Niestety te nie były aż tak dobre jak poprzednie które czytałem (Bilet na Tranai). Od pierwszego do 6 i 8 (Duch V) są bardzo groteskowe (mniej czy więcej głupkowatych) a reszta poważniejsze ( i te bardziej mi podeszły)
Diabelska maszyna 7/10 Facet pozyskuje maszynę produkującą nieograniczone ilości rzeczy. Wynikają z tego zabawne konsekwencje.
Pułapka 6/10 myśliwy znajduje cudowne sidła, które ściągają zwierzynę do pułapki.
Maszyna, która nie lubiła 7/10 Facet pozyskuje maszynę, która robi wszystko...
Najazd o świcie 5/10 - s-f mentalne z ultraprostym zakończeniem
Ciało 2/10 - naukowcy przeszczepiają umierającego geniusza w...
Bunt łodzi 5/10 Facet pozyskuje maszynę, która jest zdalnie sterowana
Broń ostateczna 7/10 - dałbym o wiele wyższą ocenę, ale zakończenie takie z magazynów centowych albo filmów klasy B.
Duch V 6/10 Do przedsiębiorstwa zgłasza się człowiek z ciekawą misją.
Rozdwojenie 8/10 - facet podróżuje w czasie aby...
Zła kuracja 8/10 - świat przyszłości gdzie na choroby psychiczne są specjalne maszynoterapie.
Pasażer na gapę 8/10 - naukowiec po wylądowaniu na Marsie znajduje pasażera na gapę.

Niestety te nie były aż tak dobre jak poprzednie które czytałem (Bilet na Tranai). Od pierwszego do 6 i 8 (Duch V) są bardzo groteskowe (mniej czy więcej głupkowatych) a reszta poważniejsze ( i te bardziej mi podeszły)
Diabelska maszyna 7/10 Facet pozyskuje maszynę produkującą nieograniczone ilości rzeczy. Wynikają z tego zabawne konsekwencje.
Pułapka 6/10 myśliwy...

Kilka niezłych opowiadań przeplecionych słabymi, stąd dość średnia ocena. Cztery z nich mają miejsce w tym samym uniwersum, gdzie dwóch głównych bohaterów wpada często na bardzo głupie pomysły i wdraża je w życie.

Część z nich bawi, część żenuje, tak więc ocena mocno indywidualna. Warto przeczytać dla tych kilku pozostałych dobrych tekstów. Mnie osobiście podobały się najbardziej świetny "Duch V", "Broń ostateczna", "Zła kuracja" i przezabawna "Pułapka".

Kilka niezłych opowiadań przeplecionych słabymi, stąd dość średnia ocena. Cztery z nich mają miejsce w tym samym uniwersum, gdzie dwóch głównych bohaterów wpada często na bardzo głupie pomysły i wdraża je w życie.

Część z nich bawi, część żenuje, tak więc ocena mocno indywidualna. Warto przeczytać dla tych kilku pozostałych dobrych tekstów. Mnie osobiście podobały się...

Fajne, dowcipne opowiadania SF, polecam zwłaszcza miłośnikom Williama Tenna lub opowiadań o Trurlu i Klapaucjuszu Lema :)

Fajne, dowcipne opowiadania SF, polecam zwłaszcza miłośnikom Williama Tenna lub opowiadań o Trurlu i Klapaucjuszu Lema :)

To kolejny zbiór opowiadań amerykańskiego pisarza, którego najbardziej znane, cenione i inspirujące opowiadania powstały w złotych dla science fiction czasach, w latach 50 i 60. Jednak w przypadku prozy Sheckleya mamy do czynienia z nieco innym niż złoto materiałem. Jego opowiadania przypominają raczej fajerwerki, które ze świstem wspinają się ku górze, eksplodują cudowną pointą i zostawiają czytelnika z rozdziawioną gębą. Najczęściej tak to właśnie wygląda. Czytam Sheckleya i czuję czystą, niemal dziecięcą radochę.

Zebrane w tym tomie opowiadania eksplorują (z drobnymi wyjątkami) problem relacji pomiędzy maszyną, urządzeniem, mechanizmem a jego twórcą – człowiekiem. Wszelkie nieszczęścia, nieporozumienia i problemy są wkalkulowane w pozorny komfort, jaki zawdzięczać może człowiek obecności wyręczających go urządzeń. Człowiek zaś, z pozoru skazany na sromotną klęskę w starciu z maszyną, niemal zawsze wychodzi zwycięsko z tej konfrontacji. Ludzka zdolność do improwizacji, zbawienny przebłysk geniuszu, spryt lub przypadek dają przewagę nad nieskończenie racjonalnym i precyzyjnym programem. Sheckley w nas wierzy. To przyjemna świadomość.

W pewnym momencie lektury zrozumiałem, dlaczego czułem niewyraźne ale odczuwalne mrowienie z tyłu głowy. Z czymś mi się te teksty kojarzyły. Czy opowiadania zebrane w „Diabelskiej maszynie” nie przypominają starych dobrych ludowych bajań, dubów smalonych, o sprytnym poczciwym chłopie, który potrafił nawet samego diabła oszwabić i wywieźć nomen omen w pole? W omawianym przypadku diabłem jest maszyna, pudło szczelnie wypchane plątaniną kabli i błyszczące diodami.

Powiem Wam tak – to są naprawdę proste opowiadania. Bohaterowie są płascy, sprowadzeni tylko i wyłącznie do poziomu kogoś, „kogo coś spotyka”. Nowoczesność jest sklejona z najbardziej oczywistych i chyba jednak naiwnych wyobrażeń dotyczących przyszłości. Kilka stron wystarczy, by rozwinąć koncept i dobiec do wyraźnej pointy. I wiecie co? To działa. Te starodawne (liczące sobie przecież prawie 70 lat teksty) mogą się podobać.

PS

Gdyby się Wam ta recenzja nie podobała, to w tym momencie przejadę się na plecach Zbigniewa Herberta, który w wierszu „Szachy” drżał na myśl o niesympatycznych konsekwencjach pojedynku komputera Deep Blue, który ograł samego Kasparowa.
„(…)
nuworysz
Deep Blue
rozpycha się po polach
uszytych z płaszcza arlekina
i drwiący ignorant
nafaszerowany
wszystkimi otwarciami
atakami obroną
a wreszcie radosnym
hallali nad zwłokami
przeciwnika

tak więc
królewska gra
przechodzi pod władzę
automatów
(…)”

To kolejny zbiór opowiadań amerykańskiego pisarza, którego najbardziej znane, cenione i inspirujące opowiadania powstały w złotych dla science fiction czasach, w latach 50 i 60. Jednak w przypadku prozy Sheckleya mamy do czynienia z nieco innym niż złoto materiałem. Jego opowiadania przypominają raczej fajerwerki, które ze świstem wspinają się ku górze, eksplodują cudowną...

Cenie sobie jego humor i inteligencje, rzadkość wśród pisarzy tego gatunku. Nie rozczaruje żadnego fana SF.

Cenie sobie jego humor i inteligencje, rzadkość wśród pisarzy tego gatunku. Nie rozczaruje żadnego fana SF.

Bardzo sympatyczny zbiór opowiadań s-f który pomimo tego, że skupiony raczej na maszynach porusza przeróżne wątki od podróży w czasie aż po psychoanalizę. Książkę czyta się szybko i lekko a najsympatyczniejsze są w niej opowiadania o duecie przedsiębiorców Gregora i Arnolda.

Bardzo sympatyczny zbiór opowiadań s-f który pomimo tego, że skupiony raczej na maszynach porusza przeróżne wątki od podróży w czasie aż po psychoanalizę. Książkę czyta się szybko i lekko a najsympatyczniejsze są w niej opowiadania o duecie przedsiębiorców Gregora i Arnolda.