Najgorsza książka dla dzieci jaką spotkałam. Wolałabym nigdy nie przeczytać tej książki i spać spokojnie.
Autorka raczy nas dziwacznym humorem, odchodami ludzkimi i zwierzęcymi w najróżniejszej postaci, m.in. wieżowca o którym nota bene napisała piosenkę oraz gołymi ludźmi robiącymi dziwne rzeczy, m.in. skaczącymi na łóżku puszczając bąki ustami.
Przepraszam jeśli ktoś uzna te informacje za spojlery, jedynie ostrzegam. Lepiej tego nie czytać chyba, że ma się silną psychikę

Najgorsza książka dla dzieci jaką spotkałam. Wolałabym nigdy nie przeczytać tej książki i spać spokojnie.
Autorka raczy nas dziwacznym humorem, odchodami ludzkimi i zwierzęcymi w najróżniejszej postaci, m.in. wieżowca o którym nota bene napisała piosenkę oraz gołymi ludźmi robiącymi dziwne rzeczy, m.in. skaczącymi na łóżku puszczając bąki ustami.
Przepraszam jeśli ktoś...

Prosta książka o tym, na co wskazuje tytuł. Ilustracje w porządku, zwyczajne takie, niekoniecznie ładne. Treść w porządku - po prostu o kupie, wypróżnianiu, pierdzeniu, z uwzględnieniem tego, że nie każdy o tych sprawach chce rozmawiać. Można było lepiej.

Prosta książka o tym, na co wskazuje tytuł. Ilustracje w porządku, zwyczajne takie, niekoniecznie ładne. Treść w porządku - po prostu o kupie, wypróżnianiu, pierdzeniu, z uwzględnieniem tego, że nie każdy o tych sprawach chce rozmawiać. Można było lepiej.

Przychodzi taki czas w życiu chyba każdego dziecka, kiedy wyjątkowe zainteresowanie budzi w nim kupa. Tak też było też w przypadku mojego siostrzeńca, który pod choinkę zażyczył sobie od Mikołaja książkę o kupie. Muszę przyznać, że do książki mam mieszane uczucia. Mój siostrzeniec chyba też, bo przy pierwszej próbie czytania przerwaliśmy w połowie najwyraźniej znudzeni. Za drugim razem książka została doczytana do końca, ale sama nie wiem czy książka nadaje się dla dzieci. Szczerze mówiąc niektóre fragmenty zostały przeze mnie pominięte, bo nawet jeśli ja mogłabym je uznać za żart (chociaż mało śmieszny, trochę obrzydliwy, a może i niestosowny, to jednak żart) to nie sądziłam, żeby dziecko mogło je odebrać tak samo. Ja zasugerowałam się opisem wydawcy i nazwą serii, ale po lekturze zrozumiałam swój błąd i jednak uważam, że warto przeczytać książkę przed daniem jej dziecku, żeby samemu ocenić czy na pewno w całości będzie odpowiednia do wrażliwości małego czytelnika.
Uważam, że na rynku wydawniczym powinny się pojawiać książki oswajające dzieci z tematami tabu i pomagające rodzicom z przekazywaniem tych treści, jednak nie wiem czy „Mała książka o kupie” jest odpowiednią do tego książką.

Przychodzi taki czas w życiu chyba każdego dziecka, kiedy wyjątkowe zainteresowanie budzi w nim kupa. Tak też było też w przypadku mojego siostrzeńca, który pod choinkę zażyczył sobie od Mikołaja książkę o kupie. Muszę przyznać, że do książki mam mieszane uczucia. Mój siostrzeniec chyba też, bo przy pierwszej próbie czytania przerwaliśmy w połowie najwyraźniej znudzeni. Za...

miejscami nieaktualna w sensie kulturowym, ale po za tym coś pięknego

miejscami nieaktualna w sensie kulturowym, ale po za tym coś pięknego

Nie jestem w stanie zliczyć, ile razy musiałem czytać tę książkę juniorom - w pewnym momencie znałem ją już na pamięć i miałem jej dosyć, ale moje dzieci - nie. To chyba najlepsza recenzja dla dziecięcej książeczki.

Nie jestem w stanie zliczyć, ile razy musiałem czytać tę książkę juniorom - w pewnym momencie znałem ją już na pamięć i miałem jej dosyć, ale moje dzieci - nie. To chyba najlepsza recenzja dla dziecięcej książeczki.

Śmieszna 😁

Śmieszna 😁

Nie wiem, czy zgodzicie się z moją obserwacją, ale w życiu każdego dziecka przychodzi okres, w którym wyjątkowo wiele uwagi poświęca ono… kupie! Dzieci najczęściej mówią o niej w sposób zupełnie nieskrępowany, zwykle ku niezadowoleniu dorosłych. Być może najlepszym wyjściem na złagodzenie fascynacji kupą jest otwarta rozmowa na ten temat? Można też sięgnąć po „Małą książkę o kupie”, w której przeczytacie o niej absolutnie wszystko!

Jaki kształt oraz kolor może mieć kupa? Czy kupa słonia różni się od tej, którą robią myszy, łosie, ptaki czy zające? I co się dzieje z kupą, gdy spuścimy ją w toalecie? O tym wszystkim przeczytacie w książce Pernilli Stalfelt. Nie zabraknie nawet kilku ciekawostek na temat bąków czy odchodów oraz zabawnych, nieco karykaturalnych ilustracji.

Przyznam szczerze, że „Mała książka o kupie” wzbudziła we mnie mieszane uczucia. Jest ona niewątpliwie zabawna, choć momentami może się wydać niesmaczna. Niewątpliwie budzi ona kontrowersje, miejscami jest wręcz absurdalna. Być może właśnie z tego względu starsze dzieci chętnie po nią sięgają. Sama nie jestem jednak do niej przekonana.

Czytelnicze Podwórko

Nie wiem, czy zgodzicie się z moją obserwacją, ale w życiu każdego dziecka przychodzi okres, w którym wyjątkowo wiele uwagi poświęca ono… kupie! Dzieci najczęściej mówią o niej w sposób zupełnie nieskrępowany, zwykle ku niezadowoleniu dorosłych. Być może najlepszym wyjściem na złagodzenie fascynacji kupą jest otwarta rozmowa na ten temat? Można też sięgnąć po „Małą książkę...

"Mala książka o kupie". Jest to śmieszna książeczka, w sumie trochę pouczająca, bo jednak każdy rodzic przedszkolaka wie, że w tym wieku ten temat jest ważny. 😂 Treść jest bardzo bezpośrednia oraz dowcipna, zresztą ilustracje mówią same za siebie. Jednak, ta o to pozycja nie jest dla osób wrażliwych. Mój 3 latek był ciekawy, ale niestety odruchy 🤮🤮 były także. 😂😂

"Mala książka o kupie". Jest to śmieszna książeczka, w sumie trochę pouczająca, bo jednak każdy rodzic przedszkolaka wie, że w tym wieku ten temat jest ważny. 😂 Treść jest bardzo bezpośrednia oraz dowcipna, zresztą ilustracje mówią same za siebie. Jednak, ta o to pozycja nie jest dla osób wrażliwych. Mój 3 latek był ciekawy, ale niestety odruchy 🤮🤮 były także. 😂😂

Zabawna, irytująca, głupia, twórcza, zaskakująca, nietypowa, miejscami groteskowa książeczka o kupie.

Mnie się podoba :)

Dla kogo? Nie tylko dla dzieci…

Zabawna, irytująca, głupia, twórcza, zaskakująca, nietypowa, miejscami groteskowa książeczka o kupie.

Mnie się podoba :)

Dla kogo? Nie tylko dla dzieci…

Kto będąc rodzicem nie zastanawiał się, jak odpowiadać na trudne pytania dzieci? Moje co prawda jeszcze ich nie zadaje, ale boje się tego dnia, bo jak wiadomo dzieci nie mają żadnych zahamowań. Miałam nadzieję, że z pomocą mogą przyjść książki z serii „Mała książka o...”. Jednak po ich przejrzeniu (czytanie to w tym przypadku mocne słowo) mam wątpliwości, czy będę chciała je pokazać dziecku.
W przypadku „Małej książki o kupie” myślę, że problemu nie będzie - cały temat przedstawiony jest na wesoło, rysunki może nie powalają, ale myślę że przemówią do kilkulatków. Moim zdaniem to najlepsza z tych książeczek.
„Mała książka o śmierci” też nie jest najgorsza. Temat trudny więc będzie to pomocny rekwizyt przy rozmowach o śmierci, a może wesprzeć rodzica szczególnie, gdy trzeba dziecko przygotować na smierć członka rodziny. Myślę jednak że z tą książką dziecka bym sam na sam nie zostawiła, bo tu rysunki wymagają większego omówienia.
Natomiast „Mała książka o przemocy” jest dla mnie nie do przyjęcia. Temat co prawda poruszony jest bardzo szeroko - przemoc jako kłótnia, bójka ale też niszczenie środowiska. Pomimo to rysunki są brutalne i jako rodzic nie chciałabym żeby moje dziecko je oglądało. Przekaz i idea są jak najbardziej pozytywne, ale wykonanie mi się zdecydowanie nie spodobało.

Kto będąc rodzicem nie zastanawiał się, jak odpowiadać na trudne pytania dzieci? Moje co prawda jeszcze ich nie zadaje, ale boje się tego dnia, bo jak wiadomo dzieci nie mają żadnych zahamowań. Miałam nadzieję, że z pomocą mogą przyjść książki z serii „Mała książka o...”. Jednak po ich przejrzeniu (czytanie to w tym przypadku mocne słowo) mam wątpliwości, czy będę chciała...