"Grzeczni chłopcy idą do nieba, a niegrzeczni do Nightside"
John Taylor, bohater fantastyczno-kryminalnej powieści Simona R. Green'a z pewnością nie należy do tych pierwszych.

Ale zacznijmy od początku. Czym właściwie jest owo tajemnicze miejsce? Nightside - mroczne serce Londynu, to zaułek ukryty w samej głębi wielkiego miasta. Istoty, które [intencjonalnie bądź nie] tam trafiają, mogą zaznać wszelakiej rozrywki. Muszą się mieć jednak na baczności - miasto z koszmaru rządzi się bowiem swoimi prawami. A najbardziej czytelnym ze wszystkich jest zasada mówiąc o tym, że przetrwają najsilniejsi... Jest to dziwny twór, w którym nigdy nie nastaje dzień, a pogoda jest rodzajem nastroju, czymś na wzór kaprysu... Umożliwiając osobnikom tam trafiającym realizację najniższych atawizmów, Nighside symbolizuje mroczną stronę ludzkiej duszy - nieakceptowalną w świetle dziennym, ale istniejącą i obecną w podświadomości, a nawet potrzebną, by prawidłowo funkcjonować na co dzień.

Nie zagłębiając się bardziej w temat, napiszę może coś o fabule. Jak już wspomniałam, Simon R. Green stworzył powieść, którą można określić mianem fantastyczno-kryminalnej. Głównym jej bohaterem jest John Taylor - prywatny detektyw obdarzony pewną specjalna umiejętnością. Taylor posiada dar znajdowania rzeczy. Dostrzega coś w rodzaju śladu zostawianego przez zagubione przedmioty i zaginionych ludzi. Prowadzi go to do miejsc, w których przebywali i pozwala - podążając za nitką do kłębka - odnaleźć zgubę.

Istnieje jednak pewien warunek. Taylor "daru" może używać tylko w Nightside. A że jest to miejsce niebezpieczne i nieprzyjazne, przekonał się już niejednokrotnie. Znalazł też sobie - jak przystało na butnego twardziela w rodzaju Constantine'a - kilku poważnych wrogów. Dlatego postanowił tam nie wracać. I udawało mu się to przez 5 ostatnich lat, aż do momentu, gdy próg jego biura przekroczyła czarująca przedstawicielka płci pięknej... Joanna, bogata mieszczka, to kobieta kierowana motywacją najsilniejszą z możliwych - pojawia się w biurze detektywa z prośbą o odnalezienie swojej zaginionej córki. Taylor niedługo zastanawia się nad przyjęciem zlecenia, choć zdaje sobie sprawę, że wiąże się to z powrotem do etapu w życiu, który chciał definitywnie zakończyć. Jak się niebawem okazuje, była to decyzja rozsądna, gdyż w Nightside od czasu jego ostatniej wizyty COŚ się zmieniło. A wszystkie tropy prowadzące do odnalezienia Cathy, zmierzają jednocześnie do odnalezienia tego CZEGOŚ. Taylor nie łudzi się, że będzie to stoisko z watą cukrową.

"Coś z Nightside" to książka konwencją i stylem nawiązująca do mrocznych kryminałów lat '50. Charakteryzują ją mroczny klimat, a także cynizm i gorycz, wyzierająca z wypowiedzi głównego bohatera, przetykane specyficznym humorem [wiedzieliście, że jedną z korzyści zostania zombie jest umorzenie pijackich długów?]. Zresztą nad samą postacią głównego bohatera warto sie przez chwilę pochylić. John Taylor stylizowany jest na typowego prywatnego detektywa [może z pewnym ukłonem w kierunku fantasy wyrażającym się w postaci "daru"]; to twardziel, ale jednocześnie romantyk. Pokiereszowany w życiu, ale trzymający się nieugięcie zasad, które sam sobie narzucił. Nie angażujący się w bliskie związki z ludźmi - okryty swoistym izolującym "pancerzem", stworzonym z obawy przed zranieniem. Z własnych doświadczeń czytelniczych mogę napisać, że John Taylor jest dla mnie bohaterem pomiędzy Felixem Castorem [stworzonym przez Mike'a Carey'a], a Torkilem Aymore'm [Marcina Przybyłka]. Jeszcze nie tak dopracowany - z warsztatowego punktu widzenia - jak ten pierwszy, znacznie jednak lepszy od drugiego.

Wracając jednak jeszcze na chwilę do kwestii fabularnych; w Nightside pojawia się plejada intrygujących postaci i miejsc. I tak mamy konia, który rozlicza woźnicę z zysków, Piaski Czasu - równinę, na którą trafiają nierozważni podróżnicy, gdzie czasoprzestrzeń ulega zakrzywieniu, Wiatr Sokoła - knajpę-widmo, która istnieje tylko dzięki projekcji z przeszłości, czy Wystrzałową Suzie - łowczynię nagród odzianą w skóry i ćwieki, jakby żywcem wyjętą z fantazji seksualnych 16-latka. A wszystko to [i sporo więcej] wplecione w nie nazbyt zawiłą fabułę krótkiej powieści... Niestety, taka akumulacja atrakcji wiąże się z tym, że akcja składa się praktycznie z ciągłych przeskoków. Z punktu A do B, potem biegiem do C, i tak w kółko... Zabieg ciekawy, ale trochę prymitywny.

Dla osłody mogę napisać, że zakończenie książki [rozumiane jako rozwiązanie zagadki], jakby rodem wyjęte z serii "The X files" broni całości.

Jeśli chodzi o ogólne wrażenia, jakie odniosłam podczas lektury, to mogę napisać, że książka Green'a należy do kategorii poczytnych. Chociaż autor momentami balansuje na granicy banału [mam tu na myśli wszystkie momenty, w których ujawniają się jego zapędy moralizatorskie - np. wstawki o wewnętrznej potrzebie czynienia dobra, która jakoby konstytuuje człowieczeństwo], książka jest napisana dobrze i wprawnie; widać, ze Green ma już za sobą pierwsze doświadczenia literackie. "Coś z Nightside" charakteryzuje błyskotliwy, a momentami nieco szelmowski styl, który sprawia, że - mimo niewielkiego stopnia skomplikowania fabuły - książkę czyta się przyjemnie. Minusem może być niewielka objętość. W ogólnym rozrachunku jednak lektura dostarcza chwil miłej rozrywki i jako taką ją zapamiętam. Nie jestem jednak pewna, czy ze względu na lekkość, z jaką się ją czytało, sięgnę po kolejne części cyklu o Johnie Taylorze.

"Grzeczni chłopcy idą do nieba, a niegrzeczni do Nightside"
John Taylor, bohater fantastyczno-kryminalnej powieści Simona R. Green'a z pewnością nie należy do tych pierwszych.

Ale zacznijmy od początku. Czym właściwie jest owo tajemnicze miejsce? Nightside - mroczne serce Londynu, to zaułek ukryty w samej głębi wielkiego miasta. Istoty, które [intencjonalnie bądź nie] tam...