Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzecią księgę "Mrocznych Intryg" oceniam dość pozytywnie, choć nie uznałabym jej za najlepszą z całej serii. Ciągle waham się między sześcioma a siedmioma gwiazdkami dla tej pozycji, bo mimo stałego rozbudowywania świata Nocnych Łowców przez Cassandrę Clare (wielokrotnie się przekonałam, że takie przeciąganie może zniechęcić do ukochanej kiedyś serii), autorka wciąż trzyma formę i idzie jej to zaskakująco dobrze.

Mały spoiler:
Według mnie w całej książce najmniej potrzebne były wydarzenia z Thule i nie podoba mi się to w jaki sposób została pokonana Annabelle - za wcześnie, może ze zbyt małym hukiem. Odnoszę wrażenie, że ten wątek został urwany już w połowie książki, a fabuła była skupiona wokól Kohorty. Nie było to złe, ale oczekiwałam czegoś więcej.

Pierwszą połowę pochłonęłam w jeden dzień, drugą czytało mi się przyjemnie, ale z większym oporem. Dopiero na ostatnich stu stronach od nowa się wciągnęłam. Polecam jednak tę serię każdemu fanowi Darów Anioła, bo jest warta przeczytania :)

Trzecią księgę "Mrocznych Intryg" oceniam dość pozytywnie, choć nie uznałabym jej za najlepszą z całej serii. Ciągle waham się między sześcioma a siedmioma gwiazdkami dla tej pozycji, bo mimo stałego rozbudowywania świata Nocnych Łowców przez Cassandrę Clare (wielokrotnie się przekonałam, że takie przeciąganie może zniechęcić do ukochanej kiedyś serii), autorka wciąż trzyma...

" - Powiedz mi teraz, jak długo chciałbyś ją mieć za żonę, gdy wejdziesz w jej posiadanie.
- Przez wieczność i jeden dzień.
- Powiedz <<jeden dzień>> i daj sobie spokój z wiecznością."

Gdy dowiedziałam się o polskiej premierze książki pt. "Ten jeden dzień", autorstwa Gayle Forman, bez czytania opisu uznałam, że chcę by trafiła w moje ręce. "Zostać, jeśli kochasz" i "Wróć, jeśli pamiętasz" są w mojej biblioteczce, spodobały mi się, więc uznałam, że ta powieść raczej nie będzie gorsza. Tym bardziej, że ostatnio rośnie u mnie zapotrzebowanie na książki "normalne". Ale gdy zakupiłam "Ten jeden dzień" zaczęły pojawiać się u mnie wątpliwości.

Wciągnęłam się już po pierwszych kilku stronach, dosłownie oszalałam. Siedziałam do późna w nocy i czytałam, tak bardzo chciałam wiedzieć co będzie dalej.

Czy można pokochać kogoś w jeden dzień?
Allyson się to udało. Śmiem twierdzić, że nie tylko Allyson...
Spędziła z Willemem jeden cudowny dzień w Paryżu, a gdy On zniknął...nie zapomniała. Usiłowała, ale nie potrafiła.
"- Wiem wystarczająco dużo. Wiem, że się poddałaś.
Poddałam się. Widzę siebie machającą białą flagą,
- Poddałam? W jaki sposób?
- Uciekłaś."
Nie tylko uciekła, Ona się zgubiła, jednocześnie nie umiejąc wyrzucić tego dnia z głowy.

Większość książek o tego typu tematyce, opowiada o tym, że jeśli chcesz odnaleźć siebie, musisz odnaleźć "tą drugą połówkę".
Allyson musiała odnaleźć samą siebie, tą prawdziwą, by móc znaleźć Willema. Myślę, że jest to niezwykle rzeczywiste. Dopiero, gdy wiemy kim jesteśmy i czego potrzebujemy, możemy zdobyć to co jest najlepszym odzwierciedleniem naszych potrzeb, nieprawdaż?

Książka "Ten jeden dzień" nieprawdopodobnie mnie wzruszyła i myślę, że przez długi czas o niej nie zapomnę. Absolutnie pokochałam ją od początku do końca.
Czytając ją, zalewały mnie miliardy uczuć, których nawet nie jestem w stanie opisać.

Niesamowite.

" - Powiedz mi teraz, jak długo chciałbyś ją mieć za żonę, gdy wejdziesz w jej posiadanie.
- Przez wieczność i jeden dzień.
- Powiedz <<jeden dzień>> i daj sobie spokój z wiecznością."

Gdy dowiedziałam się o polskiej premierze książki pt. "Ten jeden dzień", autorstwa Gayle Forman, bez czytania opisu uznałam, że chcę by trafiła w moje ręce. "Zostać, jeśli kochasz" i...

Nigdy chyba nie czułam czytając książkę czegoś podobnego.
Znienawidziłam ją i jednocześnie pokochałam.
Uważam ją za przekleństwo i jednocześnie za ósmy cud świata.

R. Gallego powiedział, że "Są książki, które zmieniają sposób patrzenia na świat, po ich przeczytaniu chce się umrzeć albo żyć inaczej." John Green udowodnił tą książką, że jest to prawda. Przyznam szczerze i ze wstydem, że gdyby nie film nie przeczytałabym tego, że nie potrafiłam zrozumieć czym wszyscy się tak zachwycają. Teraz jest mi na prawdę bardzobardzobardzo głupio.

"Gwiazd naszych wina" powoduje pewien ból. Jest prawdziwa, otwiera oczy. Dotyka czegoś głęboko ukrytego w sercu i w duszy. Na pewno jeszcze do niej powrócę. Bez względu na łzy, które na niej wylałam.

Znalazłam swój "Cios udręki".

Nigdy chyba nie czułam czytając książkę czegoś podobnego.
Znienawidziłam ją i jednocześnie pokochałam.
Uważam ją za przekleństwo i jednocześnie za ósmy cud świata.

R. Gallego powiedział, że "Są książki, które zmieniają sposób patrzenia na świat, po ich przeczytaniu chce się umrzeć albo żyć inaczej." John Green udowodnił tą książką, że jest to prawda. Przyznam szczerze i...