Podwójna opowieść - spleciona z toku wydarzeń (o ile słowo "wydarzenia" pasuje tutaj, bo to raczej tylko pozorna akcja) i wizji przyszłości Paula - sprawia, że wszystko jest splątane i niejasne. Chyba aż za bardzo. Paul już wie, czytelnik jeszcze nie, on się martwi o przyszłość i szuka rozwiązań, ale w sumie nie wiadomo czego, bo my jeszcze nie znamy kolejnych losów.
Jak dla mnie za dużo "gdybania".
I do tego polityczne niuanse, walka o władzę i wpływy, szemrania, podkopywanie, zdradzieckie siły - coś od czego nie można się opędzić w świecie realnym, a tu prawie cała książka tym przepełnina.
Ciekawy wątek powracającego Idaho.
Bardzo brakuje mi kontynuacji czy też rozwinięcia wątku żony (bądź co bądź). Na początku autor mocno skupia na niej uwagę czytenika, by za chwilę zupełnie stracić ją z oczu. Nie zrozumiałam celowości tego zabiegu.
Gdzie w tym wszystkim miejsce na Sihaję? Jej też mi brakowało.
Nie pokochałam "Diuny", ale dobrze mi się ją czytało (szczególnie od ok. 100 strony). Natomiast "Mesjasz..." zniechęcił mnie do kontynuowania przygody z Arrakis.

Podwójna opowieść - spleciona z toku wydarzeń (o ile słowo "wydarzenia" pasuje tutaj, bo to raczej tylko pozorna akcja) i wizji przyszłości Paula - sprawia, że wszystko jest splątane i niejasne. Chyba aż za bardzo. Paul już wie, czytelnik jeszcze nie, on się martwi o przyszłość i szuka rozwiązań, ale w sumie nie wiadomo czego, bo my jeszcze nie znamy kolejnych losów.
Jak...