Leżąca w śniegu dziewczynka, która zostaje porwana z własnego podwórka.
Dziewczynka szarpana przez wilki mieszkające w lesie tuż za jej podwórkiem.
Mała dziewczynka. Nieruchoma. Rozszarpywana przez leśne bestie.
Czy jej koniec jest bliski?
Nagle pojawia się wilk. Wilk o pięknych złotożółtych oczach.
Dziewczynka czuje, że koniec jest bliski... jednak te oczy niosą ze sobą nadzieje.
Nadzieje na przeżycie...


" Dystans między nami jeszcze nigdy nie wydawał się tak ogromny."

Niezwykła historia dwójki nastolatków, których łączy wspaniałe, szczere i głębokie uczucie. Jednak dzieli ich natura. Są blisko siebie, a zarazem tak bardzo od siebie oddaleni. Jeden strzał. Jedna chwila i Sam zamienia się w człowieka. Ranny trafia do dziewczyny, którą kocha skrycie nad życie. Grace opiekuje się nim i oboje są świadomi tego, że w każdej chwili Sam może przemienić się w wilka. Muszą korzystać z tej chwili kiedy chłopak jest człowiekiem, ponieważ są to ich ostatnie chwile razem. Sam zamienia się w wilka przy niskiej temperaturze. Dlatego też oboje dbają o to, aby zapewnić mu tyle ciepła ile tylko potrzebuje, by do przemiany nie doszło. Niestety oboje zdają sobie z tego sprawę, że jest to nieuniknione. Grace wpada na pewien plan... który może pomóc Samowi być człowiekiem jak i może go zabić.

"-Czuje jakbym marnowała czas, nasz czas razem."

Historia pisana lekkim piórem. Wzruszająca i wciągająca powieść Maggie Stiefvater zawładnęła już niejednym czytelnikiem. Sam i Grace zdobyli także moje serce. Opisy miejsc jak i wydarzeń przenoszą czytelnika do zupełnie innego świata. Do świata tej dwójki bohaterów, w którym muszą walczyć z niczym innym jak z wilczą naturą.
Powieść jest opisywana z dwóch perspektyw. Sama i Grace. Tak też są podzielone rozdziały książki, co ułatwia czytelnikowi połapanie się w której chwili następuje zamiana ról (w wielu książkach tego nie było i niekiedy się gubiłam, więc to mi się podobało). Czytelnik dzięki takiemu podziałowi może wiedzieć co czuje, myśli i jak widzi daną sytuację jedna jak i druga postać.
Autorka używa wielu porównań, które są idealnie dobrane do poszczególnych opisów. Wiele jest też retrospekcji co umożliwia czytelnikowi poznanie przeżytych zdarzeń przez bohaterów. Dzięki nim właśnie dowiadujemy się jak Sam stał się wilkiem, jak Grace poznała swoją miłość.
Bohaterowie z początku mogą się wydawać znajome. No, ale jeżeli się czyta tyle książek tego typu nie jest to dziwne, że wszystkie postacie z początku są do siebie podobne. Jednak po lepszym poznaniu tej dwójki stwierdzam, że są postaciami nietuzinkowymi i wyrazistymi. Postaci poboczne również są nieźle wykreowane przez pisarkę. Co również jest czynnikiem, który wpływa na milsze spędzenie czasu nad lekturą.

Tak więc przejdźmy do moich, własnych i takich najmojszych odczuć. Historia spodobała mi się dzięki właśnie tym wspaniale wykreowanym i barwnym postaciom. Tak wiele jest teraz książek o wampirach, a w ślad za nimi idą właśnie książki tego typu jak "Drżenie"- o wilkołakach. Z racji tego, że Sol uwielbia wilki (nie wilkołaki) właśnie okładka przyciągnęła jej uwagę. Ciekawiło mnie czy to przypadkiem nie kolejna infantylna opowiastka o miłości dwojga nastolatków, którzy nie wywrą na mnie najmniejszego wrażenia, a jedynie mdłości. Czyli super przystojniak, który wybawia z opresji śliczną i słodką dziewczynę. Otóż nie! Grace nie jest typową nastolatką właśnie s takich opowiastek, której problemy opierają się głównie na tym w co powinna się ubrać do szkoły. Grace nie jest biedną sierotką, której trzeba biegać na ratunek. To twarda, samodzielna i odpowiedzialna dziewczyna. I właśnie to mi się spodobało. Gdyż mam dość czytania o bezradnych dziewczynach, które non stop ładują się w tarapaty i czekają na ratunek księcia z bajki. Z takich książek chyba już dawno wyrosłam.

"... twe życie - niby nieodgadły rebus -
nędzne się zdaje i ogromne nazbyt,
gdy - to malejąc, to sięgając niebios -
zastyga w kamień lub dorasta w gwiazdy".*



* R.M. Rilke. "Poezje w przekładach Artura Sandauera"
(Wszystkie cytaty zaczerpnięte z powieści "Drżenie" Maggie Stiefvater)

Ach i moja ocena 5+/6

Leżąca w śniegu dziewczynka, która zostaje porwana z własnego podwórka.
Dziewczynka szarpana przez wilki mieszkające w lesie tuż za jej podwórkiem.
Mała dziewczynka. Nieruchoma. Rozszarpywana przez leśne bestie.
Czy jej koniec jest bliski?
Nagle pojawia się wilk. Wilk o pięknych złotożółtych oczach.
Dziewczynka czuje, że koniec jest bliski... jednak te oczy niosą ze...