Już w chwili wydania nie był to zbyt dobry zbiór opowiadań - tak pod względem fabularnym, jak i literackim - a co dopiero mówić o czasach dzisiejszych...

Książeczka zawiera sześć opowiadań, z których chyba żadne nie zasługuje obecnie na większą uwagę. "Śledztwo" jest koślawym kryminałem w kostiumie SF (ot, wsiąkło kilka statków w kosmosie),zamkniętym w sposób zwyczajnie rozczarowujący. "Autotranslacja", swego czasu nawet nagrodzona, jest pełna chaosu i osobliwego podejścia do rzeczywistości (ludzie likwidują bazę na obcej planecie, bo obcy zasiali na niej życie i natychmiast ich "wyprosili"). "Komórki do wynajęcia" serwują kuriozalną wymianę statków (obcy przejmują ziemski statek, załodze zostawiając wrak sprzed setek lat). "Stan wyższej konieczności" zdumiewa tak koncepcją przepisów przyszłości (jak chodzi o ocalenie własnego życia, to w zasadzie bezkarnie można odparować kogokolwiek),jak i okolicznościami przeprowadzenia testu. "Nowa teoria nieskończoności" rozczula idiotyczna puentą (pracownik uczelni kontroluje postępy prac u naukowca budującego udoskonalony mikroskop elektronowy). "Konflikt" zaś jest nieciekawą wariacją nt. pierwszego kontaktu (sam sposób zetknięcia się ludzi z przedstawicielem obcej rasy może jeszcze i ujdzie, ale psychologia postaci leży tu i kwiczy wyjątkowo jaskrawo).

Dla sympatyków starej polskiej fantastyki byłoby to więc może i do przełknięcia, ale oprócz marnych dialogów, kiepskiej psychologii postaci i staroświeckiego podejścia do lotów kosmicznych mamy tu dodatkowe elementy, które utrudniają lekturę w sposób wydatny. Wśród nich są m.in. irytujące zdrobnienia (grocik, guziczek, lampeczka, siateczka, iskierki, kupka złomu),komplementowane swego czasu neologizmy, z których części nie sposób rozszyfrować (miant, aupok, aproxymatory, ensory, radiovidex, kosmoawionetka, tercer, plaglas - zamiast pleksiglasu, plaser - prawdopodobnie pistolet laserowy, ale od wielu lat plaser to podbijarka do torów, koeanowe lepiszcze),całość zaś wieńczą słowa z zupełnie innej epoki, wyjątkowo mocno się gryzące z niby nowoczesną treścią (jednakowoż, przeto, łacno, do tego wszędzie się drepcze, a nie chodzi). Z innych rzeczy jest jeszcze zupełnie niezrozumiałe określenie kolorystyczne "bagrowosiny", a także humorystyczne z dzisiejszego punktu widzenia wyznaczanie kursu (rozwijany na połowę pulpitu sterowniczego papierowy patrogram),przeprowadzanie procedury startowej (w razie braku niezbędnego do startu "sprzężenia nawigacyjnego" "kieruję się jedynie słońcem"),lądowanie (obsługa lądowiska przygotowuje "siłowy komin") i tajemnicza minusowa trajektoria.

Można więc po książeczkę sięgnąć, ale raczej w sytuacji, gdy z rzeczy do czytania zostały nam już tylko etykiety na słoikach...

Już w chwili wydania nie był to zbyt dobry zbiór opowiadań - tak pod względem fabularnym, jak i literackim - a co dopiero mówić o czasach dzisiejszych...

Książeczka zawiera sześć opowiadań, z których chyba żadne nie zasługuje obecnie na większą uwagę. "Śledztwo" jest koślawym kryminałem w kostiumie SF (ot, wsiąkło kilka statków w kosmosie),zamkniętym w sposób zwyczajnie...