem Michałem pracownię konserwacji dzieł sztuki i galerię, a także agencję nieruchomości – w jej ofercie znajdują się jednak tylko stare, przedwojenne dworki. I właśnie na jeden z takich dworków ma ochotę tajemniczy kupiec.

Po śmierci Babci Ewelina postanawia się zająć renowacją odziedziczonej...

Cudowna powieść! Wspaniała historia o miłości i przeznaczeniu. Jestem nią oczarowana!

Cudowna powieść! Wspaniała historia o miłości i przeznaczeniu. Jestem nią oczarowana!

W 2010 roku we Wrocławiu Emilia prowadzi pracownie konserwacji dzieł sztuki oraz galerię ze swoim najlepszym przyjacielem.
Jej największym zamiłowaniem są powojenne domy, którym nadaje nowe życie ale również szuka odpowiednich właścicieli. Stara się wyczuć czy dana osoba nadaje się żeby kupić wyjątkowy dom z ogromną historią.
Po śmierci babci dostaje w spadku biblioteczkę. Podczas przeglądania jej zawartości Emilia odkrywa skrytkę w której jest ukryty pamiętnik babci oraz cenne książki.
Dziewczyna z ogromnym zainteresowaniem czyta i na nowo poznaje swoją babcię.

W 1938 roku w Truskawcu poznajemy Michalinę, która żyła w bardzo niepewnych czasach. Niechcąco dowiaduje się o bardzo ważnych planach ale kompletnie nie wie, co mogłaby zrobić z tymi informacjami. Na jej drodze staje przystojny mężczyzna z którym nawiązuje nić porozumienia. Kobieta ryzykuje swoje życie żeby działać dla dobra kraju.

W książce są przeplatane dwa czasy, teraźniejszy oraz, gdy trwa wojna, a babcia Emilii każdego dnia ryzykowała swoim życiem żeby pomóc innym. Ciężko mi napisać tą recenzję żeby nie zdradzić zbyt wiele.
Historię czyta się z zapartym tchem i trudno się od niej oderwać. Wciąga już od pierwszych stron, gdzie poznajemy bohaterów. Piękna, wzruszająca oraz pełna przeznaczenia książka.
Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i już wiem, że nie ostatnie.

W 2010 roku we Wrocławiu Emilia prowadzi pracownie konserwacji dzieł sztuki oraz galerię ze swoim najlepszym przyjacielem.
Jej największym zamiłowaniem są powojenne domy, którym nadaje nowe życie ale również szuka odpowiednich właścicieli. Stara się wyczuć czy dana osoba nadaje się żeby kupić wyjątkowy dom z ogromną historią.
Po śmierci babci dostaje w spadku biblioteczkę....