Smoczy giermek Relkin odzyskuje w obecnym (piątym) tomie cyklu dobrą formę. Wprawdzie w części czwartej zabił kolejnego, złowrogiego czarnoksiężnika, ale nie rozkochał w sobie żadnej, egzotycznej księżniczki (a przynajmniej Autor nie powiadomił o tym ani samego bohatera, ani czytelników – bardzo prawdopodobne, że któraś, gdzieś wzdychała potajemnie do dzielnego, przystojnego i niekiedy uroczo naiwnego młodego żołnierza). Biedny Relkin musiał zadowolić się wspomnieniami o pozostawionej w dalekiej ojczyźnie narzeczonej. Obecnie C. Rowley wynagradza mu te wyrzeczenia i egzotyczne piękności dosłownie same wpadają w ramiona młodzieńca, a wysoko postawione i obdarzone magicznymi zdolnościami damy (należące do obydwu wrogich obozów) z trudem powstrzymują się, by nie uczynić tego samego. Całe szczęście, że dzieje się to „na krańcu świata” i narzeczona nigdy się o tym nie dowie (no, niewiele brakowało, smok Bazil Złamany Ogon mówi bowiem niekiedy szybciej niż myśli – uff, jednak się udało). Niejako w międzyczasie, zagubieni w dżunglach obcego kontynentu, Relkin i Bazil rozprawiają się z łowcami niewolników, stają się twórcami nowego państwa, a inne niszczą. Zresztą to odrażający, chociaż wyrafinowany twór, oparty na magii i niewolnictwie. Przy okazji okrutni i potężni magowie giną masakrowani już nie indywidualnie lecz tuzinami.
Fabuła opowieści nie poraża szczególną oryginalnością czy zaskakującymi zwrotami akcji, toczy się w przewidywalny sposób, wartko jednak i potrafiąc niekiedy zaintrygować kilkoma ciekawymi szczegółami. Żywe, nie pozbawione humoru dialogi i ogólnie niezły warsztat. Książka nie ma większych ambicji, napisana lekko, z zamiarem dostarczenia rozrywki. Co w sumie Autorowi się udało.

Smoczy giermek Relkin odzyskuje w obecnym (piątym) tomie cyklu dobrą formę. Wprawdzie w części czwartej zabił kolejnego, złowrogiego czarnoksiężnika, ale nie rozkochał w sobie żadnej, egzotycznej księżniczki (a przynajmniej Autor nie powiadomił o tym ani samego bohatera, ani czytelników – bardzo prawdopodobne, że któraś, gdzieś wzdychała potajemnie do dzielnego,...