Książka jest przepiękna, skłania do refleksji, kończy się z wielkim niedopowiedzeniem. Jestem zachwycona

Książka jest przepiękna, skłania do refleksji, kończy się z wielkim niedopowiedzeniem. Jestem zachwycona

odsłuchałam audiobooka. lekka, nadaje się do filmowego dramatu

odsłuchałam audiobooka. lekka, nadaje się do filmowego dramatu

Książka bardzo nierówna. Z jednej strony są fragmenty dobrze przemyślane, wciągające, które czyta się błyskawicznie. Z drugiej, dłużyzny, skróty myślowe. Mimo wielu niezłych pomysłów, czytanie męczy... A powinno sprawiać radość

Książka bardzo nierówna. Z jednej strony są fragmenty dobrze przemyślane, wciągające, które czyta się błyskawicznie. Z drugiej, dłużyzny, skróty myślowe. Mimo wielu niezłych pomysłów, czytanie męczy... A powinno sprawiać radość

Po pierwszych kilku rozdziałach liczyłam na to, że będzie to książka z dreszczykiem. Tak szybko i tak banalnymi metodami udało się Wernerowi Wernerowi, czyli głównemu bohaterowi, zdominować niesfornego czternastolatka, który trafił pod jego kuratelę, że liczyłam na nieoczekiwany zwrot akcji. I rzeczywiście nastąpił. Zostałam poczęstowana dużą dawką taniej psychologii, dziwacznymi rozterkami ludzi, którzy nie umieją się zaangażować w stały związek. Mnóstwo truizmów i dłużyzn tłumaczonych tym, że najtrudniej opisać zwykły dzień, który nie obfituje w nieoczekiwane wydarzenia. Może i tak, ale naprawdę znudziła mnie ta książka.

Po pierwszych kilku rozdziałach liczyłam na to, że będzie to książka z dreszczykiem. Tak szybko i tak banalnymi metodami udało się Wernerowi Wernerowi, czyli głównemu bohaterowi, zdominować niesfornego czternastolatka, który trafił pod jego kuratelę, że liczyłam na nieoczekiwany zwrot akcji. I rzeczywiście nastąpił. Zostałam poczęstowana dużą dawką taniej psychologii,...

Nie do końca wiem co o tej książce napisać. Kupiłam ją w jakiejś promocji ponieważ mój wzrok przyciągnęła okładka. Teraz mam mieszane uczucia. W tej książce jest trochę obyczajówki z elementami psychologii i nawet filozofii, zaczątek romansu i poradnik dla rodziców. Bohater Werner Werner nie ma żadnego konkretnego wykształcenia, doświadczenia, ambicji ani wiedzy ( tak się przynajmniej przedstawia) a nagle w kontaktach ze swoim podopiecznym okazuje się, że jest niemal omnibusem, chodzącą encyklopedią, do tego jeszcze MacGyverem. To do mnie nie przemawia.

Nie do końca wiem co o tej książce napisać. Kupiłam ją w jakiejś promocji ponieważ mój wzrok przyciągnęła okładka. Teraz mam mieszane uczucia. W tej książce jest trochę obyczajówki z elementami psychologii i nawet filozofii, zaczątek romansu i poradnik dla rodziców. Bohater Werner Werner nie ma żadnego konkretnego wykształcenia, doświadczenia, ambicji ani wiedzy ( tak się...

70/2016 (A)

70/2016 (A)

Książka z typu; lekka, miła i przyjemna. Jakbym miał zakwalifikować, to coś między romansem, a relacjami w rodzinie, oraz spraw męsko-damskich, - czyli obyczajowa. Napisana z humorem, ale i tezami prawie filozoficznymi nad sensem życia, a właściwie - co jest naprawdę ważne w życiu i czym się kierować, by sprawiało ono przyjemność i nie wydawało się "zmarnowane". W pierwszej części jest to zabawna historyjka trochę naciągana (ale przecież coś musi się dziać - jak zauważa sam autor),zaś w drugiej części (trochę nudniejszej) są mniej lub bardziej trafne przemyślenia egzystencjalne. Zakończenie też nie jest sztampowe, więc czytając nie bądźmy pewni, że już wiemy jak się co potoczy. Po wysłuchaniu kilku książek mówionych wiem już, jak ważny jest odpowiedni lektor - tu Jacek Kałucki stanął na wysokości zadania, co zaowocowało zapewne jedną gwizdką więcej ;) Polecam tę książkę na odprężenie i kilka uśmiechów.

Książka z typu; lekka, miła i przyjemna. Jakbym miał zakwalifikować, to coś między romansem, a relacjami w rodzinie, oraz spraw męsko-damskich, - czyli obyczajowa. Napisana z humorem, ale i tezami prawie filozoficznymi nad sensem życia, a właściwie - co jest naprawdę ważne w życiu i czym się kierować, by sprawiało ono przyjemność i nie wydawało się "zmarnowane". W...

Mogła być z tego lekka, przyjemna i zabawna książka o nieco nietypowym opiekunie zbuntowanego nastolatka.
Mogła być powieść psychologiczna o dojrzewaniu trójki bohaterów.
Mógł być romans-nieromans, książka o damsko-męskich relacjach.
A jest - wszystkiego po trochę, a w efekcie nie wiadomo, co.
Dialogi sztuczne, postacie kompletnie niewiarygodne psychologicznie i życiowo, tylko wątek humorystyczny jako-tako się broni.

Mogła być z tego lekka, przyjemna i zabawna książka o nieco nietypowym opiekunie zbuntowanego nastolatka.
Mogła być powieść psychologiczna o dojrzewaniu trójki bohaterów.
Mógł być romans-nieromans, książka o damsko-męskich relacjach.
A jest - wszystkiego po trochę, a w efekcie nie wiadomo, co.
Dialogi sztuczne, postacie kompletnie niewiarygodne psychologicznie i życiowo,...

Gdy tułając się wzdłuż stoisk z masą książek, zauważyłam Opiekuna, powiedziałam na głos "To będzie dobra książka".

I się nie pomyliłam. Przyjemna, lekka i zabawna. Pozwalająca wynieść coś dla siebie samego. A po przeczytaniu zakończenia odparłam: "Panie Piotrze, kawał dobrej roboty!".

Jest to książka, z tych, do których chętnie się nie raz wraca.

Gdy tułając się wzdłuż stoisk z masą książek, zauważyłam Opiekuna, powiedziałam na głos "To będzie dobra książka".

I się nie pomyliłam. Przyjemna, lekka i zabawna. Pozwalająca wynieść coś dla siebie samego. A po przeczytaniu zakończenia odparłam: "Panie Piotrze, kawał dobrej roboty!".

Jest to książka, z tych, do których chętnie się nie raz wraca.

Wszystko w tej powieści jest jakieś niespójne. Bohater, który nigdy w życiu do niczego nie doszedł okazuje się być intelektualistą, znającym się na wielu rzeczach jak jakiś geniusz. Zbuntowany początkowo trzynastolatek, wagarujący i oglądający bajki, a zarazem chwilami wypowiadający się jak dorosły człowiek, za chwilę interesujący się malarstwem i przechadzający się po muzeach...Dialogi, które pewnie miały przykuć największą uwagę czytelnika, są takie... nierealne. W pewnej chwili zastanawiasz się "ale o co tu właściwie chodzi?". Czy to wciąga? Bynajmniej, raczej zniechęca do dalszego czytania.
I to silenie się autora na zabawność... "Odczekał, aż siądzie pierwsza, a później sam pozwolił opaść ciału w podchwytliwie przytulne rozgałęzienia mebla". Chyba poprzestanę na tym.
Bez komentarza.

Wszystko w tej powieści jest jakieś niespójne. Bohater, który nigdy w życiu do niczego nie doszedł okazuje się być intelektualistą, znającym się na wielu rzeczach jak jakiś geniusz. Zbuntowany początkowo trzynastolatek, wagarujący i oglądający bajki, a zarazem chwilami wypowiadający się jak dorosły człowiek, za chwilę interesujący się malarstwem i przechadzający się po...