"Srebrzynek jest nieduży, kosmaty i miękki (...). Tylko błyszczące dżety jego oczu mają twardość chrabąszczy z czarnego kryształu". Srebrzynek jest osiołkiem, do którego Juan Ramon Jimenez adresuje swoją elegię. Wędrują andaluzyjskimi dróżkami, przyglądając się ludziom, bawiącym się dzieciom i przyrodzie. To prawdziwa mozaika zachwycających miniatur.Układają się one zgodnie z mijającymi porami roku. Kiedy poeta przemierza drogi na grzbiecie swojego osiołka, "kudłate Cyganiątka" wołają za nim : "Wariat! Wariat!". Tak, zarówno wtedy, kiedy powstawała ta proza poetycka (w 1907 roku), jak i teraz, na miano wariata zasługują ci, którzy pochylają się z czułością nad wątłym, wiosennym kwiatem; którzy traktują osła jak towarzysza (w przeciwieństwie do osłów węglarzy czy Cyganów,"co pacykują osiołki i co im dają arszenik lub wbijają im szpilki do uszu" lub osłów piaskarzy, którzy je biją); których nadwrażliwość sytuuje w miejscu, które innym wydaje się godnym pogardy. To proza poetycka, której urok stanowi również zmysłowość - opisy przyrody pozwalają widzieć ją na wewnętrznej stronie powiek, opowieść o chlebie przywołuje jego zapach. To piękna opowieść o przyjaźni (tak!). Czułość, empatia i delikatność poety w stosunku do osiołka wzrusza mnie za każdym razem, kiedy wracam do tej opowieści.
A kiedy poeta w cieniu sosny czyta na głos poezje Ronsarda, "rzecz jakaś, ogromna i ciepła, wsuwa się nagle niby żywy dziób okrętu na moje ramię. To Srebrzynek - oczarowany bez wątpienia Orfeusza lirą - przychodzi czytać wraz ze mną". "Od czasu do czasu Srebrzynek przestaje jeść i patrzy na mnie. Od czasu do czasu przestaję czytać i patrzę na Srebrzynka..." A ja w wyobraźni przyglądam się tej nietypowej parze przyjaciół i żałuję, że nie było mnie tam z nimi. Na pocieszenie mam tę niepozorną książeczkę, która pozwala uciec od współczesnego świata choć na chwilę. Wróciłam do niej po kilku latach, i - zapewne - wrócę jeszcze nie raz...

"Srebrzynek jest nieduży, kosmaty i miękki (...). Tylko błyszczące dżety jego oczu mają twardość chrabąszczy z czarnego kryształu". Srebrzynek jest osiołkiem, do którego Juan Ramon Jimenez adresuje swoją elegię. Wędrują andaluzyjskimi dróżkami, przyglądając się ludziom, bawiącym się dzieciom i przyrodzie. To prawdziwa mozaika zachwycających miniatur.Układają się one zgodnie...