Hmm... zastanawiam się jak ocenić tę książkę. Z początku wydawała się niezrozumiała, trochę powolna fabuła nużyła mnie i sprawiała że z coraz mniejsza chęcią sięgałam po nią. Mitologia plemion syberyjskich, Wielki modrzew z wieloma poziomami i niszcząca wszystko Ruda Sfora jakby wrzucone do jednego wora, wstrząśnięte nie zmieszane. Do czasu. W ponad połowie coś drgnęło, wszystkie wątki zaczęły okładać się w coś na kształt akcji. Po naradzie, gdy atmosfera zaczęła gęstnieć poczułam jak grunt pali się pod nogami bohaterom i już książka stała się moim nieodłącznym atrybutem. Aż do ostatniej strony.
Ruda sfora nabrała impetu i finiszowała w pięknym stylu. Tak jak lubię a nieoczywista puenta wymagająca od czytelnika wysilenia kilku szarych komórek nie zawiodła mnie w każdym calu.
Podsumujmy. Ruda sfora nie jest dla czytelników chcących wrażeń. Uważam że to kawal dobrej literatury dla czytelnika cierpliwego który rozsmakuje sie w znakomicie przyprawionym, dobrze upieczonym kawałku świetnej fantastyki dopieszczony w każdym calu zgrabną kobiecą dłonią. Mimo długiego i mozolnego rozbiegu warta przeczytania. Polecam :)

Hmm... zastanawiam się jak ocenić tę książkę. Z początku wydawała się niezrozumiała, trochę powolna fabuła nużyła mnie i sprawiała że z coraz mniejsza chęcią sięgałam po nią. Mitologia plemion syberyjskich, Wielki modrzew z wieloma poziomami i niszcząca wszystko Ruda Sfora jakby wrzucone do jednego wora, wstrząśnięte nie zmieszane. Do czasu. W ponad połowie coś drgnęło,...