...jest mi ciasno, potwornie ciasno, nie mieszczę się w niczym, zupełnie tak, jakbym nagle wyrosła z pończoch, z butów, ze spódnicy, z bluzki, wszystko jest za małe, wszystko mnie dusi. Czy to przez zegarek Maryli, czy przez to, że świat jest pasjonujący, a ja dotąd nie zauważyłam tego?".

...jest mi ciasno, potwornie ciasno, nie mieszczę się w niczym, zupełnie tak, jakbym nagle wyrosła z pończoch, z butów, ze spódnicy, z bluzk...

Czy można życie odkładać do pojutrza? Przecież w końcu liczy się każda chwila i żadnej nie można, ot tak sobie, wykreślić".

Czy można życie odkładać do pojutrza? Przecież w końcu liczy się każda chwila i żadnej nie można, ot tak sobie, wykreślić".

Mam wszystko, a jednocześnie czuję, że nie mam nic. Zaczynam nienawidzić przedmiotów, rzeczy, czy ty to rozumiesz? (...)Wiem, stwarzają mi taki dom, bo chcą, żebym była szczęśliwa. Ale czy to jest szczęście...? -Nie. To jest wyłącznie wygodne życie, do którego każdy ma prawo - odpowiedział Krzysztof spokojnie. -A jeżeli to staje się treścią? - zapytała Agnieszka zaczepnie. -Wtedy staje się klęską. -Więc widzisz! - zawołała triumfująco. -Wydaje mi się, że jesteś daleka od klęski... - powiedział Krzysztof cicho".

Mam wszystko, a jednocześnie czuję, że nie mam nic. Zaczynam nienawidzić przedmiotów, rzeczy, czy ty to rozumiesz? (...)Wiem, stwarzają mi t...