Tego, co działo się w obozach, nie był w stanie pojąć nawet dorosły umysł, więc jak miały poradzić sobie z tym okrucieństwem dzieci?
Dla oprawców były to istoty nieprzydatne jeżeli nie były w stanie pracować, bite i poniżane każdego dnia, głodne i brudne, były świadkami okrucieństw, jakich dziecięce oczy nigdy być nie powinny.

"Ale raz byłem nawet szczęśliwy, że nie mam tu nikogo. Poszedłem z Andrzejem do siódmego bloku i zobaczyłem jego ojca. Znałem go przecież z wolności, jeszcze z domu. I gdy zobaczyłem, jak siedział, zarośnięty, brudny, w pasiaku, jak biegał na gwizdek kapo, jak prężył się przed nim na baczność, z mycką przy udzie, i dostał potem w twarz, wtedy pomyślałem, że dobrze, że nie mam tu nikogo, że mój ojciec jest inny, nie jest i nigdy nie będzie w obozie, nie zobaczę go takim, jak ojca Andrzeja. Ale... chciałbym czasem mieć tu kogoś bliskiego, jak inni".

W książce prawie na każdej stronie można przeczytać słowa, które zapadają w pamięć.

Tego, co działo się w obozach, nie był w stanie pojąć nawet dorosły umysł, więc jak miały poradzić sobie z tym okrucieństwem dzieci?
Dla oprawców były to istoty nieprzydatne jeżeli nie były w stanie pracować, bite i poniżane każdego dnia, głodne i brudne, były świadkami okrucieństw, jakich dziecięce oczy nigdy być nie powinny.

"Ale raz byłem nawet szczęśliwy, że nie mam...