Takiego gniota chyba nigdy nie czytałam! Co ta książka ma wspólnego z biografią Ossendrowskiego?? Odradzam. Proszę się nie katować!

Takiego gniota chyba nigdy nie czytałam! Co ta książka ma wspólnego z biografią Ossendrowskiego?? Odradzam. Proszę się nie katować!

Istna tragedia, pół książki to wstęp o tym jak to Ossendowski nienawidził komunizmu, napisane to strasznie infantylnie, podlane bogobojnym, bieda-narodowy sosem, że szkoda gadać.
Omijajcie te wypociny szerokim łukiem .

Istna tragedia, pół książki to wstęp o tym jak to Ossendowski nienawidził komunizmu, napisane to strasznie infantylnie, podlane bogobojnym, bieda-narodowy sosem, że szkoda gadać.
Omijajcie te wypociny szerokim łukiem .

Z wahaniem dałam 7 gwiazdek, chyba lepiej by było takie 6,5. Książka jest bardzo dobrze napisana, tło historyczne ujęte szeroko. Wypełniło różne luki w biografii Ossendowskiego. Wyobrażam sobie, jak trudno było autorowi zdobyć informacje o bohaterze. Zatem łącząc fakty historyczne, jakie miały miejsce za jego życia, autor doskonale oddał nastroje polityczne i społeczne, a do tego dołożył fragmenty książek pióra Ossendowskiego i wyszła bardzo interesującą książka. Nie czyta się łatwo, bo naszpikowana jest datami, miejscami, nazwiskami.. Czasem nawet gdzieś się gubi w tym nasz bohater, pan Antoni i za to chciałam zabrać te pół gwiazdki. Podziwiam autora za research, a bohatera jego książki za to, że miał odwagę i umiał ciekawie żyć.

Z wahaniem dałam 7 gwiazdek, chyba lepiej by było takie 6,5. Książka jest bardzo dobrze napisana, tło historyczne ujęte szeroko. Wypełniło różne luki w biografii Ossendowskiego. Wyobrażam sobie, jak trudno było autorowi zdobyć informacje o bohaterze. Zatem łącząc fakty historyczne, jakie miały miejsce za jego życia, autor doskonale oddał nastroje polityczne i społeczne, a...

Bardzo interesująco napisana biografia niezwykle ciekawego i nietuzinkowego człowieka jakim był Antoni Ferdynand Ossendowski. Jego przeżycia podczas rewolucji bolszewickiej w Rosji i ucieczka z niej przez Mongolię do Stanów to już sam w sobie temat na niezwykła książkę. Wiele tajemnic z życia Ossendowskiego nie zostało i chyba już nigdy nie zostanie rozwiązanych, co tylko podsyca naszą ciekawość. Szkoda, że pisarz nie cieszy się już taką popularnością jak przed wojną. Oczywiście można by pominąć liczne, szybko pisane przez niego dla pieniędzy romanse, ale przecież pozostaje sporo wartościowych i pasjonujących książek jego autorstwa. Biografia Słowińskiego przybliża postać tego nietuzinkowego człowieka, choć zapewne autor musiał posiłkować się relacjami pisanymi przez swojego bohatera. Relacjami, które nie zawsze muszą być prawdziwe i zapewne są mocno podkoloryzowane.

Bardzo interesująco napisana biografia niezwykle ciekawego i nietuzinkowego człowieka jakim był Antoni Ferdynand Ossendowski. Jego przeżycia podczas rewolucji bolszewickiej w Rosji i ucieczka z niej przez Mongolię do Stanów to już sam w sobie temat na niezwykła książkę. Wiele tajemnic z życia Ossendowskiego nie zostało i chyba już nigdy nie zostanie rozwiązanych, co tylko...

warte przeczytania

warte przeczytania

Ferdynand Antoni Ossendowski to człowiek enigma, o którym trudno pisać, gdyż nigdy nie wiadomo, co z jego życia jest prawdą , a co zmyśleniem, z drugiej zaś strony pokusa jest wielka ze względu na ogrom i różnorodność materiału. Podróżnik, pisarz, wynalazca, polski patriota, awanturnik, poszukiwacz przygód, emisariusz, szpieg… Można by jeszcze długo wymieniać, gdyż jego życie to konglomerat wszystkiego, jakby zagarnął w siebie ileś osobowości i wcieleń. W dodatku sam kształtował swój własny mit i tak wszystko pokręcił, że nie idzie tego odplątać.

Nic więc dziwnego, że gdy tylko wydawnictwo Zona Zero wydało biografię Ossendowskiego, rzuciłam się na nią łapczywie z okrzykiem: „Moja ci ona jest!” I nie zawiodłam się ani trochę. Autor zaczyna całą historię od końca. Okazuje się, że Ossendowski, przez lata usilnie poszukiwany przez radzieckie służby, podążające uparcie jego śladem i będące zawsze o krok za późno, po raz ostatni, zdołał z nich bezkarnie zakpić. Radziecki enkawudzista mógł już tylko rozkopać jego grób, by przekonać się, że tym razem pisarz umknął im już nieodwołalnie i śmieje się z nich z góry, a im przyjdzie niestety pożegnać się z nadzieją na przechwycenie skarbu, o którego miejscu ukrycia Ossendowski ponoć wiedział.

Jak przystało na patrona podróżnych, Świętego Antoniego Padewskiego, Ossendowski podróże właśnie ukochał nade wszystko, a jego rozliczne zajęcia te wyprawy bardzo mu ułatwiały. Podczas lektury tysiące razy przechodziło mi przez myśl określenie „człowiek Renesansu”. Biegła znajomość ośmiu języków obcych, doktorat z chemii, talent literacki, filozof, znający historię i nie bojący się walki żołnierz… zapewne parę rzeczy można by tu jeszcze dodać.

Przemysław Słowiński jest autorem wielu książek biograficzno-historycznych, znanym z gawędziarskiego talentu, który nadaje tekstowi lekkość, czyni go jeszcze bardziej zajmującym dzięki wielu wtrąceniom, z których wypływają liczne wątki poboczne. Tutaj nie jest inaczej. Przy okazji narodzin Ossendowskiego poznajemy wycinek historii Lucyna i okolic na wschodzie Łotwy, zaś fragmenty dotyczące jego śmierci, to zarazem końcówka Drugiej Wojny Światowej i wkroczenie Armii Czerwonej, pędzącej za uciekającymi Niemcami.

Fantastyczne jest to, że przy wspomnieniu o jakiejkolwiek podróży Ossendowskiego, otrzymujemy ciekawe informacje oscylujące wokół miejsc, ludzi, historii, geografii, a także polityczno-społecznego tła. Jest to więc nie tylko wciągająca biografia, ale po trosze też literatura podróżnicza, co jest dodatkowym, zachęcającym do czytania walorem książki. Syberia z Bajkałem – jej Świętym Morzem, Mandżuria, Paryż w najciekawszym, barwnym okresie belle epoque, Petersburg, skąd Ossendowski wyprawiał się na wycieczki w różne rejony Rosji, co dało m.in. pretekst do refleksji na temat znaczenia wódki w życiu Rosjan: „Wódka ma tu są metafizykę i hagiografię, swoją literaturę i doniosłość odnoszącą się do każdego zakątka egzystencji.” Chiny natomiast od razu prowokują temat opium w całej rozciągłości.

Co Ossendowski przeżył, a co skonfabulował, ciężko jest oddzielić, gdyż bardzo lubił mylić tropy i tworzyć własną legendę. Czy rzeczywiście studiując na Sorbonie poznał Marię Skłodowską-Curie? Czy tytuły naukowe, jakich używał, naprawdę mu przysługiwały? Czy pokonał w pojedynkę ogromnego niedźwiedzia?

Osobnym tematem jest działalność wywiadowcza, jaką zajmował się Ossendowski, o czym świadczą pisane przez niego tajne raporty. Taki proceder ułatwiały mu liczne podróże i zawierane przy ich okazji interesujące znajomości.

Autor znacznie sfabularyzował tę biografię, dodając dialogi, które powstały w jego wyobraźni. Niektórym może to przeszkadzać. Wiedząc jednak, że duża część życia Ossendowskiego pozostaje niewiadomą, a przynajmniej można przy niej postawić kilka sporych znaków zapytania, uważam że był to świetny pomysł, który zaowocował podarowaniem nam zapierającego dech, porywającego i wielobarwnego portretu człowieka i świata.

O człowieku wielu twarzy, przyjmującym wciąż nowe wcielenia, nakładającym maskę za maską, można by zapewne było napisać bardziej serio i naukowo, tylko ile by zostało z całego życiorysu do wykorzystania tych na sto procent potwierdzonych informacji ? Chciał Ossendowski zostać człowiekiem zagadką i stał się nim, więc nie bardzo w porządku byłoby zdzierać z niego te wszystkie zasłony i kamuflaże, o jakie się w ciągu całego swego życia tak starał.

Frapujące są te fragmenty książki, w których Przemysław Słowiński opisuje przewrót w Rosji, rewolucję, walkę miedzy frakcjami i w końcu też straszną śmierć carskiej rodziny. A potrafi on opowiadać. Był to czas okrutny, który Ossendowski miał okazję obserwować z bliska, co wywarło na nim upiorne wrażenie. Zaś zaginione pod koniec I wojny złoto Kołczaka, które przez wiele, wiele lat rozpalało umysły Rosjan, każąc im prowadzić gorączkowe poszukiwania, to temat jakby żywcem wyjęty z Indiany Jonesa.

W trakcie swego bujnego i obfitującego w awantury i przygody życia Ossendowski zetknął się z najróżniejszymi duchowymi przeżyciami, niektórymi czysto religijnymi, jak buddyzm, innymi z pogranicza światów, jak okultyzm, ezoteryka, szamanizm, albo takimi hybrydami, jak mongolska mieszanka szamanizmu z jego kultem upiorów i demonów oraz lamaizmu tybetańskiego.

Wydaje się, że Ferdynand Antoni Ossendowski nie bał się niczego, nie gryzł się też w język, pisał to, co myślał. Dlatego też pewnie jego życie to ciągła ucieczka lub uwięzienie, a książki, które w tak ogromnych nakładach ukazywały się gdzie indziej, w bloku wschodnim przez wiele lat figurowały na liście książek zakazanych. Teraz przeżywają swój renesans. Być może ktoś pokusi się też o napisanie scenariusza filmowego o życiu Ossendowskiego. Toż to życie samo w sobie jest już niezłym zalążkiem gotowego scenariusza – wystarczy dopisać dialogi, jak uczynił to Przemysław Słowiński w „Księciu przygody”.
Książkę mogłam przeczytać dzięki portalowi: https://sztukater.pl/

Ferdynand Antoni Ossendowski to człowiek enigma, o którym trudno pisać, gdyż nigdy nie wiadomo, co z jego życia jest prawdą , a co zmyśleniem, z drugiej zaś strony pokusa jest wielka ze względu na ogrom i różnorodność materiału. Podróżnik, pisarz, wynalazca, polski patriota, awanturnik, poszukiwacz przygód, emisariusz, szpieg… Można by jeszcze długo wymieniać, gdyż jego...

Nie wiem jak ocenić te książkę. Autor wykonał ogromną pracę zdobywając wiedzę i opisując tło, a właściwie wszystkie możliwe tła, dla tej niezwykłej postaci. I to jest dla mnie przeniesieniem ciężaru z postaci na wszystko co dokoła. Jestem niecierpliwa, więc dla mnie za dużo szczegółów okołotematycznych i niepotrzebne dialogi (które zapewne nie miały miejsca).

Nie wiem jak ocenić te książkę. Autor wykonał ogromną pracę zdobywając wiedzę i opisując tło, a właściwie wszystkie możliwe tła, dla tej niezwykłej postaci. I to jest dla mnie przeniesieniem ciężaru z postaci na wszystko co dokoła. Jestem niecierpliwa, więc dla mnie za dużo szczegółów okołotematycznych i niepotrzebne dialogi (które zapewne nie miały miejsca).

Biografia Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego, napisana została z niezwykłą lekkością i swadą, ale też z mnóstwem szczegółów, których ja wcześniej nie znałam. Nie wiedziałam, np. że był tak robiony w bambuko przez zachodnich wydawców, którzy oszukiwali go co do wynagrodzeń za wydania zagraniczne (przodowali w tym Włosi).
W książce znajdziemy też wiele nieznanych zdjęć oraz smakowitych ciekawostek.
Sam Ossendowski był nie tylko łowcą przygód i nietuzinkowym awanturnikiem ale przede wszystkim niezrównanym
mistrzem słowa. Stąd nie dziwią takie nakłady i popularność. Nie bał się mówić i pisać tego co myślał (dlatego też pewnie późniejsze blokady i obostrzenia).
Zepchnięty w zapomnienie na długie lata komunizmu, jak i późniejszy okres nareszcie "wynurza się" na światło dzienne dzięki m.in Przemysławowi Słowińskiemu.

Biografia Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego, napisana została z niezwykłą lekkością i swadą, ale też z mnóstwem szczegółów, których ja wcześniej nie znałam. Nie wiedziałam, np. że był tak robiony w bambuko przez zachodnich wydawców, którzy oszukiwali go co do wynagrodzeń za wydania zagraniczne (przodowali w tym Włosi).
W książce znajdziemy też wiele nieznanych zdjęć oraz...