Połknięta w 24 godziny co już mówi samo za siebie... Dawno żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia.
Główną bohaterką jest Victoria, która jest w domu dziecka od momentu swoich narodzin. Przerzucana z jednej rodziny zastępczej do drugiej jest coraz gorzej traktowana i zmuszana do czucia "wdzięczności" za dach nad głową i jedzenie. W szkole też nie ma lekko - w każdej z nich dostaje etykietkę sieroty i nigdy nie miała przyjaciół. Boi się ludzi, a czyjkolwiek dotyk powoduje u niej torsje. Jest zamknięta w sobie, ale również agresywna. Uczy się sama z książek ukradzionych kolegom i ze wszystkiego co uda jej się znaleźć, ale nauczyciele nie zwracają na nią uwagi i uważają za bezwartościową, agresywną i niebezpieczną dziewczynkę.

Kiedy Victoria ma 9 lat dostaje "ostatnią szansę" na życie w rodzinie zastępczej, a nie w domu dziecka (po 10 roku życia już nie ma szans). Trafia do Eliabeth, która mieszka sama w wielkim domu wokół którego rozciąga się winnica i pełno winorośli poustawianych w równe rzędy. Victoria robi to, co umie najlepiej - buntuje się i zachowuje jak "dzika", jednak nowa zastępcza matka przekonuje ją, że nigdy jej nie zostawi i się nie podda. Jest surowa i konsekwentna, ale jednocześnie ciepła, delikatna i troskliwa. W końcu Victoria się przekonuje, że to jest jedyne miejsce na świecie w którym może być szczęśliwa.
Sprawy jednak szybko się komplikują, a Victoria nie jest pewna, czy zostanie w tym domu na zawsze.
Równolegle toczy się akcja, w której Victoria jest już dorosła - kończy 18 lat i zostaje wyrzucona z... domu dziecka. Nie znajduje pracy przez pierwsze 3 miesiące i zostaje sama na bruku. Śpi w parku i tworzy tam swój własny ogród. W końcu udaje jej się znaleźć pracę w kwiaciarni, ponieważ zatrudniająca ją Renata przekonuje się, że dziewczyna ma talent i wyczucie. Postanawia jej pomóc i zaczynają stanowić zgrany zespół. Victoria ma wystarczającą pensję do wynajęcia mieszkania i zaczyna zupełnie nowe życie znajdując w końcu pasję, którą ma tylko i wyłącznie dzięki Elizabeth. Dzięki swojej dawnej przybranej matce zna symbole wielu kwiatów i poprzez ich znaczenie potrafi przekazywać wiadomości i emocje.
Na targu kwiatowym dostaje od nieznajomego kwiat - wiadomość i w ten szalony i oryginalny sposób zaczyna z nim korespondować. W końcu się okazuje, że go zna z dzieciństwa, chociaż trudno jej było go sobie przypomnieć. Chłopak jest najbliższą rodziną Elizabeth (siostrzeńcem), jednak nigdy nie miał z ciotką kontaktu. Ta dziwna para kochająca kwiaty i ich symbole zakochuje się w sobie i przez długie tygodnie zbliżają.
Poznajemy Victorię coraz lepiej - boi się, że zawiedzie osoby, które kocha, tak jak zawiodła Elizabeth. Nie wierzy w to, że jest wartościowa i potrafi być z kimś szczęśliwa i odwdzięczyć się tym samym.

Krótko mówiąc - książka opowiada o tym jak ciężko jest dzieciom w domach dziecka, jak są później piętnowane, jak tracą pewność siebie poprzez przerzucanie z jednej do drugiej rodziny zastępczej (oczywiście coraz gorszej, surowszej i wymagającej).

Nie mogę zdradzić jak kończy się ta historia, jednak trudno jest przeczytać całą książkę o suchych oczach. Autorka naprawdę daje do myślenia i zwraca uwagę na istotne problemy dając nam poznać wartościową, acz skrzywdzoną przez los, bohaterkę. Dodatkowo w książkę wplata subtelny język kwiatów, który pozwala przekazać słowa, które trudno wypowiedzieć.

Połknięta w 24 godziny co już mówi samo za siebie... Dawno żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia.
Główną bohaterką jest Victoria, która jest w domu dziecka od momentu swoich narodzin. Przerzucana z jednej rodziny zastępczej do drugiej jest coraz gorzej traktowana i zmuszana do czucia "wdzięczności" za dach nad głową i jedzenie. W szkole też nie ma lekko - w...