Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka z ciekawą historią, ale momentami ciężko mi się ją czytało, trochę przez absurdalne zachowanie bohaterów, trochę przez niespójność.

Książka z ciekawą historią, ale momentami ciężko mi się ją czytało, trochę przez absurdalne zachowanie bohaterów, trochę przez niespójność.

Kolejna książka Anny Herbich i kolejna porcja emocji, wzruszenia, smutku, refleksji. Każda z historii, które przedstawia autorka jest inna, a jednocześnie wszystkie one dotyczą jednego zdarzenia w historii Polski. Podziwiam bohaterki tych opowiadań za odwagę i siłę w przezwyciężaniu trudności, za to, że po tak trudnych doświadczeniach umiały żyć dalej. W książkach Anny Herbich uwielbiam to, że oddaje ona głos swoim bohaterkom, nie ma zbędnych komentarzy, nie ma pytań, które ona zadawała. Czytając każdą z opowieści czuję się jakbym rozmawiała z babcią, która snuje opowieść ze swojego dzieciństwa. Dzięki takiemu zabiegowi dziewczyny z Wołynia stają się bliższe czytelnikowi, a ich losy jeszcze bardziej nas wzruszają. Dziękuję autorce za to, że dzięki jej książce pamięć tamtych wydarzeń nie zginie, dziękuję, że upamiętniła i oddała hołd na kartach tej książki, ludziom, którzy umierali mordowani w bestialski sposób, a następnie chowani we wspólnych mogiłach. Książki Anny Herbich powinny być obowiązkową pozycją w biblioteczce każdego Polaka.

Kolejna książka Anny Herbich i kolejna porcja emocji, wzruszenia, smutku, refleksji. Każda z historii, które przedstawia autorka jest inna, a jednocześnie wszystkie one dotyczą jednego zdarzenia w historii Polski. Podziwiam bohaterki tych opowiadań za odwagę i siłę w przezwyciężaniu trudności, za to, że po tak trudnych doświadczeniach umiały żyć dalej. W książkach Anny...

Lekka, przyjemna książka, której bohaterowie irytują, ciekawią, sprawiają, że nie można oderwać się od czytania. W sam raz na letnie popołudnie.

Lekka, przyjemna książka, której bohaterowie irytują, ciekawią, sprawiają, że nie można oderwać się od czytania. W sam raz na letnie popołudnie.

Bardzo rzadko, a jednak czasem mi się zdarza nie doczytać książki do końca. Na półkę "Nie dam rady tego przetrwać do ostatniej strony' trafiła właśnie "Potęga podświadomości".

Bardzo rzadko, a jednak czasem mi się zdarza nie doczytać książki do końca. Na półkę "Nie dam rady tego przetrwać do ostatniej strony' trafiła właśnie "Potęga podświadomości".