Świetnie napisana biografia wielkiego polskiego poety o niebywałym talencie, porównywano go do Mickiewicza, nieprzypadkowo nazywano księciem poetów. Jego gwiezdny czas to były lata międzywojenne, czasy Pikadora i Skamandrytów, wtedy był królem życia i poezji: „siły rażenia poezji Tuwima nie można było porównać z niczym. Pisał jak nikt przed nim i nikt po nim.” Uderza szerokość jego zainteresowań, oprócz wierszy, także dla dzieci pisał też skecze kabaretowe, teksty piosenek (Miłość ci wszystko wybaczy),tłumaczył poezję rosyjską, uprawiał absurdalny humor (książka 'W oparach absurdu'),tworzył aforyzmy (mój ulubiony: „Ci, którzy przemawiają w imieniu Boga, powinni pokazać listy uwierzytelniające”) i co tam jeszcze.

Ale nie wszystko w jego życiu było tak słodkie. Po pierwsze szpeciło go duże znamię na jednym z policzków; z tego powodu nie lubił przebywać między ludźmi. Z czasem przerodziło się to w chorobliwy lęk przed otwartymi przestrzeniami. Po drugie, pochodził z rodziny zasymilowanych żydów, ale jego mową była polszczyzna, władał nią mistrzowsko. Niemniej przez całe życie przypominano mu o jego pochodzeniu, często brutalnie. Z latami coraz bardziej boleśnie i nerwowo przeżywał te ataki.

Wojnę przeżył na uchodźstwie w Brazylii i w Ameryce, bardzo wcześnie zaczął popierać Sowietów i polskich komunistów, co poróżniło go z resztą emigracji. Wrócił do kraju bardzo szybko, nie mógł długo wytrzymać bez żywej polskiej mowy, ale wojna go złamała. Rychło zaprzedał się komunistom, pisał wiernopoddańcze wiersze – nie musiał tego robić, i tak władze by go hołubiły. Czy nie stało mu charakteru, czy lubił luksusowe życie zapewniane przez komunistów, kto wie? Zmarł nagle w grudniu 1953 r. , nie doczekawszy okazji wytłumaczenia się z zauroczenia komunizmem.

Zostały po nim wspaniałe wiersze, czytane, śpiewane, wystawiane, ten poeta wciąż żyje w sercach czytelników. Paradoksalnie, dowodem jego żywotności jest napis, jaki w latach 80. pisali skinheadzi na murach blokowisk: „Murzynku Bambo, czekam na ciebie, przyjedź do Polski, to cię zaj...”.

Książka jest świetnie napisana, utrzymał Urbanek równowagę między mnogością faktów a ciekawą, dynamiczną, opowieścią.

Po lekturze książki nabrałem apetytu na dzieła Tuwima: 'W oparach absurdu', 'Bal w operze' i 'Kwiaty polskie'.

Zacząłem lekturę od audiobooka, ale rzecz jest zbyt treściwa, rychło zatem przerzuciłem się na ebooka.

Świetnie napisana biografia wielkiego polskiego poety o niebywałym talencie, porównywano go do Mickiewicza, nieprzypadkowo nazywano księciem poetów. Jego gwiezdny czas to były lata międzywojenne, czasy Pikadora i Skamandrytów, wtedy był królem życia i poezji: „siły rażenia poezji Tuwima nie można było porównać z niczym. Pisał jak nikt przed nim i nikt po nim.” Uderza...

Biografie nie były gatunkiem książek, które jakoś szczególnie mnie interesowały, ale z czasem się to zmieniło. Są pisarze, których dzieła przerabialiśmy wszyscy, albo od dziecka obijała nam się o uszy ich twórczość, ale niewiele o nich wiemy. Zaryzykuję stwierdzenie, że ludzie, którzy zgłębili życiorys np. Tuwima należą do mniejszości.

Julian Tuwim był twórcą wyjątkowym pod wieloma względami. Niektórym Polakom przeszkadzało jego żydowskie pochodzenie. Zaś Żydom nie podobało się, że swojego korzenia odrzucił i wolał być Polakiem. Jego otwarte popieranie Piłsudskiego, też nie wszystkim się podobało. Większość z nas kojarzy go jako autora książek i wierszy dla dzieci. Była to jednak jedna i wydaje mi się, że wcale nie największa część jego twórczości. "Skamandryci", do których należał Tuwim, byli fenomenem swoich czasów. Ośmieszali wszystko i wszystkich wedle uznania w wyjątkowo kreatywny sposób. Gdy czytałem o czasach aktywności "Picadora" żałowałem, że to czasy, z których nie ma nagrań, bo chętnie zobaczyłbym to na własne oczy. Mariusz Urbanek w biografii Tuwima w niezwykle interesujący i szczegółowy sposób opisuje jak złożoną postacią był pisarz. Chorobliwe kompleksy związane ze znamieniem na twarzy, agorafobia to rzeczy, których o Tuwimie w szkole nie słyszeliśmy. Podobnie jak otwarte popieranie komunizmu i peany na część Stalina. Był pisarzem pogubionym wewnętrznie i niesamowicie niejednoznacznym, ale nie można zaprzeczyć, że jego wkład w język polski jest nieoceniony. Nazywanie go wybitnym nie jest przesadą. Dzięki Mariuszowi Urbankowi, w przystępnej formie możemy poznać Tuwima bliżej. Jeśli ciężko Ci przełamać się z czytaniem biografii, to ten autor może okazać się bardzo pomocny. Gorąco polecam.

Biografie nie były gatunkiem książek, które jakoś szczególnie mnie interesowały, ale z czasem się to zmieniło. Są pisarze, których dzieła przerabialiśmy wszyscy, albo od dziecka obijała nam się o uszy ich twórczość, ale niewiele o nich wiemy. Zaryzykuję stwierdzenie, że ludzie, którzy zgłębili życiorys np. Tuwima należą do mniejszości.

Julian Tuwim był twórcą wyjątkowym...

Dobrze opracowana biografia Poety Totalnego. Od dziecięcej fascynacji słowami, do emigracyjnych Kwiatów polskich.

Mi pozwoliła zrozumieć jak i dlaczego jeden z najwybitniejszych polskich twórców stał się zagorzałym komunistą w powojennej Polsce.

No a teraz pomaga w pełniejszym odbiorze Kwiatów...

Dobrze opracowana biografia Poety Totalnego. Od dziecięcej fascynacji słowami, do emigracyjnych Kwiatów polskich.

Mi pozwoliła zrozumieć jak i dlaczego jeden z najwybitniejszych polskich twórców stał się zagorzałym komunistą w powojennej Polsce.

No a teraz pomaga w pełniejszym odbiorze Kwiatów...

Genialna biografia wybitnego poety, literata, człowieka

Genialna biografia wybitnego poety, literata, człowieka

Okazało się, że niewiele wiedziałam o Tuwimie, mimo ukończonej polonistyki. Autorowi udało się pokazać złożoność nie tylko biograficzną, ale i emocjonalną poety. Podobał mi się obiektywizm faktów i dojrzałość krytyki. Cieszę się, że sięgnęłam po książkę p. Urbanka. Było warto. Polecam:)

Okazało się, że niewiele wiedziałam o Tuwimie, mimo ukończonej polonistyki. Autorowi udało się pokazać złożoność nie tylko biograficzną, ale i emocjonalną poety. Podobał mi się obiektywizm faktów i dojrzałość krytyki. Cieszę się, że sięgnęłam po książkę p. Urbanka. Było warto. Polecam:)

Świetna książka. Dobrze się czyta.

Świetna książka. Dobrze się czyta.

Biografia napisana jest dla mnie bardzo ciekawie. Znałam twórczość autora od dziecka, ale o nim samym jako człowieku wiedziałam niewiele. Życiorys ciekawy i tragiczny. Wyborów Tuwima nie będę oceniać, jako Polka, której połowę rodziny zgładzili Niemcy. Na tym tle Tuwim (człowiek) wypada słabo. Wolałam go Pamiętać jako poczciwego starszego Pana „od bajek” mojego dzieciństwa. A tu nagle negatywny obraz poety sfiksowanego pasożyta vs moi dziadkowie w okopach na froncie. Zostanę więc przy twórczości, moim błogim dzieciństwie i udam, że o tym się nie dowiedziałam. Książkę polecam bardzo.

Biografia napisana jest dla mnie bardzo ciekawie. Znałam twórczość autora od dziecka, ale o nim samym jako człowieku wiedziałam niewiele. Życiorys ciekawy i tragiczny. Wyborów Tuwima nie będę oceniać, jako Polka, której połowę rodziny zgładzili Niemcy. Na tym tle Tuwim (człowiek) wypada słabo. Wolałam go Pamiętać jako poczciwego starszego Pana „od bajek” mojego dzieciństwa....

Książka genialna, nagle z Tuwima jakiegoś poety znanego z wierszyków dla dzieci poznajemy wielkiego artystę docenianego przez wszystkie epoki, również człowieka który za łatwo nie miał w swoim życiu.

Książka genialna, nagle z Tuwima jakiegoś poety znanego z wierszyków dla dzieci poznajemy wielkiego artystę docenianego przez wszystkie epoki, również człowieka który za łatwo nie miał w swoim życiu.

Trudno ocenić czyjeś życie i to kim był i jak żył - a tak po części odbieram ocenę biografii. Z drugiej strony - można opowiedzieć o kimś w sposób interesujący lub nie. Ta biografia jest ciekawa - nie nudzi, wciąga., przeczytałam z zainteresowaniem i nie znużyła mnie. Pokazuje zarówno twórcę -poetę, jak i jego twórczość, w proporcjach, które są wyważone. Tuwim był geniuszem, a jednocześnie tkwiło w nim wiele sprzeczności. Nie miał łatwo, a jednak udało mu się tak wiele osiągnąć i zapisać się na trwałe w historii polskiej poezji. I nie mam tu na myśli tylko Lokomotywy. Tuwim to postać złożona, niejednoznaczna, warto poznać poznać jego losy.

Trudno ocenić czyjeś życie i to kim był i jak żył - a tak po części odbieram ocenę biografii. Z drugiej strony - można opowiedzieć o kimś w sposób interesujący lub nie. Ta biografia jest ciekawa - nie nudzi, wciąga., przeczytałam z zainteresowaniem i nie znużyła mnie. Pokazuje zarówno twórcę -poetę, jak i jego twórczość, w proporcjach, które są wyważone. Tuwim był...

Niewiele wiedziałam na temat Juliana Tuwima zanim przeczytałam tę książkę. Z pewnością biografia napisana przez Mariusza Urbanka dostarczyła mi wielu informacji na temat życia poety, a także tego, w jakiej Polsce przyszło mu żyć.
Temat polskich Żydów jest przez każde kolejne pokolenie przemilczany, szkoła i media również udają, że nie mają nic do powiedzenia. Ludzie w Polsce nie mają pojęcia jak liczna była to społeczność i jak mocno czuła się zintegrowana ze swoją Ojczyzną. Ta kwestia zupełnie nie istnieje w rozważaniach na temat polskiego społeczeństwa, jest marginalizowana albo przemilczana. Tymczasem życie Tuwima to doskonały przykład na to, jak Polak z zasymilowanej rodziny jest atakowany przez polskich antysemitów i polskich faszystów. Nie ma innego określenia na poglądy osób, które z zaciekłą wściekłością tropiły wszelkie odstępstwa od kwestii, które uważały za normę polskości.
Ataki, groźby, lekceważenie, brak szacunku, brak uznania - tak wyglądała codzienność wybitnego polskiego poety, który bronił się jak mógł przed wściekłą tłuszczą. Czytając tę biografię niejednokrotnie robiło mi się niedobrze, bo mam świadomość, że niewiele się w tej kwestii w Polsce zmieniło. Nacjonalizm w wydaniu faszystowskim rośnie w siłę, przy aprobacie władz i kościoła katolickiego. Wszystko to już było, a historia niestety lubi się powtarzać.
Tuwim był więźniem języka polskiego, nie był w stanie tworzyć za granicą. I myślę, że za swoją miłość do ojczyzny zapłacił ogromną cenę. Co gorsza, nikt już nie pamięta tego, jak rodacy go traktowali, ba! Nikt nie chce nawet pamiętać o tym, że miał korzenie żydowskie. Bo to wymagałoby przyznania się do małostkowości i antysemityzmu, a my wciąż wolimy udawać, że jesteśmy najbardziej szlachetnym wśród narodów.
Ta książka otwiera oczy, budzi oburzenie i gniew. Tym większa szkoda, że jest tak powierzchowna, skupia się jedynie na faktach, niewiele w niej emocji - i samego Tuwima.

Niewiele wiedziałam na temat Juliana Tuwima zanim przeczytałam tę książkę. Z pewnością biografia napisana przez Mariusza Urbanka dostarczyła mi wielu informacji na temat życia poety, a także tego, w jakiej Polsce przyszło mu żyć.
Temat polskich Żydów jest przez każde kolejne pokolenie przemilczany, szkoła i media również udają, że nie mają nic do powiedzenia. Ludzie w...