Biografia na poły legendarnego autora i wyjątkowej osobowości. Zaczyna się fatalnie – od słabej, fabularyzowanej sceny, ale warto mieć to za sobą, bo dalej jest znacznie ciekawiej.
Autor „Martina Edena” nie miał łatwego dzieciństwa, a to co w nim najlepsze zawdzięczał tym, których łączyły z nim nie więzy krwi, lecz wspólnego wychowania. Dość powiedzieć, że przeszedł do historii pod nazwiskiem ojczyma, a nie matki, tudzież domniemanego ojca.
I chociaż Jack London nie posiadał żadnego formalnego wykształcenia, mimo półrocznego pobytu na uniwersytecie, przeszedł doskonałą szkołę życia, uzupełniona lekturami,co oczywiście znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości i … odcisnęło piętno na jego zdrowiu. Do tego jeszcze od dwunastego roku życia musiał zarabiać na siebie oraz swoją matkę, bądź w fabryce,m bądź to regularnie naruszając prawo. Miał za sobą nawet krótki więzienny epizod, morskiej rejsy, poszukiwanie złota w Klondike czy inwestycję w łódź za pieniądze pożyczone od osoby z półświatka.
Wydawać by się mogło, że ucieleśniał amerykański sen – od pucybuta do milionera. Ale tak naprawdę to tylko droga od osoby ze środowisk niezauważalnych, do – mówiąc dzisiejszym językiem – celebryty. Mimo swojej pracowitości i popularności Jack London żył w stanie ciągłego braku środków finansowych. Niekorzystne umowy z wydawcami, błędne inwestycje, ogon ludzi czepiających się jego portfela – to wszystko ciągnęło się za nim do końca życia. Ale błędne decyzje podejmował nie tylko w życiu publicznym i zawodowym. Dopiero druga żona – Charmian była jego prawdziwą miłością i przyjaciółką. Takich osób było wokół niego niewiele. Mimo wielu doświadczeń życiowych nie znał się na ludziach i ufał nie właściwym osobom. Przez to nie tylko tracił pieniądze, ale także nie opłynął świata dookoła. Pasują do niego słowa matki Hłaski, o swoim synu: „Żył krótko, a wszyscy byli odwróceni”.
Deklarował się jako socjalista, co nie podobało się ani ówczesnym sferom opiniotwórczym, ani samym socjalistom. W odróżnieniu od nich przez wiele lat był robotnikiem i znał ich realia oraz potrzeby. Czuł się związany z nimi instynktownie, a nie poprzez analizę doktryny marksizmu. I cały czas miał lepszy kontakt z „klasą robotniczą”, niż ci, którzy wypowiadali się w jej imieniu.
Jego poglądy były zlepkiem takiego „instynktownego socjalizmu”, myśli Nietzschego, Herberta Spencera oraz … przekonania o wyjątkowości białych Anglosasów. Natomiast na pewno w tym co pisał i co robił był szczery. To stanowi o sile, ale i słabości jego poszczególnych utworów.
Książka zawiera sporo cytatów, listów i ich fragmentów, kilka map i fotografii. Natomiast kuriozum są spoilery wielu opowiadań i kilku powieści Londona. Dlatego nie warto od niej rozpoczynać przygody z autorem, a wręcz przeciwnie.
Przeczytane w ramach wyzwania kwietniowego – biografia lub autobiografia.

Biografia na poły legendarnego autora i wyjątkowej osobowości. Zaczyna się fatalnie – od słabej, fabularyzowanej sceny, ale warto mieć to za sobą, bo dalej jest znacznie ciekawiej.
Autor „Martina Edena” nie miał łatwego dzieciństwa, a to co w nim najlepsze zawdzięczał tym, których łączyły z nim nie więzy krwi, lecz wspólnego wychowania. Dość powiedzieć, że przeszedł do...

Interesująca biografia Londona, warta przeczytania.

Interesująca biografia Londona, warta przeczytania.

W swoich utworach opisywał biedę i surowe życie sam jednak uwielbiał luksus oraz kontakty towarzyskie z ważnymi ludźmi. Kapitalistyczny i burżuazyjny tryb życia z kolei nie przeszkadzał mu w działalności socjalistycznego aktywisty. Z kolei poglądy socjalistyczne nie przeszkadzały mu w wyznawaniu rasizmu i przekonaniu o wyższości białej anglosaskiej rasy.

Muszę przyznać, że przez pierwsze kilka rozdziałów autor "Białego Kła" odpychał mnie swoja osobowością, poglądami i trybem życia. Jak widać można uwielbiać czyjąś twórczość i równie mocno nie darzyć sympatia jej autora. W miarę jednak dalszego czytania moja antypatia ustępowała i zastąpił ją cichy podziw.

Jack był żeglarzem, poszukiwaczem złota, kochankiem, oprychem, mężem, ojcem, pisarzem, dziennikarzem, rancherem. Nie ważne jednak co robił, robił to zawsze intensywnie. Był tytanem pracy: zarówno jako pisarz jak i posiadacz ziemski. Pomimo tego zawsze znajdował czas dla rodziny i przyjaciół, choć nie zawsze potrafił się nimi dogadać. Był pisarzem "komercyjnym", pisał tak by spełnić niewyszukane gusta prostych ludzi. Jednak w prostocie jego dzieł kryło się przesłanie o wartościach, w które wierzył a które częściej go niszczyły niż wzmacniały.

Któregoś dnia Jack powiedział do swojej ukochanej (drugiej) żony Charmian: "Zamierzam żyć sto lat! -Tak? A dlaczego? - zapytała Charmian -Ponieważ tego chcę." Choć przeżył zaledwie czterdzieści to swoimi przeżyciami mógłby obdarzyć wiele osób. Mając już osiemnaście lat miał na koncie znacznie więcej doświadczeń niż sporo starszych od niego osób. Dlatego jego biografię czyta się jak jedną z jego dobrych powieści. Jack wiedział, że przepisem na dobra powieść jest dużo akcji. Tak i w jego życiu było dużo akcji.

W swoich utworach opisywał biedę i surowe życie sam jednak uwielbiał luksus oraz kontakty towarzyskie z ważnymi ludźmi. Kapitalistyczny i burżuazyjny tryb życia z kolei nie przeszkadzał mu w działalności socjalistycznego aktywisty. Z kolei poglądy socjalistyczne nie przeszkadzały mu w wyznawaniu rasizmu i przekonaniu o wyższości białej anglosaskiej rasy.

Muszę przyznać,...

Żyć szybko; żyć intensywnie- Tak po prostu...

Żyć szybko; żyć intensywnie- Tak po prostu...