„I w ogrodzie śmierci zaczął się taniec życia”

Gdy zobaczyłam „Retrum” na jednej z taniej wyprzedaży książek od razu chwyciłam ją w ręce i stwierdziłam, że ją kupuję, nie ważne ile będzie kosztowała, nie ważne o czym będzie. Okładka obłędna, opis jeszcze lepszy, bohaterowie… cóż szkoda gadać.
Książka cholernie mnie wciągnęła! Pochłonęła całkowicie, wyżuła po czym wypluła!!!
Ubóstwiam tego typu książki, tajemnicze, nieprzewidywalne, mroczne, może trochę przygnębiające ale przede wszystkim inne. Książka idealnie wpasowała się w mój gust książkowy. Dawno nie czułam się tak blisko związana z historią i bohaterami wykreowanymi w książce. Oczywiście - w co ani przez chwilę nie wątpiłam – zakochałam się w Christianie, w jego pozytywnej odmienności, w jego mrocznej duszy, w jego tragicznych przeżyciach. Odkąd byłam mała kochałam spacery po cmentarzu. Podoba mi się to całkowite odizolowanie się od świata realnego, ta ujmująca cisza, to smutne poczucie wszechobecnej śmierci.
Jestem osobą wierzącą, lecz po przeczytaniu tej książki zapragnęłam spać co noc na grobie nieznanych mi ludzi, choć wiedziałam, że to bezczeszczenie umarłych. Po tygodniu, gdy w końcu ochłonęłam, dalej mam ochotę pomalować na biało twarz, a usta na fioletowo i iść na cmentarz, ale nigdy nie zakłócać snu umarłym.
Muzyka! Przepiękne piosenki, które co chwila przytaczał autor. Kto by pomyślał, że hiszpański mężczyzna w średnim wieku wpasował się w mój gust muzyczny… choć w sumie to ja wpasowałam się w jego. Wcześniej nie słuchałam gotyckiej muzyki, jednak po przeczytaniu tej książki, szczerze ją pokochałam.

„Kiedy przytuleni do siebie potoczyliśmy się po śniegu, szepnęła mi na ucho:
- Ale tymczasem niech umrze jutro.”

Alexia. Dziewczyna o czarnych włosach i czarnych oczach. Należąca do Retrum, trzyosobowej grupy odwiedzającej nocami cmentarze. Okazała się jedną z najbardziej tajemniczych postaci. Teraz darzę ją ogromnym sentymentem.
Polecam każdemu, kto nie boi się spróbować czegoś innego. To nie jest kolejna fantastyczna bajeczka o wampirach, wilkołakach czy aniołach. To bardzo realistyczna opowieść o wręcz dziwacznej miłości (zdarzają się momenty mało realistyczne).
POLECAM! Polecam po stokroć.
Na koniec pragnę wam podać tytuły pięknych piosenek, które występowały w tej książce. Miłego słuchania :D

• Bauhaus - Bela Lugosi's Dead!,
• Plou – Stockholm,
• When we were dead – Nikosia!,
• Siouxsie & The banshees - Night Shift,
• Japan – Nightporter,

„I w ogrodzie śmierci zaczął się taniec życia”

Gdy zobaczyłam „Retrum” na jednej z taniej wyprzedaży książek od razu chwyciłam ją w ręce i stwierdziłam, że ją kupuję, nie ważne ile będzie kosztowała, nie ważne o czym będzie. Okładka obłędna, opis jeszcze lepszy, bohaterowie… cóż szkoda gadać.
Książka cholernie mnie wciągnęła! Pochłonęła całkowicie, wyżuła po czym...