[opinia ukazała się także na moim blogu: http://paskudnerecenzje.blogspot.com/ ]

Nad tym, co dzieje się po śmierci ludzie zastanawiają się od wieków. Ile kultur, tyle teorii i wierzeń. Złoczyńcy idący do piekła, samobójcy plątający się między wymiarami i wiele innych... Temat już od dawien dawna inspirował pisarzy. Jedną z książek zawierający ten motyw jest "Invocato" Agnieszki Tomaszewskiej.
Intrygująca okładka oraz płynny, mroczny opis mają zachęcić czytelnika do sięgnięcia po tę pozycję. Zachęcają, jak najbardziej, jednak oczekiwania szybko ścierają się z rzeczywistością.
Główną bohaterką powieści jest kobieta, nazywająca siebie Lilith Novak. Młoda dziewczyna, która trafiła do Miasta Samobójców poprzez Inwokację. Jedyna żywa, która przebywa w zaświatach. Pyskata i zadziorna, kochanka sierżanta. Skąd dokładnie się wzięła? Jaka jest jej historia? Nie na wszystkie pytania odpowie nam ta książka.
Świat astralny w "Invocato" z jednej strony jest zbudowany oryginalnie i bardzo przejrzyście, z drugiej zaś ma wiele niedociągnięć. Na miejsce akcji składa się nasza Ziemia oraz miasta dryfujące nad nią, do których trafiają dusze po śmierci. Znajdują się w nich umarli, którzy nie mogą zaznać spokoju. Dusze zagubione, dusze samobójców... Dusze zagubione w świecie astralnym już dawno nie przejawiają oznak zagubienia, samobójcy nie mają depresji a co dzieje się z pozostałymi duszami...? Nie wiadomo. Tak samo jak nie wiadomo, skąd wzięły się te miasta, nie poznamy genezy ich powstania oraz jakiejś historii. Wiemy tylko, że miejsca te rozrastają się dosyć szybko, gdyż pośmiertnie możemy rozmnażać się, "żyć normalnie", ba! nawet umrzeć jeszcze raz! Lilith, zwana przez swoich kolegów Burą trafia do jednostki zajmującej się walką z demonami. Szybko okazuje się, że jest pojętna i bardzo sprytna. Bohaterowie "Invocato" to ogromny plus tej książki. Choć jest ich multum, każda z postaci ma własną osobowość, silne fundamenty oraz głęboką psychikę. Budzą sympatię, powodują ciekawość i sprawiają, że aż chce się czytać. Gdyby nie ten element powieści, czyli nacisk na jak największą wiarygodność postaci, prawdopodobnie odpuściłabym sobie lekturę w przedbiegach.
Niestety, książka ma bardzo poważne wady. Jedną z nich jest styl narracji. Pomimo tego, iż jest pisana językiem dowcipnym i błyskotliwym, humor sytuacyjny niesamowicie podnosi komfort czytania, to jest pisana bardzo chaotycznie. Autorka w ciągu jednego akapitu potrafi zmienić punkt widzenia jednej postaci na drugą. Często również zaczyna podrozdział nie informując, kto dokładnie wykonuje opisywane czynności, kto wypowiada konkretną formułę, ani co dokładnie się dzieje. Jeśli był to celowy zabieg, to niestety spalił na panewce. Do tego dialogi, choć bystre i zabawne, często są równie chaotyczne jak sama narracja. Często zastanawiałam się, kto z kim toczy rozmowę, wracając raz po raz na początek sceny i nie dowiadując się niczego nowego.
Wiele sytuacji oraz wątków książki jest niedociągniętych lub niedokończonych. Rozumiem, że "Invocato" jest pierwszym tomem, więc można to wybaczyć. Tajemniczości jest tutaj jednak nadmiar, co również powoduje zmęczenie.

Powieść Agnieszki Tomaszewskiej jest debiutem, i jak na debiut wypada nie najgorzej. Mam nadzieję, że kolejne tomy nie przyniosą jednak takiego rozczarowania.

[opinia ukazała się także na moim blogu: http://paskudnerecenzje.blogspot.com/ ]

Nad tym, co dzieje się po śmierci ludzie zastanawiają się od wieków. Ile kultur, tyle teorii i wierzeń. Złoczyńcy idący do piekła, samobójcy plątający się między wymiarami i wiele innych... Temat już od dawien dawna inspirował pisarzy. Jedną z książek zawierający ten motyw jest "Invocato"...