Lanny to młoda dziewczyna, która trafia na nocny oddział niewielkiego szpitala, tuż po tym jak została oskarżona o zamordowanie człowieka.

Lanny twierdzi, że bardzo dobrze zna ofiarę, ponieważ jest to jej ukochany, którego poznała… dwieście lat temu.
Historia, którą przedstawia dziewczyna wydaje się być niedorzeczna, ale mimo to doktor Luke, który miał tamtego wieczora dyżur na oddziale, postanawia pomóc jej w ucieczce, by mogła w spokoju opowiedzieć mu całą swoją historię.

Jak to się stało, że dwójka młodych bohaterów przeżyła ponad dwieście lat? Jaką skrywają tajemnicę?

Wydarzenia, które mają miejsce w książce dzieją się na dwóch płaszczyznach czasowych: współcześnie oraz dwieście lat temu. Opisywane są naprzemiennie, ale w dość płynny i przejrzysty sposób, dzięki czemu czytelnik nie ma problemu ze zorientowaniem się, w których czasach akurat dzieje się akcja.

Autorka wykreowała bohaterów w bardzo ciekawy sposób, ponieważ większość z nich posiada wręcz skrajnie różne cechy. Główna bohaterka jest, co prawda, nieco męcząca, ale nie wpływa to na odbiór całości.
Język jakim posługuje się autorka jest dość lekki, momentami nieco archaiczny, ale rozumiem to ponieważ tego wymaga fabuła. Niektóre wydarzenia są dla mnie niezrozumiałe i żałuję, że nie poświecono im większej uwagi, bo warto byłoby poświecić im nieco więcej uwagi.

Nie spotkałam się wcześniej z twórczością tej autorki, ale na na pewno sięgnę po jej kolejne dzieło.

Lanny to młoda dziewczyna, która trafia na nocny oddział niewielkiego szpitala, tuż po tym jak została oskarżona o zamordowanie człowieka.

Lanny twierdzi, że bardzo dobrze zna ofiarę, ponieważ jest to jej ukochany, którego poznała… dwieście lat temu.
Historia, którą przedstawia dziewczyna wydaje się być niedorzeczna, ale mimo to doktor Luke, który miał tamtego wieczora...

Mam traumę po tej książce.




Poza tym, Niewidzialne życie Addie LaRue jest bardzo podobna do Wiecznych - ktoś musiał to powiedzieć ;)

Mam traumę po tej książce.




Poza tym, Niewidzialne życie Addie LaRue jest bardzo podobna do Wiecznych - ktoś musiał to powiedzieć ;)

Nie bardzo do mnie dotarła ta historia ⅚

Nie bardzo do mnie dotarła ta historia ⅚

Największą torturą, z jaką przyszło mi zmierzyć się w tej książce, była wszechobecna nuda.
Na początku musicie wybaczyć mi pewnego rodzaju cynizm, kiedy będę opowiadać o swoich doświadczeniach z tym tytułem, ale niestety muszę stwierdzić, że jest on - jak dla mnie, oczywiście - niemiłosiernie rozwlekły. Książka, którą znajduję na półce z "horrorem, thrillerem", sam tytuł reklamuje się hasłem "mroczny", a w treści czytam o wiecznej miłości i tajemnicach, spodziewam się czegoś innego. Nie mam na myśli niesamowicie odkrywczych pomysłów w tej konwencji, bądź co bądź rynek jest nimi przesycony, ale chciałabym, żeby był po prostu... ciekawy. A taki w mojej opinii nie jest.
Po pierwsze - retrospekcje, które ciągnęły się w nieskończoność. Rozumiem wartość, jaką miały wnosić do fabuły i stanowić podstawę, na której "teraźniejsza" narracja miała się opierać. W praktyce jednak dłużyły mi się niemiłosiernie, zalewając mój zmęczony porannymi dojazdami autobusem do pracy mózg opisami naiwnej i frustrującej miłości Lanny do Jonathana. Słodki panie, ależ Lanny była dla mnie irytująca. Można by to oczywiście wytłumaczyć tym, że w chwili, kiedy ją poznajemy, jest ledwie nastolatką, ale i tak poziom jej - wybaczcie brutalność - głupoty wykraczał poza skalę. Jej decyzje, sposób myślenia, nawet dialogi sprawiały, że wywracałam fizycznie oczami i wyrywały mi się ciężkie westchnienia z głębi piersi. Może o to właśnie chodziło - o to, żeby czytelnika sfrustrować, by poczuł, jak beznadziejne było uczucie, które połączyło ją z pretensjonalnym i przerysowanym Jonathanem. Jonathan to problem sam w sobie - co prawda, nie mogę mu zarzucić tego, że zwodził Lanny (to ona sama pchała się mu w ręce z idiotycznym, szczenięcym oddaniem) - ale sam sposób, w jaki został skonstruowany ten bohater jak dla mnie uczynił z niego postać bladą i bez wyrazu. Bożyszcze, za którym szalały wszystkie panny we wsi, przedstawiony został w sposób równie ekscytujący, co schnąca na płocie farba. A może i nawet trochę mniej.
To dzieło miało potencjał. Obłędnie wyglądająca okładka, która zwróciła moją uwagę, gęsta atmosfera, trudne i kontrowersyjne tematy poruszane w narracji... wszystko zniszczone przez infantylne opisy tego, jak straszliwie Lanny kocha Jonathana. Jestem w stanie zrozumieć, że to właśnie miłość pchnęła ją do zrobienia tego, co zrobiła i nie było to uczucie czyste, a właśnie pokręcone i wypaczone, niemniej jak dla mnie pozycję odłożyłam z wrażeniem, że to przerost formy nad treścią.
Nuda. Sztampa. Nie ratują nawet brutalne opisy gwałtów i scen z pogranicza śmierci - pozostawiły we mnie poczucie, że zostały wrzucone jako "shock factor" i żeby ożywić przeraźliwie powolną narrację.
Mnie się nie spodobała, ale na pewno znajdą się amatorzy tego typu literatury - dla nich skieruję ostatnie słowo: proszę, nie bierzcie przykładu z Lanny.

Największą torturą, z jaką przyszło mi zmierzyć się w tej książce, była wszechobecna nuda.
Na początku musicie wybaczyć mi pewnego rodzaju cynizm, kiedy będę opowiadać o swoich doświadczeniach z tym tytułem, ale niestety muszę stwierdzić, że jest on - jak dla mnie, oczywiście - niemiłosiernie rozwlekły. Książka, którą znajduję na półce z "horrorem, thrillerem", sam...

Książka niezwykła. Zaczynając ją czytać nie myślałam, że mnie tak wciągnie. Opis historyczno-fantastyczny. Ciekawe dialogi,niektóre powiedzenia bardzo trafne zresztą utkwiły w głowie. Jest to jednak dość przejmująca opowieść. Czytając ją czułam wielkie współczucie i chęć pomocy głównej bohaterce Lanny.

Książka niezwykła. Zaczynając ją czytać nie myślałam, że mnie tak wciągnie. Opis historyczno-fantastyczny. Ciekawe dialogi,niektóre powiedzenia bardzo trafne zresztą utkwiły w głowie. Jest to jednak dość przejmująca opowieść. Czytając ją czułam wielkie współczucie i chęć pomocy głównej bohaterce Lanny.

Jak ja bardzo długo szukałam tej powieści!
Czytałam ja dawno temu i byłam nią zachwycona. Szkoda, że przez ten czas nie została wydana w Polsce kolejna część...
Świetna, mroczna historia z duszą. Bez przesady i zbytniego dramatyzmu. Narracja wciągająca.
Polecam - przeczytam drugi raz, w nadziei na kolejną część.
Generalnie, autorka należy do moich ulubionych - jej Głód jest przerewelacyjny!

Jak ja bardzo długo szukałam tej powieści!
Czytałam ja dawno temu i byłam nią zachwycona. Szkoda, że przez ten czas nie została wydana w Polsce kolejna część...
Świetna, mroczna historia z duszą. Bez przesady i zbytniego dramatyzmu. Narracja wciągająca.
Polecam - przeczytam drugi raz, w nadziei na kolejną część.
Generalnie, autorka należy do moich ulubionych - jej Głód...

Książka jest... Nudna. Totalnie nie mój typ literatury. Dotrwałam do połowy - z trudem - i przez ten cały czas snuła się opowieść, a raczej nie kończąca się biografia tajemniczej Lanny, która jest nawiną dziewuchą, zakochana do szaleństwa w miejscowym podrywaczu. Potem pojawia się kolejny typ, który najpierw jej grozi, potem robi z niej prywatną Panią K, potem nagle czuje do niej jakąś namiętność... Aż sama się pogubiłam w tym morzu absurdu. Od czasu do czasu ta niekończąca się opowieść przerywana jest 6 stronami opisującymi teraźniejszość, gdzie jakiś ułamek jednej setnej akcji się dzieje.
Nastolatkom się spodoba. Albo miłośnikom biografii i biografiach.

Książka jest... Nudna. Totalnie nie mój typ literatury. Dotrwałam do połowy - z trudem - i przez ten cały czas snuła się opowieść, a raczej nie kończąca się biografia tajemniczej Lanny, która jest nawiną dziewuchą, zakochana do szaleństwa w miejscowym podrywaczu. Potem pojawia się kolejny typ, który najpierw jej grozi, potem robi z niej prywatną Panią K, potem nagle czuje...

Nie dokończyłam ale się poddaję po 150str. Czytanie to ma być przyjemność.

Nie dokończyłam ale się poddaję po 150str. Czytanie to ma być przyjemność.

"Wieczni" to opowieść o miłości, ale nie wiecznej jakby sugerował to tytuł. Pomimo że bohaterowie dostali szansę na nieśmiertelność, to miłość jest tutaj pełna smutku i cierpienia.

Ta książka była dla mnie miłym zaskoczeniem. Okładka, tytuł i opis z tyłu sugerował mi, że to będzie kolejna opowieść o wampirach. Przez co nie byłam do niej z początku pozytywnie nastawiona, ale gdy zaczęłam to nie mogłam się już oderwać. Uprzedzam, nie pojawiły się tu żadne wampiry, wilkołaki ani inne im podobne stwory. Za to wkradły się tu tajniki alchemii, za sprawą której bohaterowie otrzymali nieśmiertelność. Jednak ich życie wieczne nie było usłane różami.

Autorka prowadzi powieść na dwóch płaszczyznach: teraźniejszości i przeszłości. Opowieść zaczyna się od czasu teraźniejszego: główna bohaterka - Lanny - zostaje przywieziona przez policję do szpitala w miasteczku St. Andrews, gdzie dyżur pełni doktor Luke Findley. On na początku ma zamiar tylko udzielić pierwszej pomocy dziewczynie oskarżonej o morderstwo, ale gdy Lanny wyznaje mu że jest nieśmiertelna i daje na to niezbity dowód, postanawia pomóc jej w ucieczce. Jest tu swobodne przejście do czasu przeszłego, czyli Lanny zaczyna swoją opowieść o życiu sprzed 200 lat. Twierdzi że mieszkała w tym miasteczku na początku XIX wieku i tu poznała Jonathana, za którego śmierć jest teraz oskarżona. Mówi że już w dzieciństwie zakochała się w tym chłopaku i nigdy nie przestała go kochać. Opowiada jak przez tę miłość popełniła błąd i musiała za to słono zapłacić. Trafiła do Bostonu i przez przypadek do domu tajemniczego Adaira, gdzie powiedzmy nie została "miło" przyjęta. Jednak dzięki Adairowi umknęła śmierci i dostała dar nieśmiertelności, o który nie prosiła oraz nowe życie w "niewoli" i okrucieństwie. Od tej chwili jej życie należy do Adaira... Później, gdy jej losy znów się splatają z Jonathanem musi zdecydować, czy uchronić go przed losem który, przygotował dla niego jej pan...

Nieśmiertelność jawi się tutaj jako kara i przekleństwo. Nie jest piękna i słodka, a wręcz przeciwnie - jest okrutna, męcząca i w pewnym sensie nieodwracalna. Postacie są nią udręczone i zmęczone.

„Przede wszystkim chodzi o to, że raz na jakiś czas dociera do mnie absurdalność mojej egzystencji, niemożność wyboru, konieczność przeżywania każdego kolejnego dnia.”

Miłość tutaj, to uczucie smutne i przygnębiające. Pełne bólu i wyrzeczeń ale i nadzieji przez co, zdaje się być autentyczne. Lanny kocha Jonathana bezwarunkowo, obsesyjnie i nie zraża się jego obojętnością. To uczucie połączone z nieśmiertelnością zdaje się ją niszczyć.

"- Jego miłość jest jak miłość ognia do lasu."

Minusem są tutaj przeskoki w czasie. W najmniej spodziewanej chwili wracamy z XlX wieku do czasów współczesnych lub odwrotnie, co przeszkadza w czytaniu. Na podatek w przezskokach między czasami zmienia się narracja. Teraźniejszość jest prowadzona w narracji trzecioosobowej, a przeszłość w pierwszej osobie, wybija z rytmu.

Bohaterowie są największym plusem tej książki. Każdy z nich ma swój charakter, wady i słabości. To powoduje że nie są idealni, a intrygujący i ciekawi. Dzięki swoim nieidalnym charakterom są bardzo autentyczni, naturalni i barwni.
Lanny to głupia, nierozważna wiejska dziewczyna, bazpamięci zakochana w Jonathanie. Ciągle czuje się zagubiona i skrzywdzona. Natomiast Jonathan jest lekkomyślny i kieruje się pożądaniem. Jest kobieciażem ale i samotnikiem.
Adair natomiast jest najciekawszą postacią: tajemniczy, groźny ale i przerażający.

Książkę czyta się szybko i z zaciekawieniem śledzi się rozwój wydarzeń. Tak dużo się w niej dzieje że nie sposób się nudzić. Są ciągłe zwroty alcji, przez co jest dynamicznie ale i też mrocznie i tajemniczo. Pełno w niej scen erotycznych i brutalnych.

Uważam że "Wieczni" to udany debiut. Jest to odmienne spojrzenie na miłość i nieśmiertelność. Czytając tę opowieść odczuwa się cały czas pewien rodzaj melancholii i smutku. Wieczna miłość jest tutaj męka, a śmierć okazuje się wybawieniem.

"Wieczni" to opowieść o miłości, ale nie wiecznej jakby sugerował to tytuł. Pomimo że bohaterowie dostali szansę na nieśmiertelność, to miłość jest tutaj pełna smutku i cierpienia.

Ta książka była dla mnie miłym zaskoczeniem. Okładka, tytuł i opis z tyłu sugerował mi, że to będzie kolejna opowieść o wampirach. Przez co nie byłam do niej z początku pozytywnie nastawiona,...

https://www.youtube.com/watch?v=q4USBaR58Mo

https://www.youtube.com/watch?v=q4USBaR58Mo