Nikt tak pięknie nie pisze o upadku i rzeczach brzydkich jak Jerzy Pilch. Jestem tak zakochana w jego stylu, że obawiam się, ze instrukcje składania mebli oceniałbym równie wysoko, gdyby tylko to on ją napisał. A tak poważnie, to jest to bardzo dobre opowiadanie. Oprócz stylu i zdań, które mogłabym jeść całymi łyżkami, jest też coś co lubię i cenię w literaturze: inny niż mój, punkt widzenia.

Nikt tak pięknie nie pisze o upadku i rzeczach brzydkich jak Jerzy Pilch. Jestem tak zakochana w jego stylu, że obawiam się, ze instrukcje składania mebli oceniałbym równie wysoko, gdyby tylko to on ją napisał. A tak poważnie, to jest to bardzo dobre opowiadanie. Oprócz stylu i zdań, które mogłabym jeść całymi łyżkami, jest też coś co lubię i cenię w literaturze: inny niż...

Dzięki temu, że krakowskie Wydawnictwo Universitas zdecydowało się wznowić "Monolog z lisiej jamy", miałem w końcu okazję zapoznać się z tą na wskroś legendarną już książką Pilcha z 1996 roku. To, niewielki objętościowo, swoisty prequel do późniejszej twórczości autora: mężczyzna upadły, alkoholik, zakochany w prostytutce, mieszkający w spelunie (tytułowej "lisiej jamie") i monologujący do telewizora. Dla wielbicieli Pilcha pozycja obowiązkowa, dla pozostałych raczej nie najlepsze dzieło do rozpoczęcia przygody z twórczością autora.

Dzięki temu, że krakowskie Wydawnictwo Universitas zdecydowało się wznowić "Monolog z lisiej jamy", miałem w końcu okazję zapoznać się z tą na wskroś legendarną już książką Pilcha z 1996 roku. To, niewielki objętościowo, swoisty prequel do późniejszej twórczości autora: mężczyzna upadły, alkoholik, zakochany w prostytutce, mieszkający w spelunie (tytułowej "lisiej...

Na pierwsze spotkanie z Pilchem wybrałem tę króciutką książeczkę, ale wystarczy mi ona do tego, aby stwierdzić, że tych spotkań będzie więcej. Bardzo przypadło mi do gustu to jak autor bawi się zdaniami, żongluje cytatami, parafrazuje je.

Co do treści, jak już tytuł sugeruje jest to monolog człowieka, który ląduje w lisiej jamie swojego życia, w miejscu, z którego nie wychodzi, pogrążony w nieustannym kacu. Jego oknem na świat jest ekran telewizora, który ustala rytm doby, a nawet więcej - życia. Jest też anioł, wprawdzie nieco upadły, czuwający nad wszystkim i będący źródłem pocieszenia.

Na pierwsze spotkanie z Pilchem wybrałem tę króciutką książeczkę, ale wystarczy mi ona do tego, aby stwierdzić, że tych spotkań będzie więcej. Bardzo przypadło mi do gustu to jak autor bawi się zdaniami, żongluje cytatami, parafrazuje je.

Co do treści, jak już tytuł sugeruje jest to monolog człowieka, który ląduje w lisiej jamie swojego życia, w miejscu, z którego nie...

Zapomniałem jakie to było fantastyczne, błyskotliwe, porywające. Polecam obejrzeć też interpretację Lindy - idealne połączenie.

Zapomniałem jakie to było fantastyczne, błyskotliwe, porywające. Polecam obejrzeć też interpretację Lindy - idealne połączenie.

Pilch ma wielki talent rozkosznego pisania o niczym.

Ksiazka nie ksiazka. Zaledwie 36 stron tekstu. Na e-riderze wszytsko wazy tyle samo

Pilch ma wielki talent rozkosznego pisania o niczym.

Ksiazka nie ksiazka. Zaledwie 36 stron tekstu. Na e-riderze wszytsko wazy tyle samo

Pilcha zawsze czytam z ogromną przyjemnością. Upajam się jego frazą, ironią, celnymi spostrzeżeniami, językowymi grami, intertekstualnością, możliwością butnego utożsamiania się z bohaterami jego utworów i w ten sposób przydawania swemu życia czegoś niebanalnego, czegoś literackiego. Pozwala to poczuć się dobrze i wartościowo, nie wiem jak Wy, ale ja tam lubię się tak poczuć.
Monolog z lisiej jamy to konfesja, zapewne konfesja pijacka, deliryczna. Wyznanie samotności przeplatanej z podszytej ironią rozpaczą, szyderstwem, bezradnością spowitą oparami gorzkiej żołądkowej. Krótki ten utwór czyta się z dużą przyjemnością, kto lubi styl Pilcha, ten wie o czym mówię. Kto nie lubi - no trudno, przecież nie musi. Ja "Monolog z lisiej jamy", piwniczki uciech i depresji, szczerze polecam. "Tak jak kac, lisia jama oznacza histeryczną wrażliwość na smak i zapach samotności".

Pilcha zawsze czytam z ogromną przyjemnością. Upajam się jego frazą, ironią, celnymi spostrzeżeniami, językowymi grami, intertekstualnością, możliwością butnego utożsamiania się z bohaterami jego utworów i w ten sposób przydawania swemu życia czegoś niebanalnego, czegoś literackiego. Pozwala to poczuć się dobrze i wartościowo, nie wiem jak Wy, ale ja tam lubię się tak...