Właśnie czegoś takiego mi było trzeba.

Olbrzymią zaletą książki jest główna bohaterka - naturalna, bez skrajności. Zna obyczaj, została wychowana na damę razem z dziećmi króla, ale jej ojciec, przyjaciel władcy, jest cieślą i zawsze dbał o samodzielność córki. Wynter naprawdę da się lubić. Silna dziewczyna, dumna z pracy swoich rąk, ale nie wstydząca się być kobietą i nie próbująca być "chłopcem z cyckami", jednocześnie nie użalająca się nad sobą i swoim wyglądem co krok.
Wynter jest wreszcie bohateką, z którą łatwo mi się zżyć. W naszych czasach byłaby  normalną, dobrze wychowaną nastolatką, taką zwykłą osobą - ale nie bezmózgą szarą myszką - którą literatura młodzieżowa notorycznie pomija.

Pozostałych bohaterów pierwszoplanowych też nie sposób nie lubić. Autorka dopracowała ich w każdym calu, niestety kosztem postaci drugoplanowych, których praktycznie brak w tym tomie.

Fabuła wciąga, to niezaprzeczalny fakt. Od jakiejś 50 strony pojawia się "jeszcze tylko jeden rozdział". Akcja gna do przodu. Czułam pewien niepokój o dalsze losy postaci, autorce udało się stworzyć napiętą atmosferę. Jednak główną bohaterką jest Wynter i to jej towarzyszymy przez całą historię. Nie ma tu wątków pobocznych, ukrytych intryg na dworze, wielowarstwowych politycznych układów. Dla fabuły istnieją Wynter, jej ojciec, Razi - jej przyjaciel i nieślubny syn króla, jego przyjaciel Christopher i król. Reszta się nie liczy. Ktoś, kto szuka politycznego fantasy na skalę sławetnej Pieśni lodu i ognia będzie zawiedziony. Ktoś, kto jak ja szuka rozrywki, ma szansę dobrze się bawić.

Średniowieczne realia w opisie mogą być mylące. Akcja dzieje się w zmyślonym, południowo-europekskim królestwie. Rzeczywiście, wpominane są inne kraje, miasta i religie tamtych czasów, ale nie uważam tego za zaletę. Tak jakby autorka sprytnie oszczędziła sobie wymyślania świata przedstawionego - do diabła, nawet nie wiemy jak nasze królestwo się nazywa! - a jednocześnie olała trzymanie się faktów historycznych.

Pani Kiernan odrobiła pracę domową z języka i narracji, ale nad wyobraźnią przydałoby się popracować.

Fantastyki tu stricte, niewiele. Ot, koty mogą mówić jak im przyjdzie taki kaprys, są też duchy. I to chyba tyle.

Mimo wad trzeba przyznać, że czyta się to bardzo dobrze. Żaden ze mnie krytyk. Mi 10-cio gwiazdkowa skala służy do powiedzenia czy dobrze się bawiłam przy lekturze. Tym razem tak. Biorę się za kolejny tom.

Właśnie czegoś takiego mi było trzeba.

Olbrzymią zaletą książki jest główna bohaterka - naturalna, bez skrajności. Zna obyczaj, została wychowana na damę razem z dziećmi króla, ale jej ojciec, przyjaciel władcy, jest cieślą i zawsze dbał o samodzielność córki. Wynter naprawdę da się lubić. Silna dziewczyna, dumna z pracy swoich rąk, ale nie wstydząca się być kobietą i nie...