Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nierówna, miejscami bardzo przynudna.
Ma niezłe fragmenty, ale generalnie nic nowego nie wnosi, napisana trochę nie wiadomo po co.
Jest wiele lepszych książek o Stonesach. (The True Adventures of the Rolling Stones Stanleya Bootha, autobiografie Keitha i Marianne Faithfull, Up and Down With The Rolling Stones...)

Nierówna, miejscami bardzo przynudna.
Ma niezłe fragmenty, ale generalnie nic nowego nie wnosi, napisana trochę nie wiadomo po co.
Jest wiele lepszych książek o Stonesach. (The True Adventures of the Rolling Stones Stanleya Bootha, autobiografie Keitha i Marianne Faithfull, Up and Down With The Rolling Stones...)

Niestety ta biografia okazała się wielkim rozczarowaniem.
Autor przyjął zasadę, że kolejne rozdziały odpowiadają w przybliżeniu różnym 'rolom' Daisy na przestrzeni jej życia. I to w zasadzie nie jest największy problem tej książki. Początek jest nawet całkiem przyjemny. W porównaniu z pamiętnikami, autor nieco oszczędza nam gąszczu nazwisk i innych szczególików towarzyskich, w których łatwo się pogubić. Niestety potem jest coraz gorzej.
Zamiast opowiadać historię życia ksieżnej, autor skupia się na... cytowaniu całych listów. Czasem niemających nic stricte z Daisy wspólnego. Fragmenty dotyczące I Wojny Światowej dłużą się przez to niemiłosiernie. Po macoszemu są za to traktowane inne tematy, takie jak narodziny dzieci. Zwłaszcza okres międzywojenny jest opisany bardzo słabo. Trudno za wiele wywnioskować z książki na temat osobowości Lexela, podobnie z Hansem, o Bolku już nie wspominając.
Ponadto miałam wrażenie, że autor wybiela historię na siłę. Wątki homoseksualizmu Lexela i skandalu z udziałem Bolka są całkowicie pominięte! Nawet śmierć Bolka jest ledwie wspomniana. Naprawdę, jeśli autor chciał być tak dyskretny, to nie znaczy, że czytelnicy powinni być z tego powodu poszkodowani poprzez brak informacji. Książka pozostawia spory niedosyt, jeśli chodzi o życiorys Daisy. Autor uwielbia się za to rozpływać w zachwyctach nad jej pacyfistycznymi zapędami. Czyli takiej dyplomacji salonowej bez żadnego wpływu na cokolwiek.
Polskie wydanie też pozostawia sporo do życzenia. Tłumaczenie miejscami kuleje, jest bardzo niekonsekwente w używaniu polskich i niemieckich nazw własnych (czasem nawet w obrębie jednego zdania!), jest też kilka błędów merytorycznychz zakresu geografii - albo wyniknęły z tłumaczenia, albo z tłumaczenia błędnej treści bez słowa przypisu.

Niestety ta biografia okazała się wielkim rozczarowaniem.
Autor przyjął zasadę, że kolejne rozdziały odpowiadają w przybliżeniu różnym 'rolom' Daisy na przestrzeni jej życia. I to w zasadzie nie jest największy problem tej książki. Początek jest nawet całkiem przyjemny. W porównaniu z pamiętnikami, autor nieco oszczędza nam gąszczu nazwisk i innych szczególików...

Ciężko mi ocenić tę książkę z powodu jej nierównego poziomu.
Zaczyna się naprawdę nieźle: opis dzieciństwa Humboldta, jego wychowania, relacji z rodziną, edukacja, czynniki, które go ukształtowały, przyjaźń z Goethem, w końcu pierwsza wielka wyprawa. Po powrocie życie Humboldta upływa przez wiele la t na podtrzymywaniu kontaktów z innymi naukowcami, pisaniu i popularyzacji wiedzy. Po sześćdziesiątce jeszcze ostatnia wyprawa na wschód i potem książka zaczyna się robić niestrawna.
Otóż tutaj zaczynają się peany wychwalne na cześć Humboldta, niestety w średnim stylu, kłujące w oczy wodolejstwem. Lubię, kiedy biografia opisuje postać z wielu stron i pozwala na wyrobienie własnego zdania. Niestety na podstawie lektury tej książki można by dość do wniosku, że Humboldt nigdy się nie mylił. Autorka serwuje nam też streszczone historie kilku późniejszych naukowców, dla których Humboldt był idolem. Są one pisane z irytującą manierą cytowania pojedynczych zwrotów, tak jakby czytelnik nie zniósł całego cytatu z dziewiętnastowiecznej pracy. Czasem czułam się jak szablonowy amerykański czytelnik, któremu trzeba powtórzyć pięć razy, bo inaczej nie zrozumie. Końcowa część książki wypada znacznie bladziej niż jej początek, chociaż zawiera ciekawe momenty.
Podsumowując, warto zapoznać się z książką, ponieważ jako całość jest inspirująca i można z niej wiele wyciągnąć. Końcowe rozdziały zalecam czytać przez palce.

Ciężko mi ocenić tę książkę z powodu jej nierównego poziomu.
Zaczyna się naprawdę nieźle: opis dzieciństwa Humboldta, jego wychowania, relacji z rodziną, edukacja, czynniki, które go ukształtowały, przyjaźń z Goethem, w końcu pierwsza wielka wyprawa. Po powrocie życie Humboldta upływa przez wiele la t na podtrzymywaniu kontaktów z innymi naukowcami, pisaniu i popularyzacji...

Książka sprawia wrażenie, jakby była napisana tylko w celu wyrzucenia z siebie informacji o romansie z Harrisonem Fordem. Opowieści tej towarzyszy sporo ględzenia jak to autorka wcale nie chciała wyrwać żonatego, ale tak jakoś wyszło. Jako że uwielbiam zakulisowe opowiastki z pierwszej ręki (i Harrisona) przeczytałam te fragmenty z wypiekami. Niestety reszta książki to totalny bełkot.

Książka sprawia wrażenie, jakby była napisana tylko w celu wyrzucenia z siebie informacji o romansie z Harrisonem Fordem. Opowieści tej towarzyszy sporo ględzenia jak to autorka wcale nie chciała wyrwać żonatego, ale tak jakoś wyszło. Jako że uwielbiam zakulisowe opowiastki z pierwszej ręki (i Harrisona) przeczytałam te fragmenty z wypiekami. Niestety reszta książki to...

Fantastycznie opowiedziana historia życia, bardzo optymistyczny wydźwięk, świetnie poprawiała mi humor i ciężko mi było się od niej oderwać.

Fantastycznie opowiedziana historia życia, bardzo optymistyczny wydźwięk, świetnie poprawiała mi humor i ciężko mi było się od niej oderwać.

Przeczytałam tę książkę z ogromną przyjemnością. Autorka w dużym stopniu opiera swoją historię na prywatnych zapiskach Wilhelma, a także innych źródłach z epoki, dzięki czemu zyskujemy prawdziwe poczucie obcowania z historią - w tym przypadku jednocześnie romantyczną i smutną. We mnie wzbudziła emocje, irytację na niemoc Wilhelma i współczucie wobec Elizy. Do tego zyskujemy ciekawy opis położenia Radziwiłłów wobec Prus na początku XIX w. Polecam wszystkim lubiącym historie miłosne sprzed wieków.

Przeczytałam tę książkę z ogromną przyjemnością. Autorka w dużym stopniu opiera swoją historię na prywatnych zapiskach Wilhelma, a także innych źródłach z epoki, dzięki czemu zyskujemy prawdziwe poczucie obcowania z historią - w tym przypadku jednocześnie romantyczną i smutną. We mnie wzbudziła emocje, irytację na niemoc Wilhelma i współczucie wobec Elizy. Do tego...