Zdecydowanie, jak na moje wulkaniczne usposobienie - książka zdecydowanie zbyt "niemrawa". Bohaterowie zwyczajni i szarzy, wątek niby-to-kryminalny słaby. W przeciwieństwie do "Kroniki rytej w kamieniu", która miała jakiś czar, ta książka to niestety kompletne nudy...

Zdecydowanie, jak na moje wulkaniczne usposobienie - książka zdecydowanie zbyt "niemrawa". Bohaterowie zwyczajni i szarzy, wątek niby-to-kryminalny słaby. W przeciwieństwie do "Kroniki rytej w kamieniu", która miała jakiś czar, ta książka to niestety kompletne nudy...

Nierówna, ale koniec końców dosyć ciekawa książka, wprowadzająca w specyficzny nastrój i refleksje o tworzeniu oraz o tym, jak często niewiele wiemy o drugim człowieku.

Nierówna, ale koniec końców dosyć ciekawa książka, wprowadzająca w specyficzny nastrój i refleksje o tworzeniu oraz o tym, jak często niewiele wiemy o drugim człowieku.

W trakcie czytanie kilkakrotnie decydowałam się rzucić w kąt tę miałką, nijaką, zbyt dopieszczoną w warstwie językowej, za mało interesującą we innych wszystkich warstwach, wygłaskaną opowieść dla gadających głów. Odkładałam wieczorem wyrokując, że już dość czasu poświęciłam na snobistyczne zabawy słowem i jakoś następnego dnia znów wracałam... W tej opowieści króluje spokój, otula nas jak koc i choć jest nudno, to jakoś tak przyjaźnie. Aż do TEJ SCENY - sceny z rybą, mniej więcej 2/3 książki. I wtedy zaczynają się fajerwerki, zaczyna się akcja, od której trudno się oderwać, a całość okazuje się zgrabną satyrą z frapującym zakończeniem, opowieścią wprost wzruszającą, bohaterowie stają przed nami słodko bezradni wobec spraw, które im się w głowie nie mieszczą. Polecam głównie osobom zajmującym się lub mającym ambicję zająć się literaturą jako nauką, bywającym na sympozjach i konferencjach, obeznanym z humanistycznym teoretyzującym towarzystwem - to o nich ta książka :)

W trakcie czytanie kilkakrotnie decydowałam się rzucić w kąt tę miałką, nijaką, zbyt dopieszczoną w warstwie językowej, za mało interesującą we innych wszystkich warstwach, wygłaskaną opowieść dla gadających głów. Odkładałam wieczorem wyrokując, że już dość czasu poświęciłam na snobistyczne zabawy słowem i jakoś następnego dnia znów wracałam... W tej opowieści króluje...