"Oblężenie" jest napisane prostym, lekkim w odbiorze językiem. Również zrozumienie samych wydarzeń nie jest trudne. Dlaczego? Ponieważ w końcu jest książka, której autor założył, że będzie o zwykłych ludziach i tak też było.

Wielokrotnie mówi się, że książka lub film opowiadają o zwyczajności w takim, a takim świecie. Jednak nadal znajdujemy w nich przewagę polityki i faktografii. Tutaj polityka jest skromna, faktografia znikoma. I bardzo dobrze. Gdybym chciała znać przebieg wydarzeń sięgnęłabym po literaturę naukową.

Powieść ta naprawdę mówi o oblężeniu- młodość, planów, wolności. O tworzeniu sobie normalnego świata z tych skrawków, które im zostały. O poszukiwaniu celu w życiu, co jest zakłócone panującym reżimem. W końcu o bólu nie tylko młodych, ale też rodziców, którzy muszą jakoś zapewniać byt pociechom i martwić się, czy wrócą dzisiaj do domu.

Dobra książka o ludziach, emocjach i tym, jak sobie radzili w trudnej (a dla nich codziennej) sytuacji.

Myślę, że wszystko, co jest w niej zawarte najlepiej ujęte jest w słowach z tegoż właśnie dzieła:

"Razem z Ziemiakiem i Żorżem przychodziły też wieści z miasta. Nie były historią. Działy się teraz i dotyczyły nas."

"Oblężenie" jest napisane prostym, lekkim w odbiorze językiem. Również zrozumienie samych wydarzeń nie jest trudne. Dlaczego? Ponieważ w końcu jest książka, której autor założył, że będzie o zwykłych ludziach i tak też było.

Wielokrotnie mówi się, że książka lub film opowiadają o zwyczajności w takim, a takim świecie. Jednak nadal znajdujemy w nich przewagę polityki i...