Jak na Carol Shields, mistrzynię w zanudzaniu czytelnika, książka wcale niezła. Życiowe perturbacje oryginalnego człowieczka, który najpierw zajmuje się kwiaciarstwem-bukieciarstwem, a później z pasją zaczyna tworzyć zielone labirynty, mogłyby być naprawdę interesujące gdyby autorka nie zmarnowała tematu niepotrzebnymi dłużyznami i różnymi (kompletnie niestrawnymi) refleksjami i rozterkami głównego bohatera. Omijając poszczególne akapity - da się jednak czytać, nawet momentami z przyjemnością...

Jak na Carol Shields, mistrzynię w zanudzaniu czytelnika, książka wcale niezła. Życiowe perturbacje oryginalnego człowieczka, który najpierw zajmuje się kwiaciarstwem-bukieciarstwem, a później z pasją zaczyna tworzyć zielone labirynty, mogłyby być naprawdę interesujące gdyby autorka nie zmarnowała tematu niepotrzebnymi dłużyznami i różnymi (kompletnie niestrawnymi)...

Myślałam, że tylko mi się ta książka ciągnie i ciągnie. Jedna z niewielu pozycji, którą czytam i skończyć nie mogę.

Myślałam, że tylko mi się ta książka ciągnie i ciągnie. Jedna z niewielu pozycji, którą czytam i skończyć nie mogę.

Nic ciekawego, świat nie stał się przez nią lepszy ;)

Nic ciekawego, świat nie stał się przez nią lepszy ;)

http://czytankianki.blogspot.com/2010/02/przyjecie-u-larryego-carol-shields.html

http://czytankianki.blogspot.com/2010/02/przyjecie-u-larryego-carol-shields.html

Książka się dłuży i jest nudna. Poddałam się w połowie.

Książka się dłuży i jest nudna. Poddałam się w połowie.

Mogę napisać, że zmęczyłam, ale powieść zupełnie nie w moim guście.

Mogę napisać, że zmęczyłam, ale powieść zupełnie nie w moim guście.