Dosyć długo brnęłam przez tę książkę. Wzbudziła ona we mnie wiele mieszanych uczuć, jej zaletami na pewno jest prawdziwość wydarzeń oraz to, że autorka nie bała się używać ostrych słów do ich opisywania.

Po takich lekturach coraz bardziej jestem przekonana, że różnica kultur między dwoma osobami jest granicą rzadko kiedy do przeskoczenia... Tutaj mamy bohaterkę, którą jest Izabela - młoda kobieta, zakochana po uszy w Albańczyku.

Wyjechała do Kosowa praktycznie nie mając pojęcia zielonego o tym kraju. Czytając kolejne strony książki doszłam do wniosku, że gdyby nie była niezależną (do czasu rzecz jasna) dziewczyną, często walczącą o swoje, to nigdy nie wyrwałaby się z powrotem do Polski. Cieszyły mnie częste wątki historyczne, często poprzeplatane w takie zwyczajnie, mówiące o życiu codziennym...

Pani Chojnicka doskonale opisała tradycje albańskie. Niektóre były bardzo śmieszne dla mnie, Polki, ale jaki kraj taki obyczaj. Czy po tę książkę warto sięgnąć? Uważam, że tak, bo choć czasami się dłuży, a pod kątem warsztatu nie powala, to zasługuje na miano dobrej przez sam fakt masy emocji, jaką wlała w nią autorka. Oceniam ją na trzy gwiazdki, w duchu jednak sądząc, że historie prawdziwe nie powinny ulegać ocenie...

Dosyć długo brnęłam przez tę książkę. Wzbudziła ona we mnie wiele mieszanych uczuć, jej zaletami na pewno jest prawdziwość wydarzeń oraz to, że autorka nie bała się używać ostrych słów do ich opisywania.

Po takich lekturach coraz bardziej jestem przekonana, że różnica kultur między dwoma osobami jest granicą rzadko kiedy do przeskoczenia... Tutaj mamy bohaterkę, którą jest...