„Wiedźma z Wilżyńskiej Doliny” to zbiór opowiadań o Babuni Jagódce, wioskowej wiedźmie i całej wsi, w której Babunia niejednokrotnie namieszała, ale też i pomogła. Opowiadania płynnie się łączą, tworząc ciągłą opowieść, co pomagało mi przetrwać gatunek, którego nie lubię, czyli właśnie opowiadania. Całość dzieje się w fikcyjnym świecie, ewidentnie opartym na naszym gdzieś w okolicach Średniowiecza, jak i na wnikliwej analizie wiejskiej mentalności. Anna Brzezińska stworzyła lekko ironiczny i komediowy obraz mieszkańców wsi jak i warstwy rządzącej, czyli wszelkich panów i książąt.

Sama Babunia, główna bohaterka opowiadań, trzyma się na uboczu w swojej chatce, nie lubi być mieszana do życia sąsiadów, a każdy przyjezdny bierze ją za żebraczkę. Należny sobie szacunek otrzymuje od mieszkańców Wilżyńskiej Doliny, którzy szukają jej pomocy, kiedy mają problemy, na co dzień obchodząc się niczym z śmierdzącym jajkiem ze strachu, żeby nie zamieniła np. w świnię… Babunia często używa magii, ale częściej zwykłego sprytu, dzięki czemu sprawia wrażenie jedynej inteligentnej tam osoby. I bynajmniej nie należy dać się zwieść słodkiemu brzmieniu określenia „Babunia”. To złośliwa starucha, która nigdy nie przepuści okazji, by coś dla siebie uzyskać, chociaż ostatecznie ma dobre serce.

Autorka pisze dobrze, bardzo się starała – wszystko jest napisane i mówione językiem staropolskim i gwarą, dzięki czemu od razu zostajemy przeniesieni do tamtego świata. I niby nie mam się do czego przyczepić, ale jakoś zbiór tych opowiadań mnie nie porwał, choć kilka pierwszych historii mi się podobało. Jednak im dalej, tym coraz trudniej przyswajałam sobie treść i dawało o sobie znać znużenie. Mam kilku takich polskich autorów, którzy choć piszą w porządku i nawet mi się podoba, to prędzej czy później znudzę się i nie potrafię wytrwać do końca. Tutaj wytrwałam – trzy ostatnie opowiadania przerzucając co kilka stron.

Dlatego trudno mi stwierdzić, czy polecam. Nigdy się nie zachwycałam powieściami Anny Brzezińskiej, chociaż swoich fanów na pewno ma. Ocena taka mieszana.

„Wiedźma z Wilżyńskiej Doliny” to zbiór opowiadań o Babuni Jagódce, wioskowej wiedźmie i całej wsi, w której Babunia niejednokrotnie namieszała, ale też i pomogła. Opowiadania płynnie się łączą, tworząc ciągłą opowieść, co pomagało mi przetrwać gatunek, którego nie lubię, czyli właśnie opowiadania. Całość dzieje się w fikcyjnym świecie, ewidentnie opartym na naszym gdzieś w...