Pernilla Stalfelt. Laureatka Nagrody im. Astrid Lindgren. Za co? Książki tej pani nie umywają się do ciepłych, pełnych humoru książek Astrid Lindgren. Daleko im do "Dzieci z Bullerbyn", "Zwierzeń Britt-Marii", czy "Lotty z ulicy Awanturników". Nie dość, że nie ma za wiele do czytania, to nie ma tez nic do oglądania. Koszmarne ilustracje - np. Amorek, ilustracje osób.
Nie wiem, czy czterolatka należy zaznajamiać z istotą aktu seksualnego (książka jest przeznaczona dla dzieci od 4 do 7 lat, przynajmniej tak jest zaznaczone w innej książce tego wydawnictwa - "Małej książce o tolerancji").
Po co w książce umieszczony jest przepis na napój miłosny? Jednym ze składników jest blask księżyca i krew nietoperza. Bzdura.

"Autorka tworzy swoje książki bazując na kontaktach i rozmowach z dziećmi. Na pierwszym miejscu stawia ich zainteresowanie, myśli i reakcje na tematy tabu, których dorośli często chcą uniknąć. W Małej książce o miłości dogłębnie bada istotę miłości i w humorystyczny sposób przedstawia wszystkie jej aspekty. Podaje wiele praktycznych informacji, np. jak skutecznie flirtować albo przygotować eliksir miłości." - opis z księgarni Merlin, czy wydawnictwa Czarna Owca.
Czy siedmioletnie dzieci rzeczywiście trzeba uczyć flirtować?

W wydawnictwie książka kosztuje 22 złote (kwiecień 2013). Lepiej pieniądze wydać na coś innego.

Pernilla Stalfelt. Laureatka Nagrody im. Astrid Lindgren. Za co? Książki tej pani nie umywają się do ciepłych, pełnych humoru książek Astrid Lindgren. Daleko im do "Dzieci z Bullerbyn", "Zwierzeń Britt-Marii", czy "Lotty z ulicy Awanturników". Nie dość, że nie ma za wiele do czytania, to nie ma tez nic do oglądania. Koszmarne ilustracje - np. Amorek, ilustracje osób.
Nie...

Ksiazka bardzo niedopracowana. Autorka w niektorych kwestiach wykorzystala poczucie humoru, ale niewiadomo jak dzieci to odbiora. Dzieci nie znaja tego wszystkiego co my juz wiemy. Autorka dokladnie wszystkiego nie wyjasnila. Powinna sie bardziej skupic na opisywaniu milosci, a nie na pojedynczych zdaniach, gdzie reszty trzeba sie domyslac z kontekstu lub obrazka. Obrazki nie zawsze sa adekwatne. Temat bardzo wazny, ale potraktowany niezbyt wyczerpujaco. Opiekunowie, ktorzy beda czytac te ksiazke dziecku musza duzo dopowiedziec od siebie. Mam rowniez nadzieje, ze dzieci nie wykorzystaja przepisu na eliksir milosny zamieszczony na ostatniej stronie.

Ksiazka bardzo niedopracowana. Autorka w niektorych kwestiach wykorzystala poczucie humoru, ale niewiadomo jak dzieci to odbiora. Dzieci nie znaja tego wszystkiego co my juz wiemy. Autorka dokladnie wszystkiego nie wyjasnila. Powinna sie bardziej skupic na opisywaniu milosci, a nie na pojedynczych zdaniach, gdzie reszty trzeba sie domyslac z kontekstu lub obrazka. Obrazki...

Dno, obciach i żenada.
Najgorsza książka dla dzieci wszech czasów (razem z pewnymi "Wyliczankami"). Poprzednie książki tej autorki jakoś zniosłam, tutaj już nie dałam rady.
Stereotypowa, wtórna, mało odkrywcza i bardzo dewaluująca kwestię miłości.
Rysunki tak samo żenujące jak tekst, zarówno w warstwie estetycznej jak i technicznej, fuj!

Aż żałowałam, że nie można w recenzji zamieszczać skanów. W zasadzie powinnam przytoczyć cały tekst książki, ale może kilka przykładów:

"Ale miłość może być też potrzebna.
Miłość czasem może być dość męcząca i nudna".

"Zakochani i znoszą jajka".

Z książki można wywnioskować, że:
- najlepiej kochać konie, bo nas nie wyśmieją,
- miłość kosztuje, bo trzeba jeść dużo mięsa (60 zł za kg!),
- Amor to stary pedofil (tak go namalowała autorka, mimo że sama obok pisze, że "wygląda jak dzidziuś"),
- miłość jest czerwona i różowa,
- miłość istnieje we wszystkich językach,
- gdy chce się, żeby ktoś się zakochał trzeba mu dać napój m.in. z krwią nietoperza (autorka pisze: możesz zamiast tego użyć soi).

Stek bzdur. Az dziw, że wydało to wydawnictwo Czarna Owca niegdyś Jacek Santorski i Spółka. Czy książkę oglądnął jakiś psycholog dziecięcy?

PS Dla porównania polecam polską "Bajkę o kochaniu" - rewelacyjna treściowo, edycyjnie i graficznie.

Dno, obciach i żenada.
Najgorsza książka dla dzieci wszech czasów (razem z pewnymi "Wyliczankami"). Poprzednie książki tej autorki jakoś zniosłam, tutaj już nie dałam rady.
Stereotypowa, wtórna, mało odkrywcza i bardzo dewaluująca kwestię miłości.
Rysunki tak samo żenujące jak tekst, zarówno w warstwie estetycznej jak i technicznej, fuj!

Aż żałowałam, że nie można w...