Fayerband: "Nauka jest o wiele bliższa mitowi niż filozofia naukowa skłonna jest uznać. Jest ona jedną z wielu form myśli rozwiniętych przez człowieka i niekoniecznie musi to być forma najlepsza. Potrafi ona być efektowna i głośna do nieprzyzwoitości, lecz jest wewnętrzną wyższość uznają albo ci, którzy już uprzednio opowiedzieli się za jakąś ideologią, ale też przyjęli naukę nie zastanawiając się nad jej korzyściami i jej brakami" (22).

Darwin pisał w jednym z listów: "nie mogę zrozumieć, że ten wspaniały i wielki świat z naszą samoświadomością powstał przez przypadek. Fakt ten wydaje mi się głównym argumentem za istnieniem Boga" (33).

James P. Joule przedstawiając materialistyczną interpretację prawa zachowania energii pisał, że "zarówno stworzenie materii, jak i określenie praw kierujących jej rozwojem jest skutkiem specjalnego aktu Boga Stwórcy, którego decyzja jest ostateczną racją obowiązujących praw odkrywanych w przyrodniczym studium rzeczywistości" (34).

Kepler pisał, że celem jest dociekań naukowych jest między innymi "wzmocnienie wiary w stworzenie świata" i dodawał, ponieważ - jak dodawał - "Bóg , który ustalił w świecie wszystko zgodnie ze swą wolą, obdarzył człowieka umysłem zdolnym odczytywać owe normy (39).

Hans Christian Ørsted - łącząc w swej postawie intelektualnej zainteresowanie elektrycznością z zainteresowaniem filozofią Kanta - twierdził, że "każde doniosłe wniknięcie w przyrodę musi prowadzić do uznania istnienia Boga" (42).

W słynnym przemówieniu z racji przyjęcia go do Akademii Francuskiej Ludwik Pasterau stwierdził" Wszędzie w świecie dostrzegam nieuchronne przejawy nieskończoności. Tajemniczą moc ukrytego aspektu rzeczy rozumieli Grecy. Zostawili nam oni w spadku jedno z najpiękniejszych słów naszego języka, słowo entuzjazm: en theos, czyli "w bóstwie"" (59).

Einstein: "Moja religia objawia się w pokornym podziwie nieograniczonego wyższego Ducha, który przejawia się w niewielkich fragmentach, który przejawia się niewielkich fragmentach, jakie możemy ująć naszą kruchą i słabą myślą. Moją ideę Boga kształtuje głębokie uczuciowe przekonanie o obecności Rozumnej Mocy objawiającej się w niepojętym świecie" (Barnett L., The Universe and Mr. Einstein, 101) za (56).

Paul Dirac: "Bardziej ważne jest, by nade równania charakteryzowało się pięknem niż żeby były one zgodne z doświadczeniem. [...] Wydaje się, że jeśli ktoś pracuje pod kątem otrzymania harmonijnych równań [...] to jest on na pewnej drodze postępu w badaniach. Jeśli natomiast nie ma całkowietej zgody między jego wynikami a doświadczeniem, nie ma powodu do zniechęcenia, ponieważ rozbieżność może być spowodowana przez niewielkie cechy, jakie nie zostały uwzględnione i wszystko wyjaśni się z dalszym rozwojem teorii" (46).

"Gdyby dane empiryczne pełniły rzeczywiście podstawowe funkcje konstrukcji teorii fizykalnych, to w kontekście sytuacji XVI wieku nie powstałaby nigdy teoria Kopernika, która była w oczywisty sposób niezgodna z wynikami powszechnie dostępnych obserwacji" (25).

Obecnie postawę totalitaryzmu epistemologicznego, w którym chce się całą rzeczywistość zamykać w schematach fizyczno-matematycznych formuł można jeszcze spotkać wśród studentów pierwszego roku matematyki. Definiują oni miłość jako limes uczucia przez rozsądek, gdy rozsądek dąży do zera" (30). xD

"Einstein żywił silne przekonanie o przyczynowości obowiązującej w świecie".

"Nie potrafię znaleźć lepszego określenia niż religia dla oznaczenia wiary w racjonalność natury rzeczywistości, w każdym razie tej jej części, która dostepna jest ludzkiemu poznaniu. Tam, gdzie brak tego odczucia, nauka przeradza się w bezpłodną empirię" (117).

"Dla fizyka teoretyka "byty fizyczne" takie jak" proton, elektron, pole grawitacyjne, nie są realnościami w żadnym potocznym znaczeniu tego słowa; stanowią jedynie wygodne skróty myślowe na oznaczenie pewnych matematycznych (a więc czysto formalnych!) konstrukcji. Nie istnieją protony, elektrony, pola grawitacyjne, istnieją natomiast kwadraty modułu funkcji falowej i promienie krzywizny czysto formalnego tworu, który nazywamy czasoprzestrzenią. Tworzywem fizyki teoretycznej jest czysta forma" (123-124).

"Istnieją tylko kwadraty modułów odpowiednich funkcji falowych, przedstawiające prawdopodobieństwo, że dana cząstka elementarna jest w pewnym obszarze czasoprzestrzeni. A więc nie ma grudek materii, są tylko gęstości prawdopodobieństwa" (129).

"Prawa fizyki nie są materią; są czystą formą" (130).

"Według Whiteheada akt stworzenia świata polega na zacieśnianiu: zacieśnianiu nieskończonego pola związków formalnych do tego podpola, którym jest nasz świat. Jeżeli ponadto racja tego zacieśniania leży w naturze samych związków formalnych, choć znacznie bardziej skomplikowanych niż te, do których dziś sięgamy - jeżeli, bo nie wiemy, czy tak jest - to nowego sensu nabiera powiedzienie, że cała historia zachodniej filozofii nie wyszła daleko poza kilka przypisów do Platona" (124).

"Sokrates był mądrzejszy od wszystkich sobie współczesnych, bo wiedział, że nie wie. [...] Romantycy prawdy, ci, którzy wszystko wiedzą z góry, podali mu cykutę" (147).

"W. Baade i F. Zwicky stwierdzili, że obiekt z 1885 roku w Wielkiej Mgławicy Andromedy nie był gwiazdą nową, lecz znacznie od niej jaśniejszym tympem eksplozji - supernową. [...] Tymczasem jednak tryumfowali przeciwnicy wyspowej budowy wszechświata. W ten sposób wybuch supernowej z 1885 na kilkadziesiąt lat zachamował rozwój astronomii pozagalaktycznej. Tylko badacze obdarzeni większa intuicją czuli, że iznanie mgławic spiralnych za obiekty lokalne prowadzi donikąd" (162-163).

"Za pomocą nowo zbudowanego teleskopu na Mount Wilson E. P. Hubble rozłożył zewnętrzne obszary mgławic M31 i M33 na poszczególne gwizdy, a w 1923 r. zidentyfikował pierwszą cefeidę w M31, wkrótce potem inne cefeidy w M31 i M33. [...] Nie ulegało już wątpliwości, że mgławice są galaktykami" (166).

Charles W. Misner, znany dzięki koncepcji tzw. mixmaster universe oraz jako współautor monumetanego dzieła Gravitation, pisze: "Jeśli zapytać kogoś zajmującego się chemią organiczą: 'Dlaczego istnieją 92 pierwiastki i kiedy one powstały?', może on odpowiedzieć" 'Meżczyzna w nastepnym budynku zna odpowiedź na to pytanie'. Kidy jednak zapytać fizyka: 'Dlaczego wszechświat podlega takim prawom a nie innym?' może on odpowidzieć tylko: "Bóg raczy wiedzieć'" (227).

Fayerband: "Nauka jest o wiele bliższa mitowi niż filozofia naukowa skłonna jest uznać. Jest ona jedną z wielu form myśli rozwiniętych przez człowieka i niekoniecznie musi to być forma najlepsza. Potrafi ona być efektowna i głośna do nieprzyzwoitości, lecz jest wewnętrzną wyższość uznają albo ci, którzy już uprzednio opowiedzieli się za jakąś ideologią, ale też przyjęli...