Zastanawiałam się czy dać ocenę dobrą czy bardzo dobrą. Postawiłam na czwórkę.
Nie jest to książka jakaś wybitna, z zaskakującym zakończeniem, przynajmniej dla mnie.
Niemniej jednak książka napisana jest prostym językiem, nie ma zbyt dużo stricte medycznych nazw więc nawet zawiłe medyczne procedury jest łatwo zrozumień. Dlatego też książkę czyta się lekko.
Coś co mi się podobało w tej książce to dużo dialogów a mniej opisów zdarzeń, sytuacji, których było tyle ile trzeba, nie za dużo i nie za mało.
Przez książkę przewija się spora liczba bohaterów, z których kilku można by było wytypować na sprawcę/sprawców morderstw. Uważny czytelnik jednak czytający "ze zrozumieniem" bez problemu wyłuska winnego spośród grona potencjalnych sprawców.
Praktycznie o każdej postaci występującej w książce Leaf Robinson coś wspomniała z życia prywatnego a nie tylko o nim / o niej jako osobie uczestniczącej w danej scenie. Do każdej postaci było tego tyle ile trzeba, ilość w stosunku do odgrywanej roli.
Jak wspomniałam w pierwszy zdaniu nie uważam tej książki za wybitną. Choć uważam, że można ją przeczytać, że czyta się ją lekko, to jestem też zdania, że brakuje jej "czegoś", co porwało by czytelnika i by nie mógł się oderwać od czytania. Ja bez problemu od czytania się odrywałam by powrócić do dalszego czytania w wolnej chwili. Czytając książkę, która mnie wciąga trudno mi jest się oderwać od niej, do następnego momentu gdy ponownie pogrążam się w lekturze myślę, co będzie się działo. W tym przypadku niestety tak nie było choć byłabym niesprawiedliwa gdybym nie wspomniała, że od końcówki książki nie mogłam się oderwać. Powodem tego była przemożna chęć sprawdzenia czy mam rację, czy dobrze wytypowałam mordercę. Udało się - wytypowałam właściwie.
Na koniec jeszcze tylko cytat ostatnich linijek książki:
"- Słuchaj rad, które Ci dają ludzie - powiedział. - Staraj się być ciągle zajęta. Nie przesiaduj sama w domu. Czas leczy wszystkie rany. Pomóż komuś, kto jest w gorszej sytuacji niż ty ... Żadna z tych rzeczy nie przyniesie ci ulgi. - Zaśmiał się cierpko. - Ale to wszystko prawda. Pewnego dnia obudzisz się rano i zauważysz, że jest w tobie więcej nadziei, niż było wczoraj."

Zastanawiałam się czy dać ocenę dobrą czy bardzo dobrą. Postawiłam na czwórkę.
Nie jest to książka jakaś wybitna, z zaskakującym zakończeniem, przynajmniej dla mnie.
Niemniej jednak książka napisana jest prostym językiem, nie ma zbyt dużo stricte medycznych nazw więc nawet zawiłe medyczne procedury jest łatwo zrozumień. Dlatego też książkę czyta się lekko.
Coś co mi się...