"Zbrodnia i kara" jest przede wszystkim powieścią psychologiczną, jednak filozofowie na pewno znajdą w niej coś dla siebie. Warto zwrócić uwagę na obecne w książce elementy filozofii egzystencjalnej, kształtującej się właśnie za czasów Dostojewskiego.
Główny bohater Rodion Raskolnikow jest zwykłym człowiekiem, lecz uważa się za kogoś więcej, za – jak by to określił Fryderyk Nietzsche – nadczłowieka, któremu przysługuje prawo do tworzenia nowych wartości, bez względu na ogólnie pojmowaną moralność. To przeświadczenie oraz chęć sprawdzenia się doprowadziło do zbrodni. Raskolnikow jest przykładem człowieka, który w momencie podjęcia decyzji zabicia lichwiarki sam zdeterminował dalsze swoje życie. Ale Rodion nie jest postacią do końca złą. Mówiąc za Kierkegaardem zawieszona etyka nie ginie. Rodion jest człowiekiem wrażliwym, chociaż opanowany przez szaleństwo. Jednakże ta pozytywna strona jego osobowości pozwoliła mu na wydostanie się z obsesji, doprowadziła do przyznania się do winy i poniesienia kary. Świadomość stała się dla niego zarówno przekleństwem, jak i uwolnieniem.
Dzieło Fiodora Dostojewskiego czytałam wielokrotnie i za każdym razem znajdowałam w nim coś innego i ważnego. Na pewno zmusza do głębokiego zastanowienia się i refleksji nad prawdami uniwersalnymi,
Polecam, polecam, polecam... mimo że lektura "Zbrodni i kary" nie poprawia nastroju czytającego i nie należy do książek lekkich, łatwych i przyjemnych.

"Zbrodnia i kara" jest przede wszystkim powieścią psychologiczną, jednak filozofowie na pewno znajdą w niej coś dla siebie. Warto zwrócić uwagę na obecne w książce elementy filozofii egzystencjalnej, kształtującej się właśnie za czasów Dostojewskiego.
Główny bohater Rodion Raskolnikow jest zwykłym człowiekiem, lecz uważa się za kogoś więcej, za – jak by to określił...