Na ten zbiór składają się refleksyjny prolog i epilog oraz trzy opowiadania.

Najbardziej w pamięć zapadnie mi pierwsze z nich, bo pełne było absurdalnego i nieco wisielczego humoru. Hinduski służący, którego miejscem zamieszkania jest schowek pod schodami w domu jego pana, ewentualnie chodnik przed domem tegoż, wybiera się ze swoim panem do Waszyngtonu, gdzie dostanie swoje miejsce w szafie i podwyżkę o 50%, czyli całe 150 rupii. Powoli uczy się jednak funkcjonowania w innym świecie.

Opowiadanie drugie jest o alienacji ludzi żyjących wśród nas, ale nie razem z nami. Muszę przyznać, że o ile domyśliłem się roli postaci Franka, to niektóre sceny pozostały dla mnie tajemnicą. Nie wiem, czy winna jest moja nieuwaga, tłumaczenie, czy może sposób narracji.

Opowiadanie tytułowe przypominało mi trochę twórczość Kapuścińskiego, tylko tym razem mamy do czynienia z zupełną fikcją. Z drugiej jednak strony mamy przed oczyma rzeczywistość, która była przecież prawdziwa. Rzecz dzieje się w Ugandzie, a Buganda to Kollektorat. Królem jest Mutesa, a prezydentem Obote. Jest to ponadto bardzo obrazowe przedstawienie zgnitego systemu, którym był w tym momencie kolonializm, a również zakłamania ludzi, którzy w niego wierzyli lub starali się ten świat nieudolnie zachować.

Czyta się dobrze, ale całość poza pierwszym opowiadaniem raczej szybko z mojej pamięci wyparuje, stąd pozytywna, ale niezbyt wysoka ocena.

Na ten zbiór składają się refleksyjny prolog i epilog oraz trzy opowiadania.

Najbardziej w pamięć zapadnie mi pierwsze z nich, bo pełne było absurdalnego i nieco wisielczego humoru. Hinduski służący, którego miejscem zamieszkania jest schowek pod schodami w domu jego pana, ewentualnie chodnik przed domem tegoż, wybiera się ze swoim panem do Waszyngtonu, gdzie dostanie...

Opowiadania przeciętne. Szczególnie drażniły mnie dialogi w tytułowym i najdłuższym zarazem opowiadaniu, które były nudne i traktowały o niczym. Tematyka rewolucji i wojny w Afryce zgoła mi obca: te ustawiczne walki pomiędzy Afrykanami o dominację i władzę wydają się ciągnąć w nieskończoność i do niczego nie prowadzą, jedynie niosą cierpienie i śmierć. Główny bohater tego najdłuższego opowiadania także nie wzbudził mojej sympatii ze względu na orientację.

Opowiadania przeciętne. Szczególnie drażniły mnie dialogi w tytułowym i najdłuższym zarazem opowiadaniu, które były nudne i traktowały o niczym. Tematyka rewolucji i wojny w Afryce zgoła mi obca: te ustawiczne walki pomiędzy Afrykanami o dominację i władzę wydają się ciągnąć w nieskończoność i do niczego nie prowadzą, jedynie niosą cierpienie i śmierć. Główny bohater tego...

Mistrzowskie opowiadania. Zgadzam się, że najlepsze jest to tytułowe. Pokazuje dylematy życia codziennego w systemie autorytarnym. Do tego świetnie nakreślone są ludzkie charaktery i pięknie odmalowane wnętrze Afryki. To trochę również "opowieść drogi". Aż chce się jechać, mimo że raj jest zarazem piekłem :)

Mistrzowskie opowiadania. Zgadzam się, że najlepsze jest to tytułowe. Pokazuje dylematy życia codziennego w systemie autorytarnym. Do tego świetnie nakreślone są ludzkie charaktery i pięknie odmalowane wnętrze Afryki. To trochę również "opowieść drogi". Aż chce się jechać, mimo że raj jest zarazem piekłem :)

Afryka widziana oczami człowieka z Karaibów, hinduskiego pochodzenia. Główne opowiadanie, "W wolnym kraju" chyba dzieje się w Ugandzie. Jest najciekawsze. Znaczna część poświęcona jest podróży. Świetna historia pięknie napisana.

Afryka widziana oczami człowieka z Karaibów, hinduskiego pochodzenia. Główne opowiadanie, "W wolnym kraju" chyba dzieje się w Ugandzie. Jest najciekawsze. Znaczna część poświęcona jest podróży. Świetna historia pięknie napisana.

Bardzo ciekawy zbiór. Polecam zwłaszcza opowiadanie o tym samym tytule, co cała książka. Uganda to Kollektorat, a Afrykanin to "dziwna istota" (s. 221). Uwielbiam wielokulturowego Naipaula - urodzony w hinduskiej rodzinie na Trynidadzie, mieszkał znaczną część życia w Anglii, a kochał podróżować do Afryki i równie zo niej pisać.

Bardzo ciekawy zbiór. Polecam zwłaszcza opowiadanie o tym samym tytule, co cała książka. Uganda to Kollektorat, a Afrykanin to "dziwna istota" (s. 221). Uwielbiam wielokulturowego Naipaula - urodzony w hinduskiej rodzinie na Trynidadzie, mieszkał znaczną część życia w Anglii, a kochał podróżować do Afryki i równie zo niej pisać.

Nie umiem napisać opinii. Dobra książka, wartościowa. Na tyle dobra, że warto by przebrnąć jeszcze raz i jeszcze raz. Choć problemy podjęte aktualne były kilka dekad temu (50lat),to jednak niesamowicie zyskują na aktualności dziś. Pan Naipaul pochyla się nad problemami tożsamości narodowej, asymilacji w kontekście emigracji i kolonizacji. Sam będąc z pochodzenia hindusem, urodził się na Karaibach, a życie przeżył w Wielkiej Brytanii otrzymując nawet tytuł szlachecki. Wie chłop o czym pisze.

Nie umiem napisać opinii. Dobra książka, wartościowa. Na tyle dobra, że warto by przebrnąć jeszcze raz i jeszcze raz. Choć problemy podjęte aktualne były kilka dekad temu (50lat),to jednak niesamowicie zyskują na aktualności dziś. Pan Naipaul pochyla się nad problemami tożsamości narodowej, asymilacji w kontekście emigracji i kolonizacji. Sam będąc z pochodzenia hindusem,...

Wyjątkowo zgrabnie napisany zbiór opowiadań. Książka z biegiem lat nie traci na aktualności, problem ceny jaką trzeba zapłacić za wolność jest wciąż żywy.

Wyjątkowo zgrabnie napisany zbiór opowiadań. Książka z biegiem lat nie traci na aktualności, problem ceny jaką trzeba zapłacić za wolność jest wciąż żywy.

Szkoda czasu.

Szkoda czasu.