"Na posłaniu z trawy" jest kontynuacją losów Takeo i Kaedo. Chłopak szkoli się wśród członków Plemienia ale nie jest szczęśliwy. Żyje w przekonaniu, że nie spełnił swoich zobowiązań wobec przybranego ojca. W międzyczasie odkrywa kolejne tajemnice Plemienia.
Kaedo musi szybko dorosnąć, bo co chwila wyrastają przed nią kolejne problemy. Ale nie poddaje się i decyduje się stanąć do walki o to, co jej się należy.
W tym tomie Takeo mnie rozczarował. Cały czas miałam uczucie, że mam do czynienia z rozkapryszonym dzieckiem. Dopiero spotkanie se starym nauczycielem coś w nim zmienia.
Za to ucieszyła mnie przemiana Kaedo. Z przerażonej zastraszonej dziewczynki przeistoczyła się w pewną siebie kobietę. Zakończenie nie jest właściw zakończeniem a nowym początkiem, który raczej nie przyniesie nic dobrego. Ale zachęca do sięgnięcia po kolejny tom.

"Na posłaniu z trawy" jest kontynuacją losów Takeo i Kaedo. Chłopak szkoli się wśród członków Plemienia ale nie jest szczęśliwy. Żyje w przekonaniu, że nie spełnił swoich zobowiązań wobec przybranego ojca. W międzyczasie odkrywa kolejne tajemnice Plemienia.
Kaedo musi szybko dorosnąć, bo co chwila wyrastają przed nią kolejne problemy. Ale nie poddaje się i...

W drugim tomie Opowieści rodu Otori – Na posłaniu z trawy, lepiej poznajemy głównego bohatera Takeo, rozdartego pomiędzy skłóconymi klanami. Jego przybrany ojciec został zamordowany, a ukochana znalazła się poza zasięgiem. Plemię, czyli organizacja wzorowana na ninja, porwało go, żeby dla własnych korzyści wykorzystać jego nadprzyrodzone zdolności.

Jednak Takeo dzięki niesamowitym zdolnościom ucieka Plemieniu i próbuje odzyskać ukochaną oraz spuściznę po swoim przybranym ojcu. Jednocześnie poznajemy też lepiej Kaede, czyli kobietę którą Takeo kochał, zresztą z wzajemnością. Kaede jest niesamowitą pięknością, o której krąży legenda, że kto jej pragnie ten umrze. Okazuje się, że poza niezwykłą urodą Kaede jest także mądra, inteligentna oraz odważna.

👹 Kobiety w feudalnej Japonii

Odwaga jest przydatna o tyle, że w feudalnej Japonii opisanej przez Hearn, kobiety generalnie we wszystkim podlegały mężczyznom. Były jednak wyjątki. Takim właśnie wyjątkiem okazała się Shirakawa Kaede, spadkobierczyni dóbr, które jako jedyne były dziedziczone w linii żeńskiej.

Jej próby wyzwolenia się spod władzy mężczyzn oraz naprawienia zniszczonego majątku powodują wiele splątań losu i niezwykłych przygód. Dzięki temu wątkowi poznajemy wizję Hearn dotyczącą walki o niezależność kobiet w świecie średniowiecznej kwitnącej wiśni oraz próbę zdobycia przynajmniej względnej równości wobec możliwości i dokonywania wyborów życiowych.

👹Mityczny kraj honoru

W Na posłaniu z trawy po raz kolejny czytelnik dostaje solidną dawkę feudalnej, na poły mitycznej Japonii, w której samobójstwo może być honorowe, a życiem rządzą specyficzne tradycje i zasady klanowe.

Hearn miesza przysięgi wierności, skomplikowane hierarchie i mentalności.

W tym świecie honor ważniejszy jest od życia w hańbie, ale tylko wtedy, gdy to się odpowiednio opłaca. Zależy co kto uzna za honorowe.

👹 Okrucieństwo i religia

W Na posłaniu z trawy miesza się także pożądanie brutalnych wojowników z miłością, a wierności są podzielone. Kolejne osoby giną w klanowych waśniach. Taki to okrutny świat kreuje autorka. Dużo jest w nim polityki, zdrad, krwi (krwawe wesele też jest, hehe),morderstw, upokorzeń.

W drugim tomie lepiej poznajemy też religię Ukrytych, która zawiera w sobie wiele elementów podobnych do chrześcijaństwa. Zmartwychwstanie dla celów bogów łączy się z magiczną, kastową i niesamowicie zhierarchizowaną Japonią. W tym tomie jest też o wiele więcej polityki, która kreuje świat podzielony pomiędzy klany. Dziwny, ale ciekawy świat kreuje Lian Hearn w cyklu Opowieści rodu Otori.

W drugim tomie Opowieści rodu Otori – Na posłaniu z trawy, lepiej poznajemy głównego bohatera Takeo, rozdartego pomiędzy skłóconymi klanami. Jego przybrany ojciec został zamordowany, a ukochana znalazła się poza zasięgiem. Plemię, czyli organizacja wzorowana na ninja, porwało go, żeby dla własnych korzyści wykorzystać jego nadprzyrodzone zdolności.

Jednak Takeo dzięki...

Historia przebiega przez stronice wartko. W tym tomie niezaprzeczalnie prym wiedzie Kaede. Osobiście bardzo spodobała mi się postać Fujiwary i mam nadzieje, że nie zabraknie go w tomie następnym.

Historia przebiega przez stronice wartko. W tym tomie niezaprzeczalnie prym wiedzie Kaede. Osobiście bardzo spodobała mi się postać Fujiwary i mam nadzieje, że nie zabraknie go w tomie następnym.

Książka ukazuje dalsze losy bohaterów z pierwszego tomu, wprowadzając jeszcze więcej wątków, zamętów i zwrotów akcji. Jako kontynuacja nie ustępuje pierwszemu tomowi.

Ogólnie czyta się ją z równym zaciekawieniem, szybko i zatapiając się w wir poplątanych losów postaci. Nadal utrzymany jest klimat dawnej Japonii, kast feudalnych i tajemniczych zabójców o niezwykłych zdolnościach.

Wyprzedzę nieco recenzje dla następnych tomów, gdyż cała seria jest poprowadzono interesująco.

Jeśli kogoś zaciekawiła pierwsza to pozostałe świetnie przybliżą postacie i rozwikłają kilka niuansów pozostawianych w poprzednich tomach.

Dla osób, które jeszcze nie czytała Sagi rodu Otori polecam zacząć od Opowieści o Shikanoko - nieco krótsza ale świetnie oddająca ducha i będąca niezłą wprawka do Sagi.

Książka ukazuje dalsze losy bohaterów z pierwszego tomu, wprowadzając jeszcze więcej wątków, zamętów i zwrotów akcji. Jako kontynuacja nie ustępuje pierwszemu tomowi.

Ogólnie czyta się ją z równym zaciekawieniem, szybko i zatapiając się w wir poplątanych losów postaci. Nadal utrzymany jest klimat dawnej Japonii, kast feudalnych i tajemniczych zabójców o niezwykłych...

Po śmierci swego protektora Takeo zostaje głową rodu Otori. Musi zarazem dotrzymać przysięgi krwi, która wiąże go z tajemniczym Plemieniem skrytobójców. Uczy się ich sztuki, bo do nich teraz należy jego życie. Jako wojownik nie ma sobie równych, ale w głębi duszy czuje, że nie jest zabójcą. Pragnie pomścić śmierć przybranego ojca, a nade wszystko odnaleźć ukochaną Kaede. Wie jednak, że żywy nie opuści Plemienia.

Drugi tom sagi rodu Otori przynosi nowe elementy magicznego świata wzorowanego na średniowiecznej Japonii. Wzorując się na dyskretnych i oszczędnych pociągnięciach pędzla, znanych ze starojapońskich szkiców, autorka kreśli fascynujące tło dla pełnej rozmachu opowieści o miłości i obowiązku, przemocy i współczuciu, kłamstwie i honorze.

Czy w skomplikowanej hierarchii społecznej, wśród spiskujących klanów i tajemnych sojuszy jest jeszcze miejsce dla młodzieńczych wzruszeń? W drugim tomie Opowieści rodu Otori – zapoczątkowanym książką Po słowiczej podłodze – powracamy do na poły mitycznej Japonii, gdzie wśród subtelnego piękna krajobrazu rozgrywają się dalsze losy Takeo i Kaede. Kaede, córka wojownika, musi poświęcić się siostrom i odzyskać dziedzictwo – co jest rzeczą prawie niemożliwą dla kobiety w społeczeństwie rządzonym przez mężczyzn. Takeo żyje rozdarty między lojalnością wobec rycerskiego rodu Otori, a zobowiązaniem wobec tajemniczego Plemienia – miedzy jasną i mroczną stroną swej natury. Brutalnie rozdzieleni bohaterowie zmagają się z przemocą i zdradą, czerpiąc siłę ze swych ukrytych, zaskakujących zdolności, lecz przede wszystkim z pamięci o sobie nawzajem.

Po śmierci swego protektora Takeo zostaje głową rodu Otori. Musi zarazem dotrzymać przysięgi krwi, która wiąże go z tajemniczym Plemieniem skrytobójców. Uczy się ich sztuki, bo do nich teraz należy jego życie. Jako wojownik nie ma sobie równych, ale w głębi duszy czuje, że nie jest zabójcą. Pragnie pomścić śmierć przybranego ojca, a nade wszystko odnaleźć ukochaną Kaede....

Los czy przeznaczenie?

Odmienność kultur powoduje, że to co nowe, inne od naszej codzienności sprawia, że tym bardziej fascynują nas ludzie z innych części świata. Człowiek ma możliwość spostrzec, w jaki sposób pojmują świat osoby z innego kręgu kulturowego. Specyfika regionu Dalekiego Wschodu przyciąga nas Europejczyków, kultura Orientu wraz z całą gamą zasad, hierarchii, posłuszeństwa, określonego myślenia a wszystko to przesycone duchem mistycyzmu oraz ogólnie pojętego ładu społecznego sprawiają, że orientalna literatura co raz bardziej jest promowana. Jednakże, drodzy współczytelnicy, nie trzeba być mieszkańcem tamtego regionu, aby móc poczuć Ducha Orientu. Do takich autorów należy Lian Hearn, której pasja oraz oddanie dla kultury orientalnej wyzierają z kart jej powieści. Świetny pierwszy tom cyklu opowieści rodu Otori, czyli „Po słowiczej podłodze” zaskarbił sobie rzesze czytelników nie tylko dzięki walorom kulturowym, historycznym oraz literackim, ale pokazał, że autorka rozpoczęła piękną historię o miłości, honorze i pokonywaniu przeszkód. Kontynuując dalsze losy bohaterów, autorka w powieści „Na posłaniu z trawy” wprowadziła jeszcze większą subtelność, chociaż wydawało się, że jest to niemożliwe. Owszem drugi tom nie cechuje się takim dynamizmem wydarzeń jak tom pierwszy, ale pod płaszczykiem prostolinijnej historii kryje się cała gama emocji.

Króciutko o fabule. Po śmierci swego protektora Takeo zostaje głową rodu Otori. Musi zarazem dotrzymać przysięgi krwi, która wiąże go z tajemniczym Plemieniem skrytobójców. Uczy się ich sztuki, bo do nich teraz należy jego życie. Jako wojownik nie ma sobie równych, ale w głębi duszy czuje, że nie jest zabójcą. Pragnie pomścić śmierć przybranego ojca, a nade wszystko odnaleźć ukochaną Kaede. Wie jednak, że żywy nie opuści Plemienia.

Wyrazistą cechą stylu Lian Hearn jest fakt, że potrafi oddać ton powieści w zależności od postaci w niej dominującej. W przypadku powieści „ Po słowiczej podłodze” styl można było określić jako surowy, miejscami brutalny, pragmatyczny , czyli po prostu męski. Wówczas, głównie postaci męskie odgrywały główne role. W przypadku „Na posłaniu z trawy” styl jest subtelniejszy z uwzględnieniem delikatności oraz siły, czyli po prostu kobiecy. Tak jest istotnie, gdyż mimo, że głównymi bohaterami tego tomu są Takeo oraz Kaede, to właśnie ona odgrywa pierwsze skrzypce w powieści.

Można się zastanowić, dlaczego właśnie taki tytuł powieści nadała autorka. Cóż, wiąże się to w moim przekonaniu z „duchem” tego tomu. Podczas wędrówek na świeżym powietrzu, ale nie tylko, po prostu podczas relaksu w naturze, często odpoczywamy właśnie na trawie. Również podczas takiego odpoczynku często nachodzą nas pewne przemyślenia dotyczące naszego życia. Właśnie te dwa słowa – wędrówka oraz przemyślenia – dominują w powieści. Otóż nasi bohaterowi w ciągłej wędrówce ku sobie stają przed wieloma decyzjami, które wymagają sporej ilości dogłębnych przemyśleń. Owszem być może ten tom uboższy jest o dynamiczny rozwój akcji, które często towarzyszy bitwom, walkom, skrytobójstwom oraz intrygom, ale czytelnik ma możliwość zaobserwować wewnętrzną przemianę bohaterów i zadecydować, czy los, czy oni sami władają swym przeznaczeniem.

Jeśli ktoś myśli, że fabuła jest prostolinijna, to ma rację, ale tylko połowiczną. Rzeczywiście, kilka wątków jest klasycznych aż do bólu. Ale nie dajcie się zwieść pozorom - pod przykrywką historii miłosnej w egzotycznej scenerii kryje się coś więcej. Na kartkach tej powieści roi się od podejrzanych knowań, sprzecznych sojuszy, skrywanych emocji, walki z porządkiem świata. Po płaszczykiem subtelności autorka rozbudza w czytelnikach bliżej niesprecyzowane zagrożenie, które czyha na bohaterów w przyszłości.

Hearn prezentuje czytelnikowi całą gamę portretów: są wybitni stratedzy, dwulicowi zdrajcy, ludzie rozerwani wewnętrznie, prześladowani chrześcijanie (nazywani Ukrytymi),czy w końcu zwyczajni chłopi, składający się na tło opowieści. Wszyscy oni mają jedną, wspólną cechę: nie są monochromatyczni. Żadnego podziału na postacie czarne i białe. Wszystko jest bardziej skomplikowane, choć czytelnik intuicyjnie wyczuwa, kogo autorka odrobinę faworyzuje. Brutalnie rozdzieleni bohaterowie zmagają się z przemocą i zdradą, czerpiąc siłę ze swych ukrytych, zaskakujących zdolności, lecz przede wszystkim z pamięci o sobie nawzajem. Jednym słowem drugi tom opowieści rodu Otori, stoi pod szyldem rozwijającej się miłości wbrew wszystkiemu.

Warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną rzecz, a mianowicie melodyjność tekstu. Czytając te dwie książki, przewraca się kolejne strony z niesłychaną wręcz lekkością. Każde następne słowo współgra z poprzednim, tworząc coś, co jest czystą, literacką przyjemnością. Tym bardziej, że autorka w realistyczne opisy niezauważalnie wplata wątki fantastyczne. Nie czuć tego, gdzie historia splata się z magią i na odwrót. Choć trzeba przyznać, że zdecydowanie więcej jest tu tej pierwszej. Ale swoistego uroku "Opowieściom rodu Otori" odmówić nie można.

Podsumowując, wzorując się na dyskretnych i oszczędnych pociągnięciach pędzla, znanych ze starojapońskich szkiców, autorka kreśli fascynujące tło dla pełnej rozmachu opowieści o miłości i obowiązku, przemocy i współczuciu, kłamstwie i honorze.

Los czy przeznaczenie?

Odmienność kultur powoduje, że to co nowe, inne od naszej codzienności sprawia, że tym bardziej fascynują nas ludzie z innych części świata. Człowiek ma możliwość spostrzec, w jaki sposób pojmują świat osoby z innego kręgu kulturowego. Specyfika regionu Dalekiego Wschodu przyciąga nas Europejczyków, kultura Orientu wraz z całą gamą zasad, ...

Jestem pod wrażeniem. Świetna książka. O wiele lepsza od pierwszego, wprowadzającego tomu. Bez zbędnej zwłoki zaczynam kolejną część! Miejmy nadzieję jeszcze ciekawszą, bo... jak na razie wszystko zbyt dobrze się układa.

Jestem pod wrażeniem. Świetna książka. O wiele lepsza od pierwszego, wprowadzającego tomu. Bez zbędnej zwłoki zaczynam kolejną część! Miejmy nadzieję jeszcze ciekawszą, bo... jak na razie wszystko zbyt dobrze się układa.

Drugi tom opowieści rodu Otori. Rozwinięcie wątków z tomu pierwszego.
Akcja nieco spowalnia i podobnie jak w pierwszym tomie mamy wątek męski - Takeo i wątek żeński - Kaede. Każde z nich dorasta i musi sprostać wyzwaniom losu.
Takeo ma w sobie krew trzech nacji i musi postanowić, którą drogę wybierze. Kaede czeka walka o zachowanie swojego majątku oraz odebranie spadku po krewnej. Po śmierci ojca będzie potrzebowała do tego sojuszników.
Kolejny raz zanurzamy się w magiczny i fascynujący świat dalekiego wschodu.
Świat tajemniczych obrzędów, innej religii, kodeksu wojowników.
Szczególnie podobał mi się wątek Kaede - jej głód wiedzy i próba przełamania stereotypów dotyczących miejsca kobiety w feudalnej średniowiecznej Japonii.
Serię polecam w dalszym ciągu.

Drugi tom opowieści rodu Otori. Rozwinięcie wątków z tomu pierwszego.
Akcja nieco spowalnia i podobnie jak w pierwszym tomie mamy wątek męski - Takeo i wątek żeński - Kaede. Każde z nich dorasta i musi sprostać wyzwaniom losu.
Takeo ma w sobie krew trzech nacji i musi postanowić, którą drogę wybierze. Kaede czeka walka o zachowanie swojego majątku oraz odebranie spadku po...

Bardzo słaby tom 1, niestety drugi równie słaby. Dalszy ciąg sobie odpuszczam. Nie polecam.

Bardzo słaby tom 1, niestety drugi równie słaby. Dalszy ciąg sobie odpuszczam. Nie polecam.

Za krótka, historia zaczynała mi się podobać i wyczuwałem się, gdybym miał w zasięgu ręki kolejne części to bym skorzystał, dobre

Za krótka, historia zaczynała mi się podobać i wyczuwałem się, gdybym miał w zasięgu ręki kolejne części to bym skorzystał, dobre