Opowieść Ernesta Sabato jest historią o cienkiej granicy między miłością i nienawiścią, o destrukcyjnej sile uczucia. Juan Pablo Castel jest postacią oderwaną od rzeczywistości, podobnie jak większość artystów czuje się nierozumiany przez społeczeństwo i w rzeczywistości tak jest.
Autor stawia czytelnikom pytanie, choć nie dosłownie, czy kiedykolwiek czuli się niezrozumiani przez otaczających ludzi odgrywających rolę przyjaciół. Historią Marii, kobiety, która rozumie, która tak jak główny bohater oddaje się "niskim pasjom", w pewnym sensie zmusza odbiorców do odpowiedzenia przed samym sobą, że tak, że często doskwiera nam samotność niezrozumienia.
Do czego więc człowiek jest zdolny, gdy odbiera mu się jedyną formę zrozumienia - pojawia się drugie pytanie, na które autor/narrator/główny bohater odpowiada już w pierwszym zdaniu. To już od czytelnika zależy, po czyjej stronie stanie. Czy po stronie bezlitosnego zabójcy, czy nieszczęśliwego człowieka, któremu odebrano coś, co mu się, jak twierdzi, należało?
To czytelnik wybiera, kim chce być - katem czy ofiarą. A geniusz autora polega na tym, że daje mu ten wybór...

Opowieść Ernesta Sabato jest historią o cienkiej granicy między miłością i nienawiścią, o destrukcyjnej sile uczucia. Juan Pablo Castel jest postacią oderwaną od rzeczywistości, podobnie jak większość artystów czuje się nierozumiany przez społeczeństwo i w rzeczywistości tak jest.
Autor stawia czytelnikom pytanie, choć nie dosłownie, czy kiedykolwiek czuli się niezrozumiani...