Wprawdzie nigdy nie zgłębiałam historii rodziny Borgiów, jednak powieść Mario Puzo potraktowałam tak, jak traktowałam powieści Aleksandra Dumasa ojca - czyli wariacje na temat pewnych wydarzeń historycznych czy pewnych okresów. Podobnie jak powieści Dumasa ojca, Rodzina Borgiów wciąga. Gdybym miała powiedzieć, tak z mojej czysto osobistej perspektywy o czym traktuje powieść, rzekłabym, że o ojcu, który w imię miłości do dzieci unieszczęśliwił każde z nich. Zrobił to zaś w sposób, na jaki pozwalały mu: zajmowana pozycja i środki finansowe, jakie posiadał. I patrząc z tej perspektywy powieść bardzo mi się podobała, bo wciąż jest aktualna. Czy dziś rodzice nie wybierają za dzieci kierunku studiów, "bo te ci się bardziej przydadzą"? Czy nie obrzydzają zbyt biednego chłopaka "bo co za przyszłość cię z nim czeka"? Tylko (na szczęście?) nie każdy "kochający" rodzic ma takie możliwości sterowania życiem swoich dzieci, jakie miał Rodrigo Borgia.
Oczywiście Rodzinę Borgiów można analizować z kilku innych punktów widzenia, ale mnie ten najbardziej rzucił się w oczy. Może dlatego, że prawie każde z dzieci Rodriga Borgii wzbudziło we mnie sympatię i każde musiało cierpieć, bo papa wiedział, co dla którego będzie najlepsze.

Wprawdzie nigdy nie zgłębiałam historii rodziny Borgiów, jednak powieść Mario Puzo potraktowałam tak, jak traktowałam powieści Aleksandra Dumasa ojca - czyli wariacje na temat pewnych wydarzeń historycznych czy pewnych okresów. Podobnie jak powieści Dumasa ojca, Rodzina Borgiów wciąga. Gdybym miała powiedzieć, tak z mojej czysto osobistej perspektywy o czym traktuje...