Tytuł trochę tandetny i może zmylić, bo książka warta miana bestsellera, którym ją okrzyknięto.
Autorka przenosi nas w dwa kulturowo i obyczajowo różne światy. Do kraju ogromnych kontrastów, jakim są Indie i Ameryki, kraju ogromnych możliwości. Akcja powieści ma miejsce w czasach współczesnych, od 1984 do 2009 roku. Rozpoczynając czytanie zderzamy się z indyjską kulturą preferującą narodziny syna. Świat, w którym hinduska o imieniu Kavita musi pogodzić się z zamordowaniem swej pierworodnej córki, a drugą po porodzie potajemnie oddać do sierocińca, by nie podzieliła losu zabitej przez wujka siostry. Po drugiej stronie globu, w Kalifornii mieszane amerykańsko- hinduskie małżeństwo zderza się z problemem bezpłodności lekarki Somer i decyduje na adopcję dziewczynki w Bombaju.
To historia dwóch rodzin, indyjskiej i amerykańskiej, oraz dziewczynki która je połączyła. Losy tych rodzin przeplatają się w powieści. Życie w Bombaju i Kalifornii, tak różne a zarazem bliskie poprzez więzi rodzinne Kavity, Somer i Ashy.
Autorka opowiada o drodze jaką musiała pokonać Asha by odnaleźć swoją tożsamość, gdzieś pomiędzy światem matki która ją wychowała, czyli Somer i tej która ją urodziła, czyli Kavity.
Oprócz głównego wątku związanego z życiem Ashy, autorka dość szczegółowo opisuje Indie. Ich kulturę i zwyczaje, obrzędy takie jak śluby i pogrzeby, tradycyjne indyjskie stroje i potrawy. Całość nadaje powieści niesamowitą atmosferę i pozwala w wyobraźni przenieść się do tego kraju.

Jeśli chcecie przeczytać coś z głębszym przesłaniem, kawałek dobrej prozy, w dodatku lekkiej w odbiorze, to osobiście
POLECAM!

Tytuł trochę tandetny i może zmylić, bo książka warta miana bestsellera, którym ją okrzyknięto.
Autorka przenosi nas w dwa kulturowo i obyczajowo różne światy. Do kraju ogromnych kontrastów, jakim są Indie i Ameryki, kraju ogromnych możliwości. Akcja powieści ma miejsce w czasach współczesnych, od 1984 do 2009 roku. Rozpoczynając czytanie zderzamy się z indyjską kulturą...

I polały się łzy!
Łzy zadośćuczynienia i spełnienia, które nie przyniosły mi ulgi, jakiej mogłabym się spodziewać po wysłuchaniu tej skomplikowanej historii dwóch rodzin. W moim sercu nadal tkwił niewypowiedziany smutek i bezsilny żal, ciążąc mi niezgodą na przedstawiony świat współczesnych Indii. Najboleśniejsze jednak w tej opowieści, rozpoczętej w 1984 roku i zakończonej w 2009 roku, były ostre, raniące ziarna faktów, wokół których autorka obudowała swoją opowieść. Poznała je, będąc wolontariuszką w bombajskim sierocińcu. Problemy, z jakimi się tam zetknęła, posłużyły jej za kanwę losów Ushy. Hinduskiej dziewczynki oddanej tuż po porodzie do sierocińca. Jej zatrzymanie przez matkę przy sobie, groziło wygnaniem i trudami samotnego macierzyństwa. "Zostałaby społecznym wyrzutkiem jak pozostałe „beiari” w wiosce". Usha więc miała ogromne szczęście.
Jak mogłam nazwać to szczęściem?
Mogłam, skoro jej wcześniej urodzoną siostrę zabito i zakopano w lesie. Jej ojciec pragnął syna. Jego status materialny i presja rodziny, pozwalały mu na posiadanie tylko jednego dziecka. I MUSIAŁ to być syn. Dziewczynki były dla niego i jego rodziny bezwartościowe i drogie w utrzymaniu. Wymagały kosztownego posagu, bez którego nie mogły być wydane za mąż, gwarantując tym samym szczęśliwą i wygodną starość rodzicom u kresu ich życia.
Synowie w Indiach byli bardzo pożądani, a córki…
Usha miała więc szczęście i to podwójne. Zaadaptowało ją mieszane małżeństwo z USA. Od tego momentu, w wyniku błędu urzędnika w dokumentach, stała się Ashą. Dziewczynką, która połączyła dwutorowo, naprzemiennie opowiadaną historię o dwóch rodzinach – amerykańskiej i hinduskiej, o dwóch matkach – Sommer, która pragnęła dziecka, bo nie mogła urodzić własnych i Kavity, która rodziła niepotrzebne dziewczynki, o dwóch ojcach – Krishnana, który walczył o szczęście i odbudowę tożsamości przybranej córki i Jasu, który walczył o byt rodziny i jej przetrwanie, pokładając nadzieję w długo oczekiwanym synu i wreszcie o dwóch krajach – Ameryce ogromnych możliwości i Indiach rażących kontrastów. Kraju nie tylko pełnym smaków i ferii barw, przepięknych krajobrazów, ludzi pełnych radości życia i wartości rodzinnych, ale i skrajnie biednych wsi, z których ludzie w poszukiwaniu lepszego życia uciekają do i tak już przeludnionych miast. Najczęściej do Bombaju dającego w większości złudną nadzieję przybyszom z prowincji na lepsze życie, o ulicach pełnych żebraków, śmieci, głodnych psów, cuchnących rynsztoków, smrodu rozkładających się resztek jedzenia, narkotyków, handlu ludźmi i powszechnej aborcji z hasłem – "Zapłać dziś 200 rupii, oszczędzisz 20 000" i ukrytą w nim aluzję "do posagu, którym trzeba będzie obdarować przyszłą córkę". Kraju z sierocińcami pełnymi niechcianych dzieci i ze slamsami, w których jedynym pewnym dziedzictwem jest bieda, brud, walka o przetrwanie kolejnego dnia, choroby, wszy, smród ludzkich odchodów i sterty śmieci sięgające ponad głowę dorosłego człowieka.
Można się rozpłakać, ale opowieść nie ma nic z tkliwości. Autorka nie stworzyła historii, by wzbudzić moją litość czy współczucie. Nie podzieliła świata na dobry i lepszy, bo bogatszy i na zły i gorszy, bo biedny. Od takiego wizerunku ratuje go dychotomia tej powieści we wszystkich aspektach życia społecznego obu krajów i obu rodzin. Nie ma znaczenia, w którym kraju człowiek się wychowuje i żyje, bo bogactwo to nie wszystko. Są jeszcze niezależne od niego wartości, których nie można kupić za pieniądze. Jest nim tożsamość każdego człowieka, rodzina i jej wartości, a przede wszystkim wspierająca miłość ojca i matki, niekoniecznie tych biologicznych. Miłość, która nie kieruje się zaspokajaniem ambicji rodziców, ale szczęściem wychowywanego dziecka. Jego celami w życiowym spełnianiu się.
I najważniejsze dla mnie przesłanie tej powieści – zamiast skupiać się na zaliczaniu kolejnych etapów na swojej drodze wyznaczonych przez tradycję, obyczaj i konwenanse, powinnam dokładnie przyjrzeć się im, DOKĄD prowadzą, GDZIE ja będę i JAKA będę na ich końcu. Nie zawsze trzeba wyjść za mąż, bo tak nakazuje tradycja, nie zawsze trzeba posiadać dzieci, bo tak nakazują oczekiwania innych i niekoniecznie trzeba je zabijać, bo tego wymaga opinia publiczna, by być spełnioną i szczęśliwą.
Bez względu na to, czy żyję w Indiach, USA, czy w Polsce.
naostrzuksiazki.pl

I polały się łzy!
Łzy zadośćuczynienia i spełnienia, które nie przyniosły mi ulgi, jakiej mogłabym się spodziewać po wysłuchaniu tej skomplikowanej historii dwóch rodzin. W moim sercu nadal tkwił niewypowiedziany smutek i bezsilny żal, ciążąc mi niezgodą na przedstawiony świat współczesnych Indii. Najboleśniejsze jednak w tej opowieści, rozpoczętej w 1984 roku i zakończonej...

W tej książce podobnie jak w poprzedniej tej autorki spotykamy się ze zderzeniem dwóch skrajnie różnych światów Indii. Biedoty, która musi sobie radzić w skrajnych warunkach slumsów ze smrodem, chorobami, głodem, zalegającymi wszędzie śmieciami i ludzkimi odchodami i światem bogatym, w którym ludziom dobrze się wiedzie, stać ich na służbę, zachcianki, różne przyjemności, ale też dobre wykształcenie, które w przyszłości pozwoli im równie dobrze się ustawić w życiu.

Książka jest o życiu w Ameryce i Bombaju, o uzyskanych i straconych dzieciach, o smutku i nieszczęściu, w dwóch skrajnie różnych kulturach. Oba światy łączy postać tytułowej "Sekretnej Córki". Urodziła się w biednej rodzinie, tak biednej, że nie było ich stać na córkę, przez co matka oddała ją do sierocińca, aby mogła przeżyć. To zapewniło dziewczynie nie tylko uniknięcie śmierci, ale też szansę na adopcję, dzięki której zamieszkała w Ameryce, gdzie wszystkiego ma pod dostatkiem, jest łatwy dostęp do nauki i możliwości, aby się rozwijać.

Ważną rolę w książce grają matki. Ta która, żeby uratować ukochane dziecko musiała je oddać oraz ta, która nie mogła go mieć i zdecydowała się na adopcję. Jest to opowieść o sile matczynej miłości i o tym, jak ważne są dobre relacje w rodzinie, niedoceniane na co dzień , ale jednak bardzo potrzebne, których niestety wartość uświadamiamy sobie bardzo często, kiedy jest już późno i kierują nas na to dramatyczne wydarzenia.

Bardzo podoba mi się w książkach tej autorki to, że dość szczegółowo opisuje Indie i ich kulturę i zwyczaje. Obrzędy towarzyszące pogrzebom i weselom, tradycyjne indyjskie stroje, potrawy zwyczaje. To wszystko nadaje powieści niesamowitego klimatu i atmosfery, pozwala wczuć się w historię. Bardzo pomocny okazuje się też w czasie czytania słowniczek, który jest umieszczony na końcu książki i wyjaśnia nam wszystkie obce terminy, takie jak na przykład "kabbadi", "ćappale" i "śakti".

Myślę, że mogę polecić tę książkę, każdemu, kto ma ochotę na coś z głębszym sensem i lubi poznawać inne kultury, bo głównie na to ja zwróciłam uwagę podczas czytania ☺

Więcej tutaj: https://czytampolecam.blogspot.com/2018/10/sekretna-corka-shilpi-somaya-gowda.html

W tej książce podobnie jak w poprzedniej tej autorki spotykamy się ze zderzeniem dwóch skrajnie różnych światów Indii. Biedoty, która musi sobie radzić w skrajnych warunkach slumsów ze smrodem, chorobami, głodem, zalegającymi wszędzie śmieciami i ludzkimi odchodami i światem bogatym, w którym ludziom dobrze się wiedzie, stać ich na służbę, zachcianki, różne przyjemności,...

Dwie rodziny żyjące bardzo daleko od siebie, a jednak połączone jedną ideą - posiadaniem dziecka.
Ta indyjska po raz kolejny otrzymuje od losu córkę bardzo niechcianą, Somer i Krish z Ameryki pragną potomstwa, ale przedwczesna menopauza kobiety niweczy marzenia.
Obie rodziny dotyka dramat, bo Kavita z Indii potajemnie oddaje córkę do sierocińca, chcąc ją ochronić przed śmiercią. Somer natomiast za namową męża decyduje się na adopcję właśnie w Indiach skąd on pochodzi.
Asha dorasta w Ameryce, ale wie ,że jej korzenie wywodzą się z egzotycznego kraju.Już jako dorosła kobieta zaczyna poszukiwać biologicznych rodziców. Ułatwia to jej roczny staż w Times India. Dziewczyna leci po raz pierwszy aby spotkać się z bliskimi ojca i jednocześnie zebrać materiał na temat losów dzieci w indyjskich slamsach.
Powieść ta to bardzo ciekawe studium matczynych emocji ,które towarzyszą kobietom borykającym się z bezdzietnością jak i tym, które muszą zrezygnować z bycia matką ze względu na ideologię.
To także świetnie pokazana więź rodzinna zwłaszcza w krajach wschodnich, gdzie wielopokoleniowość jest na porządku dziennym.
Autorka prowadzi czytelnika w taki sposób, że nie gubi się w czasie czytania. Zmusza także do głębokich przemyśleń na temat brutalności polityki ograniczania dzietności lub wybiórczości płci. Traktowania dziecka przedmiotowo.
Ale są tez piękne strony powieści, świetnie pokazane Indie jako kraj bogaty kulturowo i smakowo. Tak, tak wszystkie opisy są niezwykle smakowite i pachnące. Sięgnijcie po Sekretną córkę bo warto :)

Dwie rodziny żyjące bardzo daleko od siebie, a jednak połączone jedną ideą - posiadaniem dziecka.
Ta indyjska po raz kolejny otrzymuje od losu córkę bardzo niechcianą, Somer i Krish z Ameryki pragną potomstwa, ale przedwczesna menopauza kobiety niweczy marzenia.
Obie rodziny dotyka dramat, bo Kavita z Indii potajemnie oddaje córkę do sierocińca, chcąc ją ochronić przed...

Nie lubię, gdy książki grają na naszych uczuciach i jest to gra świadomie zaplanowana przez Autora. Mam wrażenie, że "Sekretne córka" do takich książek należy. Podejrzewam, że wiele matek będzie czytać ją ze łzami w oczach.

Poza tym książka dość ciekawa, czyta się błyskawicznie.

Nie lubię, gdy książki grają na naszych uczuciach i jest to gra świadomie zaplanowana przez Autora. Mam wrażenie, że "Sekretne córka" do takich książek należy. Podejrzewam, że wiele matek będzie czytać ją ze łzami w oczach.

Poza tym książka dość ciekawa, czyta się błyskawicznie.

Wspaniała- właśnie tego potrzebowałam i tego oczekiwałam <3
Historia dwóch matek mieszkających po dwóch stronach świata, połączone w pewnym sensie przez jedną osobę- dziecko, dziewczynkę o imieniu Usha, przekształconym na Asha. Jedna matka zmuszona oddać dopiero narodzoną dziewczynkę, druga matka z drugiego końca świata przylatuje do kraju pierwszej matki by adoptować dziewczynkę, na którą czeka z utęsknieniem nie mogąc mieć własnych. Może losy bezpośrednio się nie zetkną, są prowadzone równolegle, niemniej owe historie niezwykle ciekawe, warte zapoznania. Dużo emocji, wrażeń i można poznać odmienną kulturę. Polecam.

Wspaniała- właśnie tego potrzebowałam i tego oczekiwałam <3
Historia dwóch matek mieszkających po dwóch stronach świata, połączone w pewnym sensie przez jedną osobę- dziecko, dziewczynkę o imieniu Usha, przekształconym na Asha. Jedna matka zmuszona oddać dopiero narodzoną dziewczynkę, druga matka z drugiego końca świata przylatuje do kraju pierwszej matki by adoptować...

"Sekretna córka" - tytuł, jak slogan i zapowiedź tandetnej treści. Robi tej książce dużą krzywdę, może powodować niechęć czytelnika już przy pierwszym zetknięciu. Sama długo zastanawiam się czy warto. Ostatecznie zdecydowała opinia znajomej, która również nie lubi kiczowatych, łzawych historii toczących się gładko, nie dając punktu zaczepienia do większych przemyśleń.

Slamsy Bombaju swą sławą już dawno wyszły poza ramy Azji. Kto wie, czy dziś nie są największym obszarem mieszczącym biedotę w takich ilościach. Na pewno są najlepszym obrazem życia Indusów, pokazującym jego skrajności. To właśnie w biedzie rodzą się różne pomysły. To ci najbiedniejsi odznaczają się największa zaradnością. Zresztą takie są całe Indie, gdzie ludzie żyją nawet nie w biedzie, a nędzy dla nas niewyobrażalnej. Nigdy ten kraj nie kojarzył mi się z kolorową radością, tak natrętnie wciskaną w bollywoodzkich obrazkach. Oczywiście nie ma się czemu dziwić, skoro również ten przemysł podlega tutaj działalności mafijnej. Biedy jest w brud dookoła, a takie filmy mogą zwabić do kraju mało świadomych turystów, którzy od momentu przekroczenia odprawy na lotnisku są skazani na natarczywie żebrzących.

Wydaje mi się, że pierwszy raz stykam się z tak namacalnie uchwyconym kolorytem lokalnym w książce obyczajowej. W ciekawy, a jednocześnie prosty sposób podano zasadnicze różnice międzykulturowe Indie - Stany Zjednoczone, przy równoczesnym globalnym spojrzeniu na same Indie. A przeciez to nie reportaż, ale powieść mająca przede wszystkim na celu przybliżyć wątek macierzyństwa i - z odmiennych przyczyn - braku spełnienia w tej roli kobiet różnych nacji. Gowda opisuje traumy kobiet oraz ich życie na tle społeczno-kulturowym, oddając głos kilku bohaterom. A przy tym fabuła spisane ciekawym stylem i doskonale skonstruowana, przeplatana obrazami z jednego i drugiego kraju.
Niewątpliwie cenne obrazy z życia kobiet, ludzi drugiej kategorii w Indiach mówią najwięcej o tym przeludnionym państwie. Sednem opowieści jest reportaż o kobietach, indyjskich matkach, które niczym męczennicy poświęcają siebie na rzecz dzieci, w przeważającej części męskich potomków. W świecie ubogich, gdzie kobiety nic nie znaczą, kolejna dziewczynka może przyczynić się do śmierci głodowej całej rodziny. Niestety, upatrywanie w chłopcu jedynie siły i lepszego życia w przyszłości, może przynieść skutki odwrotne do zamierzonych. Ta powieść, mimo tragedii do jakich dochodzi na ulicach Bombaju, wyraźnie pokazuje, że w społeczeństwie najsilniejsze są kobiety. Nie tylko dlatego, że obdarzone są naturalnemu powołaniu do sprowadzania na świat kolejnych pokoleń, ale ze względu na upór, mądrość pomimo braku wykształcenia i naturalną umiejętność przetrwania. To dzięki nim mężczyźni mogą szczycić się zadbanym domem i rodziną. Każde zwycięstwo męża, czy ojca wynika z postawy małżonki, odznaczającej się mądrością i cierpliwością. Najwyższym szczęściem jest rodzina, bez względu na stopień zamożności; największym szczęściem dla męża winna być żona skłonna na kompromisy, a dla niej - szanujący ją mąż.

Z całą pewnością nie jest to książka, którą można odłożyć i o niej zapomnieć. Jej treść prowokuje do rozważań na temat wartości, jakie są dla nas w życiu najistotniejsze i do zastanowienia się nad własnymi wyborami.

"Sekretna córka" - tytuł, jak slogan i zapowiedź tandetnej treści. Robi tej książce dużą krzywdę, może powodować niechęć czytelnika już przy pierwszym zetknięciu. Sama długo zastanawiam się czy warto. Ostatecznie zdecydowała opinia znajomej, która również nie lubi kiczowatych, łzawych historii toczących się gładko, nie dając punktu zaczepienia do większych...

Książka jest wspaniała,pełna kontrastów. Pokazuje nam pełną paletę barw życia w USA i w Indiach,szczególnie w Indiach.
Pokazuje nam ciężki kobiecy los...
Kobiety,która musi dziecko oddać,jak i kobiety,która dziecka pragnie,a nie może go mieć. Los łączy obie panie,choć nie dane im jest się poznać.
Najbardziej w całej powieści przerażają mnie slamsy Indii... To okrutne,że ludzie są skazani na życie w takich warunkach... Autorka wspaniale to opisała.
Polecam tę książkę każdemu.

Książka jest wspaniała,pełna kontrastów. Pokazuje nam pełną paletę barw życia w USA i w Indiach,szczególnie w Indiach.
Pokazuje nam ciężki kobiecy los...
Kobiety,która musi dziecko oddać,jak i kobiety,która dziecka pragnie,a nie może go mieć. Los łączy obie panie,choć nie dane im jest się poznać.
Najbardziej w całej powieści przerażają mnie slamsy Indii... To okrutne,że...

Asha to indyjska dziewczynka adoptowana przed ukończeniem pierwszego roku życia. Została potajemnie oddana przez swoją matkę biologiczną do domu dziecka. Poznajemy jej losy, problemy, uczucia, wątpliwości. Poruszająca opowieść przedstawiająca punkt widzenia rodziców adopcyjnych, ich rodzin oraz samej bohaterki.

Asha to indyjska dziewczynka adoptowana przed ukończeniem pierwszego roku życia. Została potajemnie oddana przez swoją matkę biologiczną do domu dziecka. Poznajemy jej losy, problemy, uczucia, wątpliwości. Poruszająca opowieść przedstawiająca punkt widzenia rodziców adopcyjnych, ich rodzin oraz samej bohaterki.

Nie byłam w stanie jej przeczytać, na wyrywki brałam kilka stron i za każdym razem ściskało mnie serce. Książka dla mnie ciężka, być może kiedyś, gdy lat dojdzie to odważę się sięgnąć po nią ponownie.

Nie byłam w stanie jej przeczytać, na wyrywki brałam kilka stron i za każdym razem ściskało mnie serce. Książka dla mnie ciężka, być może kiedyś, gdy lat dojdzie to odważę się sięgnąć po nią ponownie.