Z autorką spotykam się po raz pierwszy i od razu się zaprzyjaźniłyśmy. Już zaczęłam szukać kolejnych książek dostępnych w Polsce.

Książka porusza tematy odpowiedzialności, dojrzałości. Nutka tajemniczości, interesujące tło historyczne. Po przeczytaniu chce się więcej.

Główna bohaterka została wyposażona w bogatą paletę zalet. Potrafi wyrażać swoje zdanie i ma raczej silną osobowość, a jest przy tym delikatna - ciekawe połączenie cech charakteru jak na powieść z dawnych lat.

Zastosowano zasadę kontrastu, dwie młode kobiety -odpowiedzialna i lekkoduch. Dzięki temu zabiegowi możemy docenić dojrzałą osobowość postaci.

Mogłabym napisać coś więcej, ale nie chcę zdradzić treści, a jest ciekawie.

Polecam przez duże P.

Z autorką spotykam się po raz pierwszy i od razu się zaprzyjaźniłyśmy. Już zaczęłam szukać kolejnych książek dostępnych w Polsce.

Książka porusza tematy odpowiedzialności, dojrzałości. Nutka tajemniczości, interesujące tło historyczne. Po przeczytaniu chce się więcej.

Główna bohaterka została wyposażona w bogatą paletę zalet. Potrafi wyrażać swoje zdanie i ma raczej silną...

bardzo fajna książka. opisuje losy dziewczyny przed I wojną światową i podczas niej. spisek szpiegowski trochę naiwny, ale fajnie ubarwił książkę. losy dziecka bardzo przejmujące dla mnie chociaż wszystko od początku dobrze się zapowiada.

bardzo fajna książka. opisuje losy dziewczyny przed I wojną światową i podczas niej. spisek szpiegowski trochę naiwny, ale fajnie ubarwił książkę. losy dziecka bardzo przejmujące dla mnie chociaż wszystko od początku dobrze się zapowiada.

Powieść nie jest zła...Choć przewidywalna, trochę naiwna. Niby jest wojna, ale nikt nie ginie, problemy rozwiązują się w pięć minut. Już na początku można się domyślić kto z kim weźmie ślub i kto jest kim na prawdę.
Książkę szybko się czyta, ponieważ więcej w niej dialogów niż opisów.

Powieść nie jest zła...Choć przewidywalna, trochę naiwna. Niby jest wojna, ale nikt nie ginie, problemy rozwiązują się w pięć minut. Już na początku można się domyślić kto z kim weźmie ślub i kto jest kim na prawdę.
Książkę szybko się czyta, ponieważ więcej w niej dialogów niż opisów.

Sięgnęłam, bo stała na regale w obecnie wynajmowanym przeze mnie mieszkaniu. Sięgnęłam, bo miałam ochotę na coś odmóżdżającego, pozwalającego zabić czas. No i czas (a konkretnie noc) został zabity.

Fabuła jest kompletnie banalna, przewidywalna. Styl pisania Autorki również nie jest wybitny. Ponadto bardzo denerwowało mnie powtarzanie się Autorki. A jeszcze ponadto nie lubię, ale to bardzo nie lubię książek o tematyce historycznej, a wojennej to już w ogóle. "Czas na milczenie" było chyba pierwszą (a na pewno jedną z pierwszych i nielicznych) powieści o tematyce wojennej, którą przeczytałam od deski do deski.

Czy polecam? Na odmóżdżenie - tak. Szukającym ambitnej literatury - raczej nie.

Sięgnęłam, bo stała na regale w obecnie wynajmowanym przeze mnie mieszkaniu. Sięgnęłam, bo miałam ochotę na coś odmóżdżającego, pozwalającego zabić czas. No i czas (a konkretnie noc) został zabity.

Fabuła jest kompletnie banalna, przewidywalna. Styl pisania Autorki również nie jest wybitny. Ponadto bardzo denerwowało mnie powtarzanie się Autorki. A jeszcze ponadto nie...

Bardzo się zawiodłam, gdyż:
1. Fabuła jest szablonowa. Taka typowa, wręcz nudna.
2. watki szybko się zaczynają, rozwijają i natychmiast kończą.
3. Dialogi są zwyczajne. Nic wyszukanego, nic niezwykłego.
4. Wszystko za szybko się dzieje.

Atuty? (a raczej atut)
1. Opisy: ładnie skomponowane, można sobie wszystko cudownie wyobrazić.

Autorka napisała tę książkę, jak widać, w pośpiechu i po łepkach. Nie lubię jak się tak traktuje książki. Talent musi być rozwijany. Nie należy się spieszyć i ponaglać weny. Czasami lepiej warto odczekać i ponownie usiąść i napisać rozdział. Mam wrażenie, jakby pani Philippa siedziała na krześle z pineskami. Byle jak, byle co, naprawdę się zwiodłam.... ;/

Bardzo się zawiodłam, gdyż:
1. Fabuła jest szablonowa. Taka typowa, wręcz nudna.
2. watki szybko się zaczynają, rozwijają i natychmiast kończą.
3. Dialogi są zwyczajne. Nic wyszukanego, nic niezwykłego.
4. Wszystko za szybko się dzieje.

Atuty? (a raczej atut)
1. Opisy: ładnie skomponowane, można sobie wszystko cudownie wyobrazić.

Autorka napisała tę książkę, jak widać, w...

Philippa Carr to jeden z pseudonimów Victorii Holt, która jest znana w Polsce z romansów historycznych. Autorka kreśli tło historyczne, lecz nie pozwala by historia przytłoczyła fabułę, pełną wątków sensacyjnych i miłosnych.Dalsze losy bohaterów w książce pt. "Nić babiego lata". Polecam na długie jesienne wieczory, można na chwilę zapomnieć o rzeczywistości i przenieść się do 1914 roku.

Philippa Carr to jeden z pseudonimów Victorii Holt, która jest znana w Polsce z romansów historycznych. Autorka kreśli tło historyczne, lecz nie pozwala by historia przytłoczyła fabułę, pełną wątków sensacyjnych i miłosnych.Dalsze losy bohaterów w książce pt. "Nić babiego lata". Polecam na długie jesienne wieczory, można na chwilę zapomnieć o rzeczywistości i przenieść się...

swietnie sie czyta

swietnie sie czyta

Czasem lubię sobie sięgnąć po powieść pani Carr (vel Holt:)) - dobra odskocznia od bardziej ambitnych książek i na pewno dobre czytadło do poduchy...

Czasem lubię sobie sięgnąć po powieść pani Carr (vel Holt:)) - dobra odskocznia od bardziej ambitnych książek i na pewno dobre czytadło do poduchy...

Bardzo lubiłam tą serię, a czytałam ją w wieku lat 17 ... :-)

Bardzo lubiłam tą serię, a czytałam ją w wieku lat 17 ... :-)