Opinie użytkownika
Trudno mi uwierzyć, że już 9 lat minęło od wydania "Tajemnicy domu Helclów"... Piąty raz spotykamy się z krakowską detektywką i po dość spadkowym tomie czwartym z radością mogę odnotować, że profesorowa Szczupaczyńska wraca do formy. Niestety, jednak wciąż nie tej z pierwszych tomów. Tym razem los pobłogosławił naszą bohaterkę dwoma trupami i rzucił wyzwanie w postaci wielu...
więcej Pokaż mimo to
Przeciętna to w moim mniemaniu najlepsza ocena tej książki. To klasyczne czytadełko akuratne do zbiorkomu, lekkie, całkiem wciągające, i, co najważniejsze, z fabułą na tyle prostą, że nie da się w niej zagubić.
Tytułowa Hanka pojawia się w zasadzie tylko na chwilę, by powić główną bohaterkę książki, i to jej losy śledzimy od narodzin do dorosłości. Nie chcę tutaj zdradzać...
"Osobisty przewodnik" odczekał na półce kilka lat, bo wymyśliłam sobie, że będzie to moja lektura na wieczory w Pradze. W końcu się doczekałam. Plan zwiedzania miałam ustalony po swojemu, więc książka służyć mi miała przede wszystkim we wczuciu się w klimat i z tego wywiązała się znakomicie. To rzeczywiście bardzo osobisty przewodnik. Pełen miejsc, których w większości...
więcej Pokaż mimo to
Zbiór reportaży o sytuacji kobiet w krajach poradzieckich. Cieszę się, że Autorka nie skupia się tylko na Rosji, Ukrainie, czy Kaukazie, bo są też -stany Azji Centralnej, ale w dość symbolicznych ilościach.
Treść w zasadzie sprowadza się do idei "rozsądnego konserwatyzmu", czyli wojen, przemocy wobec kobiet i wszelkich form dyskryminacji. Jeśli czytaliście jakąkolwiek...
To była długa, ale ciekawa przygoda, której towarzyszyło całe spektrum wrażeń - od pewnego zaszokowania, mimo, że do pruderyjności mi daleko, do zachwytu nad boccacciową miłością do życia (i seksu, zwłaszcza seksu). Parę(naście) opowiadań raczej nie zyskałoby dzisiaj uznania, a biorąc pod uwagę tłumaczenia się samego Autora wplecione w tekst i skierowane do swoich...
więcej Pokaż mimo to
Z wielką przyjemnością wróciłam do Milkont i Wilna by spotkać się z Narwojszami i Birkontami. Miałam nadzieję, że książka będzie przynajmniej tak dobra jak część pierwsza, a okazała się chyba lepsza.
Akcja ma miejsce kilkadziesiąt lat później, a życie bohaterów Silva Rerum, Urszuli, Kazimierza i Jana Kirdeja, dobiega, lub dobiegło już końca. Rozliczanie się z przeszłością...
Nie cieszy mnie wystawianie jedynek, ale lubię być szczera w ocenach. Tutaj nie znalazłam żadnych pozytywów, może poza tym, że książka nie była szczególnie długa.
Pomysł na fabułę przekombinowany do granic możliwości, klei się wyłącznie dlatego, że tak zdecydowała Autorka, bo jakiegoś prawdopodobieństwa trudno się tutaj doszukać. A minimum realizmu jednak by się przydało,...
Nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać i to dobrze, bo zostałam arcymile zaskoczona. Nie jest to powieść historyczna w stylu Sienkiewicza. Na całe szczęście. Autorka idzie własną drogą tworząc historię szlacheckiej rodziny Narwojszów, pełną spraw przyziemnych, ludzkich i nieszczególnie pedagogicznych.
Stąd może zbulwersowanie niektórych czytelników na rzekomą...
To bardziej produkt uboczny filmu dokumentalnego, niż "pełnoprawny" reportaż. Bez większego pomysłu, bez minimalnego choćby zaplecza historycznego, bez zaangażowania. Czytając miałam wrażenie, że Autorka trafiała do tej Bośni zupełnie przypadkiem i spisała po prostu swoje wrażenia, tak, jak czasem spisuje się w pamiętniku wrażenia z urlopu. Jeśli już niewiele jest...
więcej Pokaż mimo toBardzo realistyczna fantastyka, nie pod kątem szczurów ludojadów czy mutantów, ale zachowań społecznych, jakie mogły by zaistnieć wśród garstki ocalałych z nuklearnej zabawy. Na drodze głównego bohatera, Artema, Autor postawił przedstawicieli różnorodnych systemów politycznych, religijnych czy filozoficznych i pozwolił im się zaprezentować w mniej (to częściej) lub bardziej...
więcej Pokaż mimo to
Książka napisana chyba wyłącznie dla własnej przyjemności. W "Półmistrzu" nie znalazłam ani sensacji, ani kryminału, ani retro klimatu. Niezapamiętywalni, płascy bohaterowie, nieangażująca intryga, Zazwyczaj daję się wciągnąć nawet marnym kryminałom, tutaj zupełnie nie zainteresowało mnie kto zabił.
Wątki historyczne - skupione wokół wojny, Gombrowicza i szachistów -...
Niby już ładny parę lat od pierwszego wydania minęło, a jakby nic się nie zmieniło. W Rosji dalej jest jedynowładztwo, represje wobec własnych obywateli, niebywała korupcja i zabetonowany mental.
Krystyna Kurczab-Redlich więcej miejsca niż wielkiej polityce poświęca jednak człowiekowi, i choć jest to obraz pełen zrozumienia, to nie napawa nadzieją. Pierwszy rozdział mówi o...
"Święta Ziemia" to mozaika złożona z głosów mieszkańców Izraela - swoje historie przędą Żydzi, Palestyńczycy, Beduini, Samarytanie, ortodoksi, chrześcijanie, bahaici, sabrzy, imigranci, mieszkańcy Gazy, Jerozolimy, Tel Awiwu, Hajfy, Narazetu, kibuców... Uwierzcie, bohaterów ta książka ma wielu. Każdy głos jest ważny, każdy dostaje swoją przestrzeń, a Autor stara się nie...
więcej Pokaż mimo to
Nie jest to najlepiej napisany reportaż jaki czytałam. Autor we wstępie obrusza się na sugestie redakcji, by uprościć przekaz i twierdzi, że to traktowanie ludzi jak idiotów, a później mimo woli udowadnia, że problem leży w tym, że chyba po prostu nie umie napisać przystępnego i klarownego tekstu.
W pogoni za przedstawieniem problemu kurdyjskiego nie selekcjonuje faktów i...
Szkoła z internatem jest regularnie pojawiającym się motywem w brytyjskich filmach i książkach, począwszy od Jane Eyre po Harry'ego Pottera. Zazwyczaj przyjmowałam to bez głębszej refleksji, ot, taka kultura, jednak nieraz byłam zaskoczona obyczajową "normalnością" zjawiska wysyłania dziecka z dala od domu na całe miesiące i lata, zwłaszcza, jak rodzina mieszkała na...
więcej Pokaż mimo to
Maciej Siembieda jest dla mnie niczym Lucy Maud Montgomery. To znaczy tak jak ona wciąga w swój świat dosłownie od pierwszego akapitu i zawzięcie trzyma aż do ostatniego, nawet, jeśli po drodze mamy jakieś "ale". Warsztatu pisarskiego i wyczucia potrzeb czytelnika można zatem Autorowi pogratulować.
Historia rozpoczyna się obiecująco - dwóch braci, dziewczyna, cyrk,...
Po lekturze "Złotego domu" już wiem, dlaczego praktycznie nie pamiętałam fabuły "Miniaturzystki"- po prostu bohaterowie okazali się być kompletnie niezapamiętywalni. Nella jest trochę racjonalna i trochę neurotyczna w działaniach i to w zasadzie jedyny jej wyróżnik. Otto i Cornelia praktycznie nie mają żadnych cech charakterów. Nowa postać, Thea, jest egzaltowaną...
więcej Pokaż mimo toSzkoda. Niby książka o Wenecji, a zdecydowanie więcej w niej autorki i jej ego. Fakt, że sama jest wyłącznie turystką nie przeszkadza jej patrzeć z pozycji niemalże potomkini dożów na innych urlopowiczów. Żadnego wydarzenia historycznego nie może pozostawić bez osobistego komentarza, mającego chyba w założeniu być wysublimowanym, artystycznym punchlinem, ale który tak na...
więcej Pokaż mimo toMało barwny ten przewodnik i nie chodzi mi tu o warstwę wizualną. Doceniam ideę przewodnika po mniej turystycznych miejscach, ale ta forma mnie nie zachęca, a wręcz w wielu momentach miałam wrażenie pisania na siłę o pobocznych włoskich atrakcjach.
Pokaż mimo toNie znam pamiętników Reginy Salomei Pilsztynowej i jak jestem wielką fanką pamiętnikarstwa, zwłaszcza kobiecego, tak tutaj tej niewiedzy nie żałuję. Przez całą książkę miałam wrażenie, jakbym czytała fantazje trawionej przez ADHD i zestaw innych zaburzeń nastolatki. Tu Stambuł, tu Sofia, tam Petersburg, tutaj Wiedeń i znowu Stambuł. Tu jeden kochanek, tam drugi, trzeci,...
więcej Pokaż mimo to