Duży plus za język. Mniejszy, acz też spory za bohaterów. Nie we wszystkich, ale przynajmniej w sporej części bohaterowie wydają się być prawdziwi i ludzcy.
Natomiast treść? Meh. Nie wzrusza mnie w żaden sposób. Właściwie nie pamiętam wiele, jedyne które mi zapadło w pamięć to to, gdzie syn GB jest gejem, a córka gwiazdą porno i jestem pewna, że miał to być szok i najwyższy upadek moralny.
Cóż... dla mnie totalnie nie jest i trochę mnie bawi, jak czasy się zmieniają

Duży plus za język. Mniejszy, acz też spory za bohaterów. Nie we wszystkich, ale przynajmniej w sporej części bohaterowie wydają się być prawdziwi i ludzcy.
Natomiast treść? Meh. Nie wzrusza mnie w żaden sposób. Właściwie nie pamiętam wiele, jedyne które mi zapadło w pamięć to to, gdzie syn GB jest gejem, a córka gwiazdą porno i jestem pewna, że miał to być szok i najwyższy...

Jest jakaś psychologiczna i mistyczna mądrość w tych opowiadaniach, coś z tęsknoty starca opowiadającego wypadki przeszłości, których zrządzeniem losu był świadkiem. Narracja na początku sprawiała mi trudności, ale szybko przywykłem do sposobu Faulknera na snucie historii. Z każdym opowiadaniem jesteśmy wrzucani na głęboką wodę, tak do pasa, opowieści i dopiero musimy uczyć się w niej poruszać.

Jest jakaś psychologiczna i mistyczna mądrość w tych opowiadaniach, coś z tęsknoty starca opowiadającego wypadki przeszłości, których zrządzeniem losu był świadkiem. Narracja na początku sprawiała mi trudności, ale szybko przywykłem do sposobu Faulknera na snucie historii. Z każdym opowiadaniem jesteśmy wrzucani na głęboką wodę, tak do pasa, opowieści i dopiero musimy uczyć...