Zaczęło się wręcz zachwycająco, fajny język, ciekawe informacje (do tej pory nieznane),inne spojrzenie na wydarzenia - miałem nadzieję, że trafiłem wreszcie na książkę historyczną dla mnie, bez przynudzania o datach, kierunkach i nazwach geograficznych, liczbie okrętów, czołgów, zabitych i rannych, numerach armii, batalionów, brygad i kompanii, setek nazwisk, stopni i nazw, które nic mi nie mówią - i niestety gdzieś tak od połowy do samego końca książka zalewa potokiem wszystkich tych rzeczy, stając się kolejną cegłą dla ograniczonego grona ludzi z pewną wiedzą z historii. Reasumując, nie porwała, nie zachwyciła, choć miała zadatki.

Zaczęło się wręcz zachwycająco, fajny język, ciekawe informacje (do tej pory nieznane),inne spojrzenie na wydarzenia - miałem nadzieję, że trafiłem wreszcie na książkę historyczną dla mnie, bez przynudzania o datach, kierunkach i nazwach geograficznych, liczbie okrętów, czołgów, zabitych i rannych, numerach armii, batalionów, brygad i kompanii, setek nazwisk, stopni i...

Nie wytrzymuje porównania że świetną książką A. Beevora.

Nie wytrzymuje porównania że świetną książką A. Beevora.

Świetna książka, autor ma lekkie pióro, znakomicie przedstawia fakty i wydarzenia,wielka wiedza i erudycja.Polecam kazdemu kto chce poznać historię wojny napisaną przez autora który zna się na swoim fachu.

Świetna książka, autor ma lekkie pióro, znakomicie przedstawia fakty i wydarzenia,wielka wiedza i erudycja.Polecam kazdemu kto chce poznać historię wojny napisaną przez autora który zna się na swoim fachu.

W minionym roku zgłębiałem historię średniowiecza, w tym sięgam ku trochę nowszej i bliższej nam historii. Padło na "Wicher wojny" Andrew Robertsa, stąd też w trochę w ponurym klimacie rozpoczynam ten rok, jeśli chodzi o dobór lektur. Padło na "Wicher wojny" Andrew Robertsa. Jakkolwiek, wybór tej książki był strzałem w dziesiątkę!

Czy da się omówić wszelkie zagadnienia związane z II Wojną Światową na niespełna 700 stronach?... Wszystkie być może nie, ale książka Andrew Robertsa jest bodajże najlepszą syntezą, obejmującą okres od genezy i przyczyn wojny do końca i jej następstw. Lektura tej publikacji, dostarcza kompleksowego przeglądu najważniejszych wydarzeń i bitew tej wojny, a także kontekstów politycznego, społecznego i kulturowego, w jakich miały one miejsce.

Roberts ponadto, bada, analizuje i snuje hipotezy odnośnie motywacji i pobudek, które stoją za działaniem kluczowych postaci zaangażowanych w konflikt, w tym Hitlera - przede wszystkim! - Stalina, Churchilla i Roosevelta i - jakże by inaczej - wybitnych - dowódców armii, biorących w nim udział.

To również książka, która otwiera zupełnie nowe perspektywy, wśród których poruszyła mnie analiza i ewentualne następstwa zamachów na Hitlera. Nigdy wcześniej nie brałem pod uwagę, że ich powodzenie mogłoby pogorszyć sytuację i przedłużyć czas trwania II Wojny Światowej... Wybaczcie ignorancję, ale z interpretacja, jaką prezentuje Roberts spotkałem się po raz pierwszy, i - pośród kilku innych błyskotliwych tez - zaskoczyła mnie ona.

Książkę, oczywiście, polecam! Doskonała pozycja aby odświeżyć sobie historię konfliktu a nawet na nowo rozbudzić pasję do nowożytnej historii świata! Polecam bezwzględnie!

W minionym roku zgłębiałem historię średniowiecza, w tym sięgam ku trochę nowszej i bliższej nam historii. Padło na "Wicher wojny" Andrew Robertsa, stąd też w trochę w ponurym klimacie rozpoczynam ten rok, jeśli chodzi o dobór lektur. Padło na "Wicher wojny" Andrew Robertsa. Jakkolwiek, wybór tej książki był strzałem w dziesiątkę!

Czy da się omówić wszelkie zagadnienia...

Umiejętność pisania łącząca surową historyczną syntezę z beletrystycznym polotem nie każdemu autorowi jest dana. Andrew Roberts jednak ją posiadł i wplątuje czytelnika w fascynującą przygodę z historią II Wojny Światowej. Dość ściśle trzymając się chronologii opisuje walki, wydarzenia polityczne, uzupełniając je mnóstwem cytatów, ciekawostek, często łącząc własną analizą. Forma narracji sprawia, że czyta się lekko i z zaciekawieniem, jakkolwiek każdy autor (tu mamy brytyjczyka) subiektywnie analizuje historię przeceniając wkład własnego narodu w wojenny wysiłek (choćby mistrz retoryki Churchill jest u niego idealizowany). Choć autor zauważa polski wkład w odkrycie szyfru Enigmy to jednak splendor przypisuje Turingowi, który ze swoim zespołem skonstruował maszynę ułatwiającą deszyfrację. Teorię o zamachu na Sikorskiego opisuje wprost jako spiskową teorię nie wspominając o długoletnim utajnieniu akt MI6 w tej sprawie. Dyletanctwem i ignorancją zalatują opisy konkretnych zbrodni Waffen-SS i Wermachtu we Francji przytaczanych jako przykład okrucieństwa Niemców, podczas gdy konkretne zbrodnie (których jest bez liku w naszej literaturze) na Polakach, Białorusinach, Rosjanach jak gdyby nie istniały. Dwa miliony etnicznych Polaków przecież nie popełniło samobójstwa a tablice Tchorka nie bez przyczyny wiszą na ścianach warszawskich budynków. Ruch oporu, wg. książki Robertsa, istniał chyba tylko we Francji i w Rosji. Roberts jednak zauważył Powstanie Warszawskie i szczerze wyznał, że jest to temat praktycznie na Zachodzie nieznany. Jednak np. docenił wkład polskich dywizjonów w wojnie o Anglię. I choć to kolejny nieświadomy naszych, polskich dziejów, zachodni autor, to jednak czyta się go znakomicie, jego analizy są śmiałe i niepozbawione racjonalności. Zapewne historycy lub miłośnicy WWII niewiele zyskają po lekturze „ The Storm of War” (angielski tytuł),ale laik, bądź po prostu ciekawski czytelnik dowie się mnóstwa informacji o wydarzeniach tej wojny, jak również przybliży mu ona jej bohaterów (np. słynne, rewelacyjne cytaty gen. Pattona). Mnie np. zaskoczyła informacja o nagraniach około 64 tysięcy rozmów niemieckich oficerów przetrzymywanych jako jeńców w Trent Park, a które wydobył niedawno na światło dzienne niemiecki historyk Neitzel Sönke. Wyłania się z nich wiedza, iż zwykli oficerowie Wermachtu czy innych formacji niemieckich wiedzieli o mordowaniu Żydów albo innych zbrodniach wojennych, co przekreśla długoletnią narrację Niemców, że o takich zbrodniach wiedziano tylko w SS czy Waffen-SS.
Myślę, że każdy pozytywnie zaskoczy się choćby fragmentem tej książki. Ja do tego stopnia, że po przeczytaniu ebooka postanowiłem zakupić papierowy egzemplarz na półkę.
P.S. Polski wydawca ebooka musi zastosować porządną korektę. Czytałem bowiem jednocześnie na zmianę angielskiego i polskiego ebooka i m.in. mnóstwo danych statystycznych jest po prostu w polskim tłumaczeniu ebookowym błędna.

Umiejętność pisania łącząca surową historyczną syntezę z beletrystycznym polotem nie każdemu autorowi jest dana. Andrew Roberts jednak ją posiadł i wplątuje czytelnika w fascynującą przygodę z historią II Wojny Światowej. Dość ściśle trzymając się chronologii opisuje walki, wydarzenia polityczne, uzupełniając je mnóstwem cytatów, ciekawostek, często łącząc własną analizą....

Dobra książka, ale nawet gdybym nie zajrzał w metrykę wiedziałbym, że została napisana przez angielskiego naukowca, a nie po prostu przez naukowca. Ma to swoje dobre i złe strony. Ostro np. potraktował Francuzów i słusznie, ale zbyt wiele zasług przypisuje rodakom a szczególnie Churchillowi. Kwestia polska w różnych aspektach potraktowana pewnie tak jak na to zasługuje w oczach człowieka zachodu i nie ma się co z tym spierać. Roberts przynajmniej rozróżnia Powstanie w Getcie Warszawskim od Powstania Warszawskiego, wspomniał o polskich matematykach, którzy rozszyfrowali Enigmę, choć mógłby bardziej docenić ich zasługi szczególnie w ostatnim - podsumowującym wojnę - rozdziale. Dużo przesady jest w tezie - przedstawiam ją w wielkim skrócie - że Niemcy byli najlepszymi żołnierzami w czasie IIWŚ, mieli wspaniałych dowódców, a przegrali albo przegrali tak szybko przez ideologiczne zaślepienie Hitlera. Efektowna ale za daleko idąca myśl.
Książka naprawdę ciekawa, dobrze napisana, ze starannie dobranymi i wartościowymi cytatami, które zapadają w pamięć.

Dobra książka, ale nawet gdybym nie zajrzał w metrykę wiedziałbym, że została napisana przez angielskiego naukowca, a nie po prostu przez naukowca. Ma to swoje dobre i złe strony. Ostro np. potraktował Francuzów i słusznie, ale zbyt wiele zasług przypisuje rodakom a szczególnie Churchillowi. Kwestia polska w różnych aspektach potraktowana pewnie tak jak na to zasługuje w...

Bardzo dobra książka dla każdego chcącego liznąć II WŚ

Bardzo dobra książka dla każdego chcącego liznąć II WŚ

Dobrze napisana historia II WS.

Dobrze napisana historia II WS.

Książka w zwięzły sposób przedstawia historię drugiej wojny światowej.
Autor szybko "przelatuje" przez wydarzenia przed 39r. W skrótowy sposób przedstawia też kampanię wrześniową. Trochę więcej miejsca poświęca wojnie zimowej ZSSR z Finlandią, inwazji na Danię i Norwegię. Obszerny opis zaczyna się od ataku Trzeciej Rzeszy na Francję. Autor prezentuje sylwetki głównodowodzących, zwłaszcza tych alianckich. W trakcie prezentowania historii wskazuje błędy popełniane przez polityków i dowódców. Duże znaczenie przypisuje działaniom na Atlantyku. Moim zdaniem, zdecydowanie mniej miejsca poświęca wojnie na Pacyfiku w stosunku do frontów w Europie. Rozczarowaniem jest ostatni, podsumowujący rozdział, napisany w stylu "co by było gdyby."

Książka w zwięzły sposób przedstawia historię drugiej wojny światowej.
Autor szybko "przelatuje" przez wydarzenia przed 39r. W skrótowy sposób przedstawia też kampanię wrześniową. Trochę więcej miejsca poświęca wojnie zimowej ZSSR z Finlandią, inwazji na Danię i Norwegię. Obszerny opis zaczyna się od ataku Trzeciej Rzeszy na Francję. Autor prezentuje sylwetki...

Książkę można polecić zarówno wytrawnym znawcom II wojny światowej, jak i sympatykom tego okresu, choć niekoniecznie zaczytującym się każdą pozycją na temat tego konfliktu (należę do tej drugiej grupy). II wojna światowa wciąż pobudza wyobraźnię zarówno swoją straszliwą spektakularnością, jak i momentami zwrotnymi w tej wielkiej konfrontacji mocarstw. Autor stara się pisać ciekawym językiem, nie unika anegdot, jednocześnie zachowując względną chronologię i porządek wydarzeń. Nie podchodzi do wielu momentów II wojny, jako momentów "oczywistych" (czyli np. że Niemcy nie mogli pokonać Anglii - owszem mogli, gdyby dłużej bombardowali wszystkie ważniejsze lotniska zamiast później skupić się na Londynie, czy gdyby wcześniej rozbudowali swoją flotę u-bootów). Niemcy według Autora mogli także pokonać ZSRR, gdyby konsekwentniej napierali grupą armii Środek na Moskwę w 1941, zamiast rozpraszać siły na cele poboczne, takie np. jak Kijów. Roberts potrafi także zachować umiar w ocenie strategicznych umiejętności Adolfa Hitlera - nie stawia tu skrajnych opinii, że był nieudolnym taktykiem (sukcesy Niemiec z lat 1939-1941 nie byłyby możliwe bez jego uporu),ale też nie gloryfikuje jego rzekomego geniuszu (błędy wojenne z lat 1942-1945 można w przeważającej części zapisać na konto Fuhrera, który stale przenosił bez ładu i składu swoich generałów oraz upierał się przy sztywnej i mało elastycznej obronie zdobytego terytorium). Książka nie jest jednak wolna od przesadnych, anglosaskich akcentów, Autor rozpisuje się za dużo na temat frontu zachodniego (np. działania w Afryce Północnej, które choć ciekawe, miały marginalne znaczenie dla całej wojny -skądinąd Niemcy i na tym froncie, mogli przy lepszej strategii również według Robertsa wygrać). Można w książce znaleźć trochę wzmianek o Polakach (najwięcej siłą rzeczy w pierwszym rozdziale nt. początków wojny),są to z reguły pozytywne oceny, choć dość powierzchowne i mało akcentujące obecność naszych wojsk w całym konflikcie. Pokazuje to niestety miejsce Polski w szeregu, że nie byliśmy jakimś istotnym sojusznikiem dla zachodnich aliantów po klęsce w kampanii wrześniowej. Roberts nie jest też apologetą ZSRR, zauważa zbrodnie tego kraju, który desperacko walczył o przetrwanie w 1941 (a właściwie jego przywódca Józef Stalin). Zupełną nowością dla mnie był opis działań wojennych w Birmie, min. długi odwrót wojsk brytyjskich oraz plany Japonii na temat zaatakowania Indii. Książka pozwoliła mi bardzo odświeżyć swoją wiedzę na temat II wojny i ugruntować się w przekonaniu, że wygrywa w zasadzie ten, kto popełni mniej błędów oraz potrafi w odpowiednim momencie słuchać mądrych doradców (podstawowym błędem Hitlera było to, że za rzadko słuchał swoich lepszych generałów, a potrafił to robić Churchill, czy nawet Józef Stalin).

Książkę można polecić zarówno wytrawnym znawcom II wojny światowej, jak i sympatykom tego okresu, choć niekoniecznie zaczytującym się każdą pozycją na temat tego konfliktu (należę do tej drugiej grupy). II wojna światowa wciąż pobudza wyobraźnię zarówno swoją straszliwą spektakularnością, jak i momentami zwrotnymi w tej wielkiej konfrontacji mocarstw. Autor stara się pisać...