Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasem pożegnanie się z  kimś jest pokazaniem tej osobie, jak bardzo ci na niej zależy.

Czasem pożegnanie się z  kimś jest pokazaniem tej osobie, jak bardzo ci na niej zależy.

Czasami tak się dzieje -mówi cicho.- Kiedy za długo nosisz maskę okazuje się, że przywarła do twojej skóry.

Czasami tak się dzieje -mówi cicho.- Kiedy za długo nosisz maskę okazuje się, że przywarła do twojej skóry.

Rany są jak woda nastawiona na zagotowanie- najlepiej goją się wtedy, gdy nikt na nie nie patrzy.

Rany są jak woda nastawiona na zagotowanie- najlepiej goją się wtedy, gdy nikt na nie nie patrzy.

Niektórzy ludzie żyją tylko po to, by inni zapamiętali jak umarli.

Niektórzy ludzie żyją tylko po to, by inni zapamiętali jak umarli.

Większość ekscytujących momentów naszego życia przychodzi niespodziewanie, więc powinniśmy się nauczyć smakować owe rzadkie dreszcze rozkoszy, które przerywają monotonię upływającego czasu.

Większość ekscytujących momentów naszego życia przychodzi niespodziewanie, więc powinniśmy się nauczyć smakować owe rzadkie dreszcze rozkosz...

Przyszłość to czysta kartka papieru,na której rysujemy kreski,ale czasami osuwa nam się ręka i kreski nie wychodzą tak, jakbyśmy chcieli.

Przyszłość to czysta kartka papieru,na której rysujemy kreski,ale czasami osuwa nam się ręka i kreski nie wychodzą tak, jakbyśmy chcieli.

Ludzie się nie zmieniają jedynie ich maski niszczeją i zaczynają prześwitywać.

Ludzie się nie zmieniają jedynie ich maski niszczeją i zaczynają prześwitywać.

(...) miłość tak szybko nie odchodzi. Potrzebuje czasu, zanim się zbierze, pójdzie i ostatecznie zamknie za sobą drzwi.

(...) miłość tak szybko nie odchodzi. Potrzebuje czasu, zanim się zbierze, pójdzie i ostatecznie zamknie za sobą drzwi.

Śmierć dobrym krokiem baletnicy, z rozkołysanymi piszczelami, delikatnie brała skazanego za rękę i popychała w stronę wąskiego tunelu. Po tej stronie pozostawało jedynie ciało, wiotkie, pokryte fioletowo-pomarańczowymi plamami jak nadpsuty, przejrzały owoc, z oczami porażonymi przestrachem. A ostatecznie pełnymi ulgi. Pytałam Ją, dlaczego ludzie z takim zdziwieniem przyjmują oczywisty los, a Śmierć mijała mnie lekceważąco rzucając jedynie:-Nie, na ciebie jeszcze nie dano mi pozwolenia.

Śmierć dobrym krokiem baletnicy, z rozkołysanymi piszczelami, delikatnie brała skazanego za rękę i popychała w stronę wąskiego tunelu. Po te...