Pochód dwudziestu czterech kobiet (o każdej z nich można powiedzieć: „Bo to zła kobieta była”) otwiera królowa Egiptu, nieśmiertelna Kleopatra VII, a zamyka Patrycja Hearst, której porwaniem i przejściem na złą stronę Mocy, ekscytował się kilkadziesiąt lat temu, cały świat.

Pod względem literackim książka jest dobrze napisana. Lekko i z humorem, toteż czyta się ją z przyjemnością. Należytej staranności dochował też autor w kwestiach natury historycznej, o czym świadczy obszerna bibliografia umieszczona na końcu książki.

„Boginie zła” zadowolą przede wszystkim osoby, które lubią różne historyczne ciekawostki. Jestem zdania, że warto trochę lepiej poznać znane sylwetki kobiet, które (niejednokrotnie już za swojego życia),stały się legendą. Książka ukazuje, czy, a jeśli tak, to jak często legenda mija się z prawdą. Oraz to jak legenda tworzy historię.

Pochód dwudziestu czterech kobiet (o każdej z nich można powiedzieć: „Bo to zła kobieta była”) otwiera królowa Egiptu, nieśmiertelna Kleopatra VII, a zamyka Patrycja Hearst, której porwaniem i przejściem na złą stronę Mocy, ekscytował się kilkadziesiąt lat temu, cały świat.

Pod względem literackim książka jest dobrze napisana. Lekko i z humorem, toteż czyta się ją z...

Dużą zaletą książki jest sporo przedstawionych biografii, ułożenie ich w kolejności chronologicznej, szeroka bibliografia pozwalająca samodzielnie zgłębić temat. Minusów jest jednak zdecydowanie więcej - przede wszystkim obsesyjne zainteresowanie autora wątkami romansów i zdrad, po wtóre przesiąknięcie wszystkich treści mizoginią i męskim spojrzeniem. Moje oczekiwania względem książki oparte były o tytuł, jednak spośród przedstawionych życiorysów tylko garstka kobiet rzeczywiście zdawała się być boginiami zła, reszta to bardziej ofiary patriarchatu, które swoją jedyną szansę życiową upatrywały w życiu u boku wpływowego mężczyzny. Czy z tego powodu należy stawiać je w tym samym szeregu co lekarkę z obozów koncentracyjnych, której po wojnie odebrano prawo wykonywania zawodu z powodu pogwałcenia przysięgi Hipokratesa?

Dużą zaletą książki jest sporo przedstawionych biografii, ułożenie ich w kolejności chronologicznej, szeroka bibliografia pozwalająca samodzielnie zgłębić temat. Minusów jest jednak zdecydowanie więcej - przede wszystkim obsesyjne zainteresowanie autora wątkami romansów i zdrad, po wtóre przesiąknięcie wszystkich treści mizoginią i męskim spojrzeniem. Moje oczekiwania...

To nie był stracony czas i ciekawy wybór postaci. Chronologicznie ułożone i nieprzegadane. Mniej i bardziej znane.

To nie był stracony czas i ciekawy wybór postaci. Chronologicznie ułożone i nieprzegadane. Mniej i bardziej znane.

Taka to lektura dość męcząca szczerze mówiąc. Tytuł obiecuje dużo więcej niż czytelnik faktycznie dostaje. Język jakim jest napisana w mojej ocenie pozostawia wiele do życzenia zaś same opisy poszczególnych łotrzyc są potraktowane po macoszemu, przez co nie sposób nie być rozczarowanym tą książką. Poza tym znalazłabym na kartach historii dużo okrutniejsze kobiety niż niektóre opisane w tej książce. Szkoda, bo naprawdę oczekiwałam więcej. I prawda jest taka, że skończyłam tylko po to żeby nie wisiała nade mną jak np. Ulisses.

Taka to lektura dość męcząca szczerze mówiąc. Tytuł obiecuje dużo więcej niż czytelnik faktycznie dostaje. Język jakim jest napisana w mojej ocenie pozostawia wiele do życzenia zaś same opisy poszczególnych łotrzyc są potraktowane po macoszemu, przez co nie sposób nie być rozczarowanym tą książką. Poza tym znalazłabym na kartach historii dużo okrutniejsze kobiety niż...

Tytuł ewidentnie po to, aby przyciągnąć czytelnika, ponieważ wybrane skrócone portrety/biografie słynnych kobiet to nie tylko kobiety złe, a częściej ambitne i kontrowersyjne (ale i podłe też co poniektóre)

Tytuł ewidentnie po to, aby przyciągnąć czytelnika, ponieważ wybrane skrócone portrety/biografie słynnych kobiet to nie tylko kobiety złe, a częściej ambitne i kontrowersyjne (ale i podłe też co poniektóre)

http://goo.gl/8uGaCH

http://goo.gl/8uGaCH

Czytać, jakoś to się czyta, ale Pudelka też się od czasu do czasu czyta :). I książce tej, ze względu na styl, jak i dobór informacji, bliżej właśnie do jakiegoś serwisu plotkarskiego czy ewentualnie artykułów na onecie. Autor ma obsesję na punkcie seksu i zdrady. To chyba było najważniejszym kryterium przy wyborze niektórych bohaterek tejże książki.

Czytać, jakoś to się czyta, ale Pudelka też się od czasu do czasu czyta :). I książce tej, ze względu na styl, jak i dobór informacji, bliżej właśnie do jakiegoś serwisu plotkarskiego czy ewentualnie artykułów na onecie. Autor ma obsesję na punkcie seksu i zdrady. To chyba było najważniejszym kryterium przy wyborze niektórych bohaterek tejże książki.

Bardzo lakoniczna. Spodziewałam się, że autor zagłębi się w losy i psychikę bohaterek książki. Po przeczytaniu czułam niedosyt.

Bardzo lakoniczna. Spodziewałam się, że autor zagłębi się w losy i psychikę bohaterek książki. Po przeczytaniu czułam niedosyt.

Koleżanka czytała tę książkę na wykładach, więc podczas którejś z przerw przeczytałam co jest napisane na okładce. Temat książki wydał mi się interesujący, niektóre postaci dobrze znałam, niektóre były dla mnie zagadką, dlatego gdy koleżanka czytać, pożyczyłam ją.

To co mnie bardzo zaskoczyło i lekko rozczarowało to było powoływanie się na definicje syndromu sztokholmskiego z Wikipedii. Jak dla mnie to nie jest odpowiednie źródło informacji kiedy pisze się książkę. Dlatego też przejrzałam bibliografię całej książki i, o dziwo, nie jest tak źle. Znalazło się kilka interesujących i poważnych pozycji, w tym nawet „Biuletyn IPN” stworzony przez profesora, z którym miałam wykłady na studiach.

Bynajmniej, nie był to czas zmarnowany, chociaż uważam, że nie należy do tego podchodzić jak do pełnych biografii przedstawionych kobiet, lecz jak do wstępu, zachęty do głębszego poznania postaci przez inne lektury.

Koleżanka czytała tę książkę na wykładach, więc podczas którejś z przerw przeczytałam co jest napisane na okładce. Temat książki wydał mi się interesujący, niektóre postaci dobrze znałam, niektóre były dla mnie zagadką, dlatego gdy koleżanka czytać, pożyczyłam ją.

To co mnie bardzo zaskoczyło i lekko rozczarowało to było powoływanie się na definicje syndromu...

Ogólny pomysł na książkę jest doskonały !
Jednak nie zadowoliło mnie to, że autor nie raz uchylał się od mocniejszych opisów czy wulgarnego słownictwa, przez co cała okrutność nieco straciła na znaczeniu. Myślę, że nawet liczne ironiczne uwagi na temat niektórych kobiet nie koloryzują tekstu. Ostatecznie w sumie złego słowa o książce nie mogę powiedzieć, ponieważ od pierwszej historii zainteresowała i wciągnęła mnie. Bo jak się okazuje, płeć piękna nie zawsze jest taka, na jaką jej nazwa wskazuje (bynajmniej wewnętrznie).

Ogólny pomysł na książkę jest doskonały !
Jednak nie zadowoliło mnie to, że autor nie raz uchylał się od mocniejszych opisów czy wulgarnego słownictwa, przez co cała okrutność nieco straciła na znaczeniu. Myślę, że nawet liczne ironiczne uwagi na temat niektórych kobiet nie koloryzują tekstu. Ostatecznie w sumie złego słowa o książce nie mogę powiedzieć, ponieważ od...