Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetnie napisana, kojarzyła mi się z prozą Irvinga, którego bardzo lubię.
Pierwsza (umowna) część o dzieciństwie zachwycająca, potem powieść już trochę mi się dłużyła. Wynika to jednak z moich preferencji (bardziej interesowały mnie losy chłopca, a nie wkraczającego w dorosłość mężczyzny), a nie z jakości tekstu, która była na wciąż tak samo wysokim poziomie. Zdaje się, że w tej historìi wszystko gra, tempo jest dobrze wymierzone, a postacie konsekwentne - biorąc pod uwagę objętość powieści jest to wyczyn.

Świetnie napisana, kojarzyła mi się z prozą Irvinga, którego bardzo lubię.
Pierwsza (umowna) część o dzieciństwie zachwycająca, potem powieść już trochę mi się dłużyła. Wynika to jednak z moich preferencji (bardziej interesowały mnie losy chłopca, a nie wkraczającego w dorosłość mężczyzny), a nie z jakości tekstu, która była na wciąż tak samo wysokim poziomie. Zdaje się, że...

Niby dobra, ale zupełnie we mnie nie została i po kilku miesiącach niemal jej nie pamiętam.

Niby dobra, ale zupełnie we mnie nie została i po kilku miesiącach niemal jej nie pamiętam.

Trudno mi ocenić tę książkę. Z jednej strony- niewątpliwie jest bardzo dobrze napisana. Z drugiej - czułam w języku stylizację, a więc jakiś brak autentyczności. Dopiero pod koniec uwierzyłam trochę bardziej w bohaterkę, a nawet nieco ją polubiłam. Historia też wciągnęła mnie w ostatniej godzinie słuchania. Może musiałam się przyzwyczaić do tego świata i języka.
Szanuję warsztat autorki, ale powieść mnie nie zachwyciła.

Trudno mi ocenić tę książkę. Z jednej strony- niewątpliwie jest bardzo dobrze napisana. Z drugiej - czułam w języku stylizację, a więc jakiś brak autentyczności. Dopiero pod koniec uwierzyłam trochę bardziej w bohaterkę, a nawet nieco ją polubiłam. Historia też wciągnęła mnie w ostatniej godzinie słuchania. Może musiałam się przyzwyczaić do tego świata i języka.
Szanuję...

Historia nie porwała mnie szczególnie, ale jak pięknie jest napisana!

Historia nie porwała mnie szczególnie, ale jak pięknie jest napisana!

Początkowo nieco się rozczarowałam, że to opowiadania, bo co do zasady nie przepadam za tą formą.
Niemniej są napisane tak pięknym językiem, że wysłuchanie ich było ogromną przyjemnością.

Początkowo nieco się rozczarowałam, że to opowiadania, bo co do zasady nie przepadam za tą formą.
Niemniej są napisane tak pięknym językiem, że wysłuchanie ich było ogromną przyjemnością.

Znów, jak to u Backmana: raz jest przyjemnie, zabawnie, a nawet wzruszająco, innym razem zbliżamy się do banału. Historia miłosna bajkowa, ale wiara, że dwójka zupełnie różnych ludzi może tworzyć przez lata związek niemal idealny jest nie tylko naiwna, ale i szkodliwa.

Znów, jak to u Backmana: raz jest przyjemnie, zabawnie, a nawet wzruszająco, innym razem zbliżamy się do banału. Historia miłosna bajkowa, ale wiara, że dwójka zupełnie różnych ludzi może tworzyć przez lata związek niemal idealny jest nie tylko naiwna, ale i szkodliwa.

Właśnie taka: przeciętna.

Właśnie taka: przeciętna.

Język tej powieści wydał mi się sztuczny, spreparowany. Momentami odniosłam wrażenie, że autor właśnie naczytał się Myśliwskiego i teraz wyrzucał z siebie słowa będąc wciąż pod wrażeniem jego stylu; w innych miejscach zdawało mi się, że autor starał się za bardzo.
Powychodziły takie kwiatki, że prosta baba używa słowa "przeskalowany". Być może papier to jeszcze wybaczy, ale w słuchowisku zabrzmiało głupio.
Poza tym mamy tu wiele mądrości wypowiadanych przez główną bohaterkę, które mają chyba być proste i głębokie, a tak naprawdę są bełkotem. (Mój ulubiony cytat: "Nie wa­ży­ło wiele, tylko że to, co ważne, nie waży wiele, zu­peł­nie jak to, co nie­waż­ne – dla­te­go tak łatwo po­my­lić jedno z dru­gim, po­plą­tać i się zgu­bić.")
Dodajmy jeszcze irytujące wstawki reżysera, który musi wpychać swoje skojarzenia i konteksty (np żona Lota). Być może był to zabieg ironiczny, ale jakże nieświeży. Ogólnie ten reżyser to był drażniący typ.
Wychodzi z tego mieszanka, która nie pozwoliła mi odebrać samej historii emocjonalnie.

Plus za teatralny motyw, choć może też wolałabym, żeby był poprowadzony inaczej.

Słuchowisko jest dobrze wyprodukowane, jednak momentami nie mogłam zrozumieć głównej bohaterki. Myślę też, że przy czytaniu sztuczność języka by mnie tak nie uderzyła jak przy słuchaniu. Ostatecznie więc nie wiem, czy lepiej sięgnąć po wersję pisaną czy audiobook.

Rozczarowanie.

Język tej powieści wydał mi się sztuczny, spreparowany. Momentami odniosłam wrażenie, że autor właśnie naczytał się Myśliwskiego i teraz wyrzucał z siebie słowa będąc wciąż pod wrażeniem jego stylu; w innych miejscach zdawało mi się, że autor starał się za bardzo.
Powychodziły takie kwiatki, że prosta baba używa słowa "przeskalowany". Być może papier to jeszcze wybaczy, ale...

Po lekturze tej powieści chce się żyć i tworzyć. Niezwykle barwna, błyskotliwa, z dużą dozą humoru i ciekawymi postaciami.

Po lekturze tej powieści chce się żyć i tworzyć. Niezwykle barwna, błyskotliwa, z dużą dozą humoru i ciekawymi postaciami.

Powieść zaczyna się bardzo sztampowo, potem próbuje zaskoczyć, a pod koniec serwuje garść banałów. Książka chce chyba być odważna, odkrywcza i motywująca do odważnego życia, ale jest niekonsekwentna w przesłaniu, a poza tym dość jednostronnie pokazuje złożony problem. Niby główna bohaterka przyznaje, że była egoistką i że popełniła wiele błędów, z drugiej zaś zdaje się nie dostrzegać krzywdzących konsekwencji niektórych swoich zachowań, które w książce są raczej przedstawione jako przejaw miłości (np. sprowadzenie na świat dziecka- bohaterka postanawia zostać mamą, choć musi wiedzieć, że to dziecko będzie mieć trudne życie w blasku reflektorów w układzie rodzinnym, który nie ma szans na przetrwanie. Dziecko jest potraktowane instrumentalnie, ale powieść zdaje się tego nie dostrzegać).
I zdawać by się mogło po lekturze tej powieści, że kręcenie filmów polega na zakładaniu kiecek i pięknym wyglądzie, a przyjemność z aktorstwa sprowadza się do zdobycia najważniejszej statuetki i pozostawaniu w centrum uwagi brukowców. No tak, bo o nic więcej w filmach nie chodzi.

Na początku myślałam: okej, nic wielkiego, ale przyjemna rzecz do słuchania. Pod koniec już wywracałam oczami i przestałam lubić tę książkę.

Edit. Aha, jeszcze jedno. Powieść stara się być nowoczesna, a jednak w pewnym momencie mówi o czekaniu w życiu na "drugą połowę" jako o wartości. Strasznie mi się to gryzie, bo koncept o dwóch połówkach jabłka należy do cokolwiek przestarzałych narracji.

Powieść zaczyna się bardzo sztampowo, potem próbuje zaskoczyć, a pod koniec serwuje garść banałów. Książka chce chyba być odważna, odkrywcza i motywująca do odważnego życia, ale jest niekonsekwentna w przesłaniu, a poza tym dość jednostronnie pokazuje złożony problem. Niby główna bohaterka przyznaje, że była egoistką i że popełniła wiele błędów, z drugiej zaś zdaje się nie...